هفته ی گذشته یک مهندس نرم افزار یادداشتی رسوا کننده ای به نام «اتاق پژواک آرمانی گوگل» را به یکی از صفحات نظردهی درونی گوگل فرستاد. این یادداشت از آن صفحه به بیرون درز کرد و همه گیر شد. منظور از اتاق پژواک محیطی است که در آن نظرات، باورها و اطلاعات مدام تکرار می شود تا در ذهن افراد شاغل در آن محیط جا بیفتد و اجازه ی هیچ حرکت آزاد یا ورود نظرات از بیرون به آن محیط داده نمی شود. این یادداشت 10 صفحه است و در آن به «دلایل بیولوژیک» نابرابری جنسی در ماهیت تبعیض آمیز اقدامات گوگل اشاره شده است. مقامات گوگل اصلا از این یادداشت خوششان نیامد و نویسنده ی آن را که مهندسی به نام جیمز دیمور (James Damore) نام دارد اخراج کردند.
این اتفاق خشم و جنجال بسیاری را به دنبال داشته است. اما نویسنده و خود یادداشت جالب ترین قسمت ماجرا نیستند. هیاهوی به وجود آمده باعث ناآرامی های اجتماعی گسترده ای شده که حالا بعد سیاسی هم پیدا کرده و به راس سیلیکون ولی و فراتر از آن کشیده شده است.
پس از فراگیر شدن این یادداشت، اعتراضات زیادی به وجود آمد که بزرگ ترین آن ها از سوی جنبش های برابری جنسی بوده است. این جنبش ها پیشرفت زیادی کرده اند اما هنوز در فضاهای قدرتمندی مانند گوگل نفوذ نکرده اند. آیا مدافعان چنین حقوقی می توانند از موفقیت هایی که با زحمت فراوان به دست آورده اند دفاع کنند و افرادی مانند جیمز دیمور نویسنده ی این یادداشت ثابت کنند که اهداف تعیین شده برای رسیدن به برابری به هیچ دردی نمی خورند؟
پیگیری ارزش ها اهمیت زیادی دارد اما هم جریانات آزادی خواه و هم جریانات محافظه کار باید در قراردادن چنین رویدادهایی به عنوان نماد فعالیت های خود احتیاط کنند. آن دسته از محافظه کارانی که تصور می کنند اخراج نویسنده ی این یادداشت توسط گوگل به معنای مرگ گوناگونی آرمانی (نبود تبعیض) در محیط های بزرگ است، بهتر است یک گام به عقب بردارند و قدری بیشتر فکر کنند. دیمور حق داشته سکوت کند چرا که شکستن سکوت در نهایت به اخراج او انجامید اما باید به خاطر داشت که او اینقدر آزادی داشته که یک متن 10 صفحه ای شامل دیددگاه های انتقادی خودش را در این طرف و آن طرف منتشر کند و در مورد تبعیض جنسیتی با هزاران نفر از همکارانش که در یکی از اثرگذارترین شرکت های دنیا کار می کنند مخالفت و منازعه نماید.
رسانه های بزرگ خودشان را به این طرف و آن طرف می زنند تا با او مصاحبه کنند. دیمور از حمایت خصوصی و عمومی بهره مند شده است. سازمان های زیادی به او پیشنهاد کار داده اند و دیدگاه های او بیش از هر زمان مورد استقبال قرار گرفته است. بنابراین نمی توان گفت که همه چیز از دست رفته است.
اگر رک بگوییم، گوگل حق داشت دیمور را اخراج کند. به جا بودن استدلال هایش به کنار، اما او به بسیاری توهین کرده و هنجارهای سازمانی را نادیده گرفته است که این مساله او را خطاکار می سازد و برای سازمانش مشکل ساز. به همین سادگی. او در نوشته هایش آورده: «زنان بیش از مردان پول خرج می کنند». واقعا اینطور است؟ آیا شما حاضرید در کنار مردی کار کنید که بدون مقدمه و دعوت افکار خود را در مورد اینکه همکاران زن برای شغل های خود شایستگی ندارند کار کنید؟ حتا به قیمت صادقانه بودن حرف هایش؟ انتقاد و مباحثه ی درست هنوز هم زمان و مکان مناسبی برای خود دارد اما روش دیمور باعث شد او نسبت به محیط کارش حالت خصمانه پیدا کند. برای یک شرکت خصوصی این دلیل کافی است تا کارمند خود را اخراج نماید.
از طرف دیگر اخراج دیمور برای ترقی خواهان یک موفقیت صرف محسوب نمی شود. اگر هدف آنان این است که آرمان های برابر جنسی و گوناگونی را بیشتر در جامعه جا بیندازند، آیا حمله و عیب جویی و توهین بهترین راه برای این کار است؟ نتیجه گیری های صورت گرفته در این یادداشت عصبانی کننده و حتا منزجر کننده است، اما واکنش خصمانه ای که به آن ها صورت گرفت و نویسنده را هدف قرار داد نشان می دهد که هرگونه مخالفتی حتا اگر مودبانه بیان شود ممنوع است. چنین پیامی به جای آنکه ذهن ها را تغییر دهد آدم ها را بر سر عقایدشان سرسخت تر می کند و باز کردن مبحث را در آینده سخت تر می کند. برای پرهیز از سوگیری و روشن کردن مدعاهای خود در مورد ارزش هایی که از آن ها حرف می زنید، باید حاضر باشید حرف های طرف مقابل را هم گوش دهید.
از سوی دیگر، متوسل شدن به یک مهندس نرم افزار به تنهایی برای بیان کل سیستم بی عدالتی در حقیقت دور شدن از اهداف بزرگ است. مجبور کردن گوگل به اخراج این مهندس ممکن است به طور موقت مشکل را بزرگ تر کند ولی آیا در طولانی مدت به ایجاد گوناگونی بیشتر در سیلیکون ولی کمک می کند ؟ تیم مدیریت گوگل حالا مدعی است که از گوناگونی در شرکت خود حمایت کرده است، این در حالی است که مردان بیش از 80% پست های مهندسی این شرکت را پر کرده اند و زن ها ده ها هزار دلار کمتر از مردها در گوگل درآمد دارند. اخراج یک مهندس به تنهایی مسلما کمکی به رفع این شرایط نا مساعد نمی کند.
منبع: gadgets
