تاثیر نسبی اپل برروی روند تغییرات اندروید مشهود است
براساس گزارشی که بلومبرگ اخیرا منتشر کرده، گوگل برای بهبود ظاهر نرم افزار اندروید تلاش خواهد کرد. نسل جدید اندروید ممکن است از طراحی بحث برانگیز ناچ اپل کپی برداری کند تا شرکت های تولید کننده قطعات اصلی بتوانند همانند آیفون 10 ، قطعات برای گوشی های اندرویدی بدون حاشیه تولید کنند. اگر شایعات حقیقت داشته باشد، هواوی P20 دارای طراحی ای مشابه ناچ آیفون 10 خواهد بود.
سیستم عامل اندروید، که در اصل قرار بوده برای دوربین های دیجیتال ساخته شود، در طول نزدیک به ده سالی که از عمرش می گذرد رشد و تحول زیادی را تجربه کرده است. این سیستم عامل، در طول زمان و مطابق با آخرین فناوری ها، بازسازی های کلی را از جنبه طراحی گرفته تا خصوصیت ها تجربه کرده است.
نظر به اینکه اندروید 9 هنوز مراحل تولید را پشت سر می گذارد، بیایید فعلا از گمانه زنی صرف نظر کنیم و بخاطر بیاوریم لحظاتی را که پر استفاده ترین سیستم عامل تلفن های هوشمند، مطابق با تحولات سریع فناوریهای سخت افزاری و گرایش های روز مردم، خود را تغییر می داد.
شروع به کار
شرکت اندروید در سال 2003 با نام Android Inc آغاز بکار کرد تا اینکه در سال 2005 توسط گوگل خریداری شد. سیستم عامل اندروید تا زمان عرضه اولین آیفون در سال 2007 ، چندان ماجراجویی ای نداشت. بدنبال آیفون نسل اول، اولین گوشی اندرویدی که متعلق به HTC بود در سال 2008 با صفحه نمایش لمسی 3.2 اینچی عرضه شد.
در مرحله ابتدایی، تغییرات جزئی نسبت به پوسته قدیمی اندروید اعمال شد. در بروزرسانی اندروید 1 که دونات (نسخه 1.6) نام گرفت، تغییرات شامل بوجود آوردن یک سرچ باکس ساده و یک کیبورد مجازی بود.
نسخه بعدی یعنی اندروید 2.0 Eclair (نان خامه ای) ، خصوصیت هایی چون تصویر پس زمینه متحرک و گوگل مپس به ارمغان آورد. همچنین کاربران در این نسخه می توانستند به حساب های چندگانه خود در گوگل دسترسی داشته باشند، اما چیزی که بتواند به تجربه کار با آن تازگی ببخشد وجود نداشت و نوآوری عمده ای توسط سازنده ها و طراحان ارائه نشده بود.
نخستین گوشی نکسوس در سال 2010 به عموم عرضه شد که باز هم مبتنی بر طراحی مشابهی بود ولی مدتی کوتاه بعد از عرضه گوشی، به اندروید 2.2 فرویو (ماست یخ‌زده) ارتقا یافت. نسخه بعدی اندروید 2.3 Gingerbread (نان زنجبیلی) بود که قابلیت پشتیبانی از صفحات نمایش خیلی بزرگ و با تفکیک پذیری بالا را داشت.
در سال 2011 ، اندروید 3.0 هانی کومب (کندوی عسل) را داشتیم که همراه با اصلاحات عمده از طرف تیم اندروید گوگل ارائه شد. پلتفرمی که منحصرا برای تبلت ها طراحی شده بود، از آنجا که آن زمان، تبلت ها تازه از راه رسیده بودند. در بروز رسانی بعدی، از ویجت های صفحه هوم قابل تغییر اندازه، پشتیبانی می شد.
بعدتر، برپایه همان رابط کاربری قبلی، اندروید بستنی حصیری معرفی شد که نسخه کوچک شده اندروید هانی کومب توصیف شد. این اندروید با آیکون های جدید دارای تم های لامپ خلا آبی، رابط کاربری سه بعدی، دکمه های مجازی برای تعیین مسیر و قفل گشایی با تشخیص چهره همراه بود.
تا این زمان، کاری که بتوان از آن با عنوان بازسازی قابل توجه، در مورد طراحی رابط کاربری نام برد انجام نگرفته بود. این مساله با اندروید جلی بین (آب‌نبات ژله‌ای) در سال 2012 نیز ادامه یافت، که خصوصیت هایی چون اسکرین سیور های “Daydream” ، که وقتی گوشی بیکار بود یا در حال شارژ بود اطلاعاتی را نمایش می دادند، دستیار شخصی هوشمند گوگل نو (Google Now) رونمایی شدند.
در سال 2013 اندروید کیت کت معرفی شد اما تاریخ دوباره تکرار شد و باز هم اتفاق خاصی نیافتاد. تنها تغییر آن، یک رابط کاربری تازه با عناصر سفید بجای آبی بود.
بازگشت
در سال 2014، صفحه نمایش 5 اینچی فول اچ‌دی در گوشی های هوشمند، معمول شد، اما گوگل تا نسخه 5.0 لالیپاپ برای آن آماده نبود. همان سال اپل نخستین گوشی های 4.7 و 5.5 اینچی خود یعنی آیفون 6 و 6 پلاس را معرفی نمود.
ظاهرا کاربران شروع به عادت کردن به صفحات نمایش بزرگتر کردند، و مسئولان اپل نخستین کسانی نبودند که متوجه این امر شدند. در واقع، ظاهرا تمایل مشتریان به گوشی های اندرویدی بزرگتر یکی از دلایل حرکت اپل در آن جهت بود.
گوگل همچنین همراه با لالیپاپ 5.0 ، بروزرسانی « طراحی متریال » (یک زبان طراحی توسعه یافته) را ارائه داد که با توجه به اینکه رابط کاربری را کاملا تغییر داد، یک نوسازی عمده بحساب می آمد. این نسخه همراه با یک پنل نوتیفیکیشن جدید، خصوصیت نوتیفیکیشن در لاک اسکرین، طراحی مجدد دکمه های لمسی و بسیاری موارد دیگر از راه رسید.
برای تضمین آینده سیستم عامل، اندروید حالا در رابط کاربری خود از « نگاره‌سازی برداری مقیاس‌پذیر » پشتیبانی می کرد، که آن را قادر ساخت در صفحات نمایش با هر اندازه و هر پذیری ای قابل استفاده باشد.
یک سال بعد، گوگل به اندروید 6.0 مارشمالو جهش کرد، که دسته ای از خصوصیت های جدید مانند پشتیبانی از سنسور تشخیص اثر انگشت درون خود سیستم عامل، گوگل نو آن تپ (Google Now on Tap) ، اسکرال عمودی کشوی اپ ها، پشتیبانی از یواس‌بی Type-C و مواردی دیگر را معرفی می کرد.
اما دوباره، حتی در اندروید 7.0 نوقا هم تغییر عمده ای در طراحی دیده نشد اما برخی تغییرات تدریجی سطحی اعمال شده بود. مهم ترین خصوصیت ها چندوظیفگی تقسیم صفحه نمایش و بازآرایی نوار اعلان ها بودند. علاوه بر این تغییرات ظاهری، دسته ای از بهسازی ها برای افزایش کارایی نیز اعمال شده بود.
جدیدترین نسخه حال حاضر اندروید، 8.0 اوریو، در سال 2017 عرضه شد. ما شاهد بازطراحی بخش تنظیمات سریع و تنظیمات با یک پس زمینه سفید و فونت سیاه و تاکیدی بودیم. بازسازی تنظیمات با دوباره گروه بندی کردن در بخشها و آیکونهای انطباقی نیز از موارد جدید هستند.
خلاصه
گوگل همواره در حال بهبود رابط کاربری اندروید بوده است، اما دو مورد از این تغییرات بسیار بزرگ بودند. یکی وقتی که گوگل اندروید هانی کومب که منحصرا برای تبلت ها بود را عرضه کرد و دومی نیز لالیپاپ بود که با آن زبان طراحی متریال معرفی شد.
جالب اینکه بروزرسانی هانی کومب، تقریبا همزمان با عرضه اولین آی‌پد اپل در سال 2010 ارائه شد و دومی نیز با گوشی های جدید اپل با صفحه نمایش بزرگ در سال 2014 همزمان شد. حالا، از آنجایی که اپل طراحی آیفون 10 را با اعمال اصلاحات و تجدید نظر هایی انجام داده است، بسیار محتمل است که گوگل نیز همین کار را در طراحی رابط کاربری اندروید 9 پی انجام دهد و تغییرات عمده ای روی آن اعمال کند.