نمی توان گفت همه ی بازی های با کیفیت از گرافیک عالی برخوردارند. بازی هایی وجود دارد بدون توان گرافیکی مناسب و حتا قابل قبول، میلیون ها نفر در سراسر جهان از آن ها لذت برده اند. از سو دیگر، در برخی موارد سازندگان به عمل گرافیک ساده ای برای بازی خود می سازند. رایج ترین دلیل این کار استفاده از حال و هوای بازی های قدیمی و خاطره انگیز است. Wolfendoom : Blade of Agony یکی از این بازی هاست که سازندگان آن را به سبک بازی های شوتر دهه 90 ساخته اند. شیوه ای که پیش تر آن را در عنوان هایی چون Wolfenstein 3D و Medal of Honor دیده ایم. Wolfendoom : Blade of Agony داستان محور و شوتر اول شخص می باشد اما برخلاف بازی های مشابه و همرده ی خود گیم پلی سریع تری دارد. به نوعی می توان آن را جانشین Wolfenstein 3D دانست. بازی در حالت GZDoom انجام می شود. GZDoom یک حالت بازی برگرفته از سری بازی های DOOM است که باعث سازگاری بهتر بازی ها در پلتفرم PC می شود. در GZDoom نورپردازی بازی بهتر می شود و می توانید قابلیت هایی مانند پرش و دید با موس را غیرفعال کنید. داستان حول محور جنگ جهانی دوم و در امریکا اتفاق می افتد. نیروهای نازی فاصله ی زیادی با پیروزی دارند و به همین خاطر دست به آزمایشاتی با اشیای باستانی زده اند.
Wolfendoom دارای المان هایی از بازی Wolfenstein است و در آن غول های نازی چاق و چله و توپ های دوبل طراحی شده است. علاوه براین، المان های بازی DOOM هم در Wolfendoom کار شده است، به خصوص در مبارزه که جدای از تفنگ پلاسمایی آهنگ نبردهای بازی DOOM را دارد. اما Wolfendoom نوعی ماهیت استثنایی دارد که آن را به چیزی بیش از یک عنوان علمی تخیلی PC تبدیل کرده است. Wolfendoom را نباید صرفا بازی تغییر یافته ی Wolfenstein 3D با حال و هوای DOOM دانست بلکه Wolfendoom بار دیگر Castle Wolfenstein را زنده کرد است دستاورد بزرگی را پدید آورده که حاصل دو دهه کسب تجربه از حالت های مختلف DOOM در میان مردم است.
شما در این بازی نقش بی جی بلاژوویچ (BJ Blazkowicz) را دارید که کارش شکار نازی هاست. او پس از مدتی غیبت بار دیگر به جبهه ی نبرد برگشته است. نخستین غافلگیری بازی بعد تخصصی سینماتیکی بازی است که وجود آن در چنین بازی ای فوق العاده است. بازی با موسیقی دلنشین سوناتای مهتاب بتهوون آغاز می شود و در حین گوش دادن به آن همرزم بلاژوویچ کاپیتان داگلاس بلیک معروف به « کثیف» را می بینید که در حالت ماشین کردن نامه است. محتوای نامه تقاضا برای اعزام جوانان امریکایی به خدمت نظام است. نوع حرکت دوربین در اتاق اجازه می دهد عمق بعد دراماتیک داستان به چشم بیاید.
بلاژوویچ بلافاصله پس از بازگشت به خدمت به جبهه فرستاده نمی شود. پیش از آغاز هر ماموریت او خلاصه ای از عملیات را در مقر فرماندهی متحدین دریافت می کند این مقر در واقع یک عمارت بزرگ است که اطراف آن مناظر بیرون از شهر چشمنوازی دیده می شود. در این جلسات توجیهی پیش از ماموریت، ژنرال میلر جزییات کار را به روش اسلاید شو به بلاژوویچ نشان می دهد. این اسلایدها که آن ها را یک به یک روی صفحه خواهید دید شامل نقشه های تاکتیکیو عکس های سیاه و سفید و خش دار هستند. عمارت مقر متحدین پر است از جزییات ریز و مهارت در طراحی. دیوارها با پرچم های مختلف و پوسترهای (به طور تحسین برانگیز) دقیق پوشیده شده است. فیلم هایی هم در اطراف وجود دارد، مانند فیلم اعتراف جاسوس هیتلر.
نوآوری پورت منبع GZDoom به خوبی از پس اجرای موفق Wolfendoom برآمده است. Blade of Agony در حالی که به DOOM شباهت دارد پر است از ویژگی ها و چیزهای اضافه شده و محتوای دست اول است. این حجم بالای نوآوری در عملکرد Blade of Agony بازتاب پیدا کرده. یکی از ضعف های بازی برجستگی ها و فرورفتگی های فریم های تصویر است که در عکس ها هم آن را می بینید. این ناهمواری مربوط به طراحی خود بازی است و حتا در کامپیوترهای نیرومند هم برطرف نمی شود.
ماموریت های بازی در سرتاسر مرزهای جنگ جهانی دوم انجام می شود. نخستین عملیات بازی Speerspitze نام دارد و محل آن تونس است. نوعی عملیات رخنه ی شبانه که بازیکن را به یاد مراحل اول بازی Medal of Honor: Allied Assault می اندازد. میزان سختی مرحله ی اول قابل توجه است و شما بازی را در نقش بلاژوویچ تنها با یک چاقو شروع می کنید. در اینجا Blade of Agony یکی از حقه های خود را از آستین بیرون می آورد؛ حقه ی حرکت پنهان. شیوه ی انجام آن ساده است اما امکان کشتن دشمنان را با روش غافلگیری به شما می دهد.
بازیکن بیشتر زمان مرحله ی اول بازی را صرف مدیریت کردن مهمات خود می کند. این بخش از بازی به شکل شریرانه ای دشوار است؛ چرا که تیراندازهای حرفه ای روی پشت بام ها پنهان شده اند و هر آن ممکن است شما را بزنند. پس از این جستجوی سخت و آرام همه چیز سریع تر می شود و روند اکشن بازی نمای آشناتری پیدا می کند. هنگامی که در حال جمع آوری تفنگ و مهمات هستید، بازی آهنگ ثابتی دارد اما به زودی آهنگ یک بازی شوتر سریع را به خود می گیرد. ساختار بازی به گونه ای است که کاوش و دقت بیشتر باعث موفقیت بازیکنان می شود. در مقر می توانید در ازای پول چیزهایی مانند جلیقه ضد گلوله، بسته های سلامتی و حتا فلزیاب بخرید. بازی شما را تشویق می کند تا هیچ اتاقی را نگشته باقی نگذارید و از هیچ سرباز نازی نگذرید.
Blade of Agony از برخی جوانب بسیار شبیه Wolfenstein است. آغاز بازی با به جریان افتادن یک داستان جدی و واقع گرایانه همراه است. عناصر مرموز و دانش غریبه به مرور وارد داستان بازی می شوند. یکی از غول های بازی دکتر جوزف شابز است. او هیکل بسیار بزرگی دارد و روپوش آزمایشگاهی به تن کرده است. هنگامی که با دکتر شابز رو به رو شوید او مدام به سمت شما آمپول پرتاب می کند. خیلی زود نازی های از مرگ برگشته و زامبی وارد ماجرا می شوند. این نسخه از Wolfendoom سبک های مختلف را با هم ترکیب کرده و نتیجه ی جالب یگرفته است. محیط های سه بعدی با اشیای دو بعدی ادغام شده و نمایش مردن دشمنان به سبک بازی DOOM اما بسیار اغراق شده تر از آن است.
بازی های جنگ جهانی دوم و حتا احمقانه ترینشان که دشمنان تکامل یافته و جادو و جمبل دارند هم حتما باید یک مرحله در نرماندی فرانسه داشته باشند. Wolfendoom هم از این قاعده مستثنا نیست و بلاژوویچ در نرماندی با استفاده از بمب های C4 سراغ خنثی کردن توپ های ضدهوایی می رود. یکی از خصوصیات دوست داشتنی Blade of Agony، مجموعه رنگ های متمایز هر لوکیشن است. لوکیشن های مقر متحدان رنگ های گرم و مایل به قهوه دارد. فضای رنگی تونس تیره با ته رنگ آبی و آجرکاری زرد است. نرماندی بسیار خاکستری است، آنقدر که تقریبا تکفام شده است. میزان کوشش صورت گرفته روی هر یک از این نقشه ها تحسین برانگیز است و مدام شما را تحت تاثیر جزییات اطراف قرار می دهد.
Blade of Agony مانند بسیاری از بازی های قدیمی شوتر دارای اپیزودهای مختلف است. دو اپیزود از آن تاکنون منتشر شده است. اپیزود 2 به نام سایه های رایش (Shadows of the Reich) در ماه ژوئن منتشر گردید. در ابتدای این اپیزود، بلاژوویچ در زندان های نازی مخفیانه در حرکت است. او مسلح نیست و برای به دست آوردن نخستین تفنگ بازی باید آرام آرام به سمت آن سینه خیز برود. در بخش بعدی کامپیوتر در قالب همرزم با شما همراه می شود و در جان پناه تانک قرار می گیرد. در طول بازی شما می دوید و شلیک می کنید. تنوع بخش های مختلف آنقدر هست که به هیچ وجه کسل نمی شوید.
Blade of Agony را نمی توان بهتری نمونه از بازی های سبک DOOM دانست. اما به جای خود بازی قابل توجهی است. این بازی سبک های شوتر را به یک کمپین جاه طلبانه درهم آمیخته است و نتیجه کار موفقیت آمیز است.