رباتها ممکن است ماشینها را برانند، درخواست بلیط کنند و ساخت و ساز کنند. اما افراد چندان از آنها پشتیبانی نخواهند کرد.
این نتیجه بر اساس یک تحقیق جدید Pew است که روز چهارشنبه انجام شده است، طبق این گزارش افرادی که نسبت به خودکارسازی بیشتر کارها و استفاده از هوش مصنوعی در زندگی نگران هستند، تقریباً دو برابر افرادی است که نسبت به این تغییرات علاقهمند و مشتاق هستند. تقریباً یک سوم افراد مورد بررسی به این رباتها که احتمالاً موقعیتهای شغلی را کسب میکنند، نظر مثبت دارند و پذیرا هستند. در حالی که حدود 72 درصد از افراد دید روشنی نسبت به این تغییر ندارند.
این نتیجه منطقی به نظر میرسد. زیرا بر اساس مطالعات مختلف، اغلب افراد مشاغلی دارند که ممکن است روزی رباتها جایگزین آنها در این حرفهها شوند. در حالی که برخی کارشناسان معتقدند، فناوری به جای آنکه مشاغل را از بین ببرد، منجر به ایجاد شغلهای بیشتری میشود، قابل درک است که نسبت به هر تغییر در فضای اقتصادی بسیار ملاحظه گر باشیم.
حدود 30 درصد از افراد مورد مطالعه معتقدند که شغل آنها در معرض خطر قرار دارد.
با این حال، جالب است که تنها حدود 30 درصد از این افراد بر این باور هستند که کار آنها در معرض خطر قرار دارد. در حالی که 77 درصد دیگر میگویند چشمانداز آیندهای که رباتها اغلب کارهای انسانی را انجام دهند، حداقل تا حدودی واقعبینانه است.
این گروه به طور کلی، معتقدند که مشاغل آنها دومین امنترین مشاغل به غیر از پرستاری است. تمامی مشاغل دیگر، از جمله صندوقداران رستورانها، خدمه ادارات، مهندسان نرمافزار و کارمندان بیمه ادعا کرده اند که به طور کلی پردازندهها بیش از هر چیز دیگری که ممکن است برای مشاغل افراد رخ دهد، آسیبپذیر هستند.
تحقیق Pew، هیچ اطلاعی در خصوص روند فکری که پشت این باور قرار دارد، در اختیار ما قرار نداده است. با این حال شاید به این دلیل باشد که مردم به طور طبیعی معتقد هستند که نسبت به ضرافتهای شغلی و حرفهای خود درک و فهم بیشتری دارند و تقریباً مطمئن هستند که هیچ قابلیت کامپیوتری نمیتواند مانند آنها این حساسیتها را مدیریت کند. شاید مردم میخواهند باور کنند که مجموعهای از ماشینآلات در قالب یک ربات، نمیتواند کاری انجام دهد که افراد بخش زیادی از وجود خود را به آن کار اختصاص داده اند.
با این حال، این نتایج و یافتههای خاص بر اساس نظرسنجیهای انجام شده توسط Pew روی این موضوع قابل پیگیری است.
Pew در اوایل سال جاری بررسی دیگری انجام داد که در آن از 1400 متخصص سوالات مشابهی در این خصوص پرسیده شد و نتایج تقریباً متضادی نسبت به نظرات افراد حاصل شد. نظر 70 درصد از این افراد در مورد قابلیت بازار کار برای مقاومت در برابر تاثیرات خودکار سازی و استفاده از رباتها مثبت بود. در حالیکه 30 درصد دیگر تا این حد مطمئن نبودند. البته تا آنجایی که ما میدانیم در حال حاضر دانشمندان در حال توسعه هیچ رباتی نیستند که در دانشگاههای بزرگ در رابطه با حضور رباتها برنامهای داشته باشد. بنابراین، این مجموعه از پاسخدهندگان، علی رغم تخصص خود، چندان در این بازی نقشی نداشته اند.
افرادی که نگران دنیایی هستند که در آن الگوریتمها بدون دخالت انسانها بتوانند تصمیمات لازم را اتخاذ کنند، تقریباً سه برابر افرادی هستند که در این خصوص نگرانی ندارند. ایدهها در مورد اتومبیلهایی که نیاز به راننده ندارند و رباتهایی که به عنوان نگهبان عمل میکنند، بسیار قریبالوقوع است.
حدود سه چهارم افراد فکر میکنند، افزایش تعداد رباتها در زندگی منجر به نابهسامانی و نابرابری درآمد خواهد شد. همچنین آنها انتظار ندارند که روند خودکار سازی و استفاده از هوش مصنوعی بیشتر از آنکه مشاغل افراد را از بین ببرد، بتواند برای آنها شغل ایجاد نماید.
همچنین به نظر میرسد آمریکاییها به جای هر چیز دیگری بیشتر پذیرای دخالت دولت خود در این خصوص هستند. در سناریویی که رباتها برای به دست آوردن مشاغل با افراد به رقابت میپردازند، حدود 60 درصد افراد اظهار داشتند که آنها از یک درآمد پایهای سراسری حمایت میکنند. یعنی آنها خواستار سیاستی هستند که هر فرد به طور منظم حقوقی از دولت دریافت نماید تا هزینههای زندگی خود را پوشش دهد. همچنین افراد دیگر با پرداخت یارانه به شهروندان موافق هستند تا بدین ترتیب نسبت به رباتها نیروی کار ارزانتری باشند.
در طی چند سال گذشته، سیلیکون ولی از برنامههای این چنینی پشتیبانی شگفتانگیزی کرده است. میلیاردرها مانند الون ماسک و مارک زوکربرگ از درآمد پایه ای سراسری مطلوب سخن گفته اند و برخی حتی اعلام آمادگی کردهاند که حاضر هستند پول خود را برای آزمایش کردن این نظریه صرف کنند. بیل گیتس نیز هنگامیکه از قانون مالیات روی رباتها حمایت میکرد تا شوک ناشی از ورود رباتها به بازار را کاهش دهد، در اوایل سال جاری چند عنوان تصویب کرد.