مدیاتک در برابر اسنپدراگون کوالکام ؛ هر آنچه باید درباره این دو بدانید

در قلب گوشی هوشمند شما یک تراشه وجود دارد که پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های دنیا را در خود جای داده است. این مقاله به مقایسه تراشه‌های دو شرکت اصلی تولید کننده تراشه گوشی‌های اندرویدی یعنی مدیاتک و اسنپدراگون کوالکام اختصاص دارد.

هواوی و سامسونگ تنها شرکت‌های تولیدکننده گوشی‌های اندرویدی هستند که به طور معمول از پردازنده‌های خود در گوشی‌هایشان استفاده می‌کنند. سایر شرکت‌ها برای تامین تراشه گوشی‌های خود به کوالکام و مدیاتک روی می‌آورند؛ دو شرکتی که پس از عقب رفتن شرکت‌هایی چون تگزاس اینسترامنتس، اینتل، و اس‌تی-اریکسون، سال‌هاست دو بازیگر اصلی تامین کننده تراشه برای گوشی‌های اندرویدی به شمار می‌آیند.

آنچه در این مقاله می‌خوانید:

 

در این مقاله، وب سایت AndroidAuthority به مقایسه دو شرکت مدیاتک و کوالکام پرداخته است. تفاوت‌های میان این دو و اینکه چرا یک تولیدکننده گوشی ممکن است تراشه‌های یکی را به دیگری ترجیح بدهد از جمله مواردی هستند که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است.

مقایسه کوالکام و مدیا تک

تکنولوژی سی‌پی‌یو

وقتی سخن از سی‌پی‌یوهای بسیار مهم می‌شود، کوالکام ساخت سری پردازنده‌های کریو را در کارنامه خود دارد. این شرکت از سال 2017 طراحی پردازنده‌های نیمه کاستوم (تحت عنوان کریو گلد و کریو سیلور) را نیز آغاز کرد. طراحی این ریزپردازنده‌ها براساس سی‌پی‌یوهای آرم معمولی است اما اصلاحات کوچکی برای کاهش مصرف انرژی و قدرت بیشتر برروی آن‌ها اعمال می‌شود.

همزمان، مدیاتک به استفاده از ریزپردازنده‌های معمولی مبتنی بر معماری آرم ادامه می‌دهد، بی آنکه تغییراتی در حد کوالکام اعمال کند.

کوالکام همواره از جدیدترین و بهترین هسته‌های پردازشی آرم در زمان ارائه آن‌ها استفاده می‌کند، همان گونه که در مورد تراشه اسنپدراگون 675 این کار را کرد. مدیاتک اما هنوز از جدیدترین هسته‌های پردازشی آرم (کورتکس A76 و A75 و A55) استفاده نکرده و همچنان به استفاده از هسته‌های قدیمی‌تر تن می‌دهد.

توضیح اینکه شرکت بریتانیایی آرم به جای اینکه پردازنده‌های خود را تولید کند، لایسنس تراشه‌های جدید خود را به شرکت‌هایی چون دو کمپانی مذکور می‌فروشد و آن‌ها پردازنده‌های خودشان را تحت آن تولید می‌کنند.

خلاصه مطلب اینکه کوالکام و مدیاتک هر دو از هسته‌های پردازشی مشابهی استفاده می‌کنند، اما کوالکام علاقه دارد هرچه سریع‌تر به استفاده از هسته‌های پردازشی جدید روی بیاورد.

 

پردازنده‌های گرافیکی: سلاح مخفی کوالکام؟

به لطف فناوری مرموز و پیشرفته گرافیک‌های آدرنو، پردازنده‌های گرافیکی بزرگ‌ترین مزیت کوالکام هستند. این گرافیک‌های مخصوص موبایل در اصل توسط شرکت ATI (بعدها ای‌ام‌دی) تولید می‌شد که در سال 2008 کوالکام حق طراحی و تولید آن‌ها را از AMD خرید و نام آن را به آدرنو تغییر داد. Adreno آناگرام کلمه Radeon، برند گرافیک‌های ای‌ام‌دی است.

پردازنده‌های گرافیکی آدرنو اخیرا پردازنده‌های گرافیکی «مالی» (طراحی شده توسط شرکت آرم) را در بنچمارک‌ها مغلوب کرده‌اند. در تصویر پایین می‌توانید نمره کسب شده توسط نسخه کوالکام گوشی سامسونگ گلکسی S9 را با نسخه دارای تراشه اگزینوس (که از پردازنده گرافیکی مالی استفاده می‌کند) مقایسه کنید.

شرکت‌هایی چون سامسونگ و هواوی برای کاهش فاصله خود با تراشه‌های کوالکام، به استفاده از پردازنده‌های گرافیکی مالی روی آورده‌اند.

پردازنده گرافیکی جدید Mali-G76 یک پیشرفت بزرگ محسوب می‌شود و به دلیل قدرت پردازشی بسیار بالا، به صورت بالقوه می‌تواند بازار لپ تاپ را نیز هدف قرار دهد. البته کوالکام نیز مطمئنا دست روی دست نگذاشته است و باید منتظر معرفی تراشه پرچمدار بعدی این شرکت در دسامبر (ماه میلادی آینده) بود.

 

یادگیری ماشین

در طی سال‌های اخیر، کوالکام از یکی از سری محصولات خود به نام هگزاگون برای انجام وظایف مرتبط با یادگیری ماشین استفاده کرده است. هگزاگون درواقع یک «پردازشگر سیگنال دیجیتال» (DSP) است. پردازشگرهای سیگنال دیجیتال معمولا در دستگاه‌های صوتی، دوربین‌های عکاسی، و اتصالات استفاده می‌شوند. اما کوالکام از آن‌ها (در کنار پردازنده مرکزی و پردازنده گرافیکی) برای یادگیری ماشین استفاده می‌کند. به بیان دیگر، کوالکام مثل اپل و هواوی یک تراشه اختصاصی مبتنی بر هوش مصنوعی ندارد، اما به نظر می‌رسد در این زمینه حق مطلب را ادا می‌کند.

پردازشگر رده بالای هگزاگون 685 برروی تراشه‌هایی چون اسنپدراگون 848، اسنپدراگون 710، اسنپدراگون 670، و اسنپدراگون 675 موجود است. بنابراین می‌توان افزایش سرعت در انجام وظایفی چون تشخیص تصویر و سایر اشکال استنتاج‌های آفلاین را برای گوشی‌هایی که از این تراشه‌ها استفاده می‌کنند متصور بود.

در سمت مقابل، مدیاتک تراشه هلیو P60 را با واحد پردازش مبتنی بر هوش مصنوعی اختصاصی، برای گوشی‌های میان رده ارائه داد. این واحد پردازش، خصوصیات مختلفی از جمله تشخیص هوشمندانه نوع منظره و تشخیص بهتر چهره را برای گوشی‌های میان رده به ارمغان می‌آورد.

 

ارائه کاستوم رام و بروزرسانی‌ها

اگر قصد دارید گوشی خود را با یک رام جدید فلش کنید، گوشی‌های مجهز به تراشه‌های کوالکام به طور سنتی گزینه مناسب محسوب می‌شوند. از چندین سال پیش، گوشی‌های مجهز به تراشه‌های مدیاتک، به پشتیبانی اندک توسعه دهندگان رام‌ها شهرت پیدا کردند. به نظر می‌رسد این مساله به سیاست‌های مدیاتک پیرامون انتشار کدهای منبع خود برمی‌گردد که به مانند شرکت کوالکام، شفاف و ساده نیست.

گوشی‌های مدیاتک همچنین تا حدی به بروزرسانی‌های همراه با تاخیر یا گاهی عدم بروزرسانی شهرت دارند. در این مورد باید گفت بسیاری از برندهای ارزان قیمت به طور سنتی از تراشه‌های مدیاتک استفاده کرده‌اند که در وهله اول خود این شرکت‌ها از منابع کافی برای بروزرسانی کافی گوشی‌هایشان برخوردار نبوده‌اند. گناه عدم بروزرسانی یک گوشی یا تاخیر در آن، لزوما بر گردن سازنده تراشه‌ها یعنی مدیاتک نیست.

البته مدیاتک قدم‌هایی برای تغییر این وضعیت برداشته است. این شرکت به برنامه GMS Express گوگل پیوسته است تا نسخه‌های کامل‌تری از اندروید برای سازندگان گوشی‌های مجهز به تراشه‌های مدیاتک ارسال شود. همچنین این باعث می‌شود تا علاوه بر حداقل اپلیکیشن‌های اندروید خام، چندین اپلیکیشن دیگر گوگل نیز در اندروید ارسالی برای شرکت‌های مذکور گنجانده شود. این مسائل امیدهایی برای بروزرسانی سریع‌تر گوشی‌های مجهز به تراشه‌های مدیاتک برانگیخته است.

برنامه Project Treble گوگل نیز احتمالا باعث تسریع روند ارائه بروزرسانی‌ها برای دستگاه‌های مبتنی بر محصولات هر دو شرکت کوالکام و مدیاتک خواهد شد. این پروژه به طرز موثری سخت افزار و نرم افزار گوشی را در لایه‌های مجزا قرار داده و از هم جدا می‌کند. بدین ترتیب بروزرسانی نرم افزار (سیستم عامل اندروید) برروی سخت افزار تاثیری نخواهد داشت.

البته مدیاتک آن قدرها هم از نظر ارائه بروزرسانی ناامیدکننده نیست. به عنوان نمونه پیش‌تر نوکیا برای برخی از گوشی‌های مبتنی بر مدیاتک مانند نوکیا 3 و 3.1، بروزرسانی‌هایی ارائه کرد. اما گوشی‌های مبتنی بر کوالکام همچنان گزینه بهتری برای بروزرسانی و نیز توسعه رام‌های کاستوم هستند.

 

دستگاه‌های مبتنی بر تراشه‌های کوالکام و مدیاتک

مدیاتک شرکتی است که برروی تراشه‌های رده پایین متمرکز بود و تراشه‌های گوشی‌هایی چون نوکیا 1، نوکیا 3 و 3.1، و نیز ردمی‌ 6 و 6A را تامین کرده است. تراشه‌های رده پایین جدید این شرکت یعنی هلیو A22 و P22 نیز کوچک‌تر از همتایان خود در کوالکام هستند که این خصوصیت، حداقل در تئوری به بازدهی بیشتر آن‌ها تعبیر می‌شود.

کوالکام برای دستگاه‌های رده پایین هنوز به تراشه‌های قدیمی‌تر خود مانند اسنپدراگون 212 و اسنپدراگون 425 متکی است. تراشه‌های جدید اسنپدراگون 429 و اسنپدراگون 439 شاید به نقش آفرینی موثرتر کوالکام در این فضا کمک کنند.

اما در رده‌های پرچمدار، بازار کاملا تحت تسلط کوالکام و سری تراشه‌های اسنپدراگون 800 (اسنپدراگون 835 و 845) است. مدیاتک بعد از عرضه هلیو X30، پردازنده پرچمدار خود در سال گذشته، در این رده خیلی فعال نبوده است. متاسفانه این پردازنده تنها در میزو پرو 7 پلاس (تصویر بالا) استفاده شد. اما تراشه مورد استفاده در تقریبا تمام دستگاه‌های رده بالای دیگر، اسنپدراگون 835 کوالکام بود. اگر بدون توجه به نوع تراشه، یک گوشی پرچمدار بخرید، به احتمال زیاد تراشه آن اسنپدراگون خواهد بود.

در گوشی‌های میان رده، نبرد میان دو کمپانی متعادل‌تر می‌شود. هرچند باز هم سری تراشه‌های اسنپدراگون 400، 600، و 700 کوالکام، تراشه‌های هلیو P60 و MT6750 را مغلوب می‌کنند. گوشی‌های محبوب مبتنی بر P60 و MT6750 شامل نوکیا 5.1 پلاس، اوپو ریل می‌ 1، اوپو F9، ال جی Q7، و ال جی ایکس پاور 2 هستند. در سمت مقابل، می‌توان از نوکیا 7 پلاس، شیائومی‌ می‌ A2، شیائومی‌ ردمی‌ نوت 5، و اوپو ریل می‌ 2 پرو به عنوان برخی از گوشی‌های میان رده برجسته که از تراشه‌های کوالکام استفاده می‌کنند نام برد. در بیشتر موارد، شرکت‌های برجسته ترجیح می‌دهند تراشه‌های اسنپدراگون را برای گوشی‌های میان رده خود استفاده کنند.

نتیجه گیری

سخن پایانی

در نهایت، شایان ذکر است که ملاک‌های انتخاب یک گوشی هوشمند، بسیار فراتر از نوع تراشه آن هستند. آیا شما یک گوشی با قدرت سخت افزاری بالا اما بدون امکانات را به یک گوشی میان رده با دوربین عالی، خاصیت ضد آب، و جک هدفون ترجیح می‌دهید؟

اگر قصد دارید گوشی خود را دستکاری کنید یا می‌خواهید یک گوشی پرچمدار برازنده داشته باشید، تراشه‌های کوالکام انتخاب مناسب خواهد بود. اما در طیف گوشی‌های میان رده قضیه کمی ‌پیچیده‌تر می‌شود. هلیو P60 مدیاتک و تراشه محبوب اسنپدراگون 660 کوالکام قدرت مشابهی دارند. هرچند جدیدترین تراشه‌های سری 600 کوالکام، هلیو P60 را شکست می‌دهند.

تنها در طیف گوشی‌های رده پایین است که مدیاتک قدرت نمایی می‌کند. مدیاتک این را مدیون سری تراشه‌های هلیو A22 و P22 است که جدیدتر و کوچک‌تر از تراشه‌های رده پایین کوالکام هستند (اندازه کوچک‌تر به طور بالقوه باعث بازدهی بالاتر می‌شود). این پردازنده‌های جدید از بلوتوث 5 نیز پشتیبانی می‌کنند که در این رده قیمتی، نادر است.

همچنین تراشه‌های مدیاتک به طور کلی ارزان‌تر از محصولات کوالکام هستند. هرچند این مساله لزوما به معنی ارزان‌تر بودن یک گوشی مجهز به تراشه مدیاتک نیست. در بخش نظرات، دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.