باکس آفیس: دل تورو در Sicario Day of the Soldado مهربان تر است

این هفته سه فیلم تازه اکران از جمله Sicario Day of the Soldado وارد جدول باکس آفیس شدند، ولی Jurassic World Fallen Kingdom و Incredible 2 از جایشان تکان نخورده و پله‌های بالای جدول را تحت سلطه خود حفظ کردند.

ادامه فیلم Sicario با عنوان Sicario: Day of the Soldado اکران شد. فیلمی با بازی بنیسیو دل تورو و جاش برولین همانند نسخه اولش نگاهی به جنگ مواد مخدر در آمریکا و مکزیک دارد و در اولین هفته اکرانش توانست جایگاه سوم را از آن خود کند. اگر از آقای شکیل اونیل و بسکتبال NBA و بسکتبالیست‌های آمریکا خوشتان می‌آید، این هفته فیلم Uncle Drew انتخاب مناسبی برای شما خواهد بود. فروش نسبتاً موفق این فیلم که چند تن از چهره‌های سرشناس بسکتبال زنان و مردان آمریکا را در خود جای داده، چندان دور از انتظار نبود. لاینزگیت (Lionsgate) ناشر هر دو فیلم Uncle Drew و  Sicario Day of the Soldado بود و این هفته را با اکران دو فیلم در باکس آفیس آغاز کرد.

اگر به یاد داشته باشید چند هفته پیش فیلم Race 3 از سینمای هند، توانست خود را به جدول باکس آفیس نزدیک کند، اما موفق نشد جزو 10 فیلم برتر قرار بگیرد؛ در این هفته فیلم Sanju به عنوان نماینده بالیوود بالاخره کار را تمام کرد و در جدول هفتگی جای گرفت. شاید بتوان گفت این جایگاه رو به رشد سینمای هند در نتیجه حمایت مردمی و حاصل صف‌های طولانی جلوی گیشه‌های سینمایش است. به جز فیلم‌های مذکور، فیلم Leave No Trace با بازی بن فاستر و باز هم مستند دیگری به اسم Three Identical Stranger با رتبه‌های 20 و 24 موفق‌ترین فیلم‌های تازه اکران بیرون جدول بودند و ما‌بقی تازه اکران‌ها به رتبه‌های زیر 40 رضایت دادند.

همانطور که پیش‌بینی می‌شد، فیلم Avengers: Infinity War هم از باکس آفیس بیرون رفت و از همین الان فیلم جدید Ant-Man and the Wasp (نماینده جدید مارول) در جدول زنبیل گذاشته و جایش را رزور کرده است. راستش با فیلم‌های نه چندان جان‌دار جدول، یک جورهایی رتبه اول هفته آینده برایش قابل پیش‌‎بینی است.

در ادامه مروری خواهیم داشت بر سه فیلم تازه اکران Sicario Day of the Soldado و Uncle Drew و Sanji. باید منتظر ماند و دید این سه فیلم تا چه مدت می‌توانند، در جدول جولان دهند و آیا دایناسورهای غول‌پیکر پارک ژوراسیک از ترس مرد مورچه‌ای صدر جدول را رها می‌کنند یا خیر.

البته مستند Whitney هم در راه است و شاید بتواند گوشه چشمی به جایگاه دهم (جایگاه اخیر فیلم‌های مستند) داشته باشد.
فهرست:

نگاهی به فیلم‌های پرفروش هفته

با تماشای تریلرهای جدید فیلم‌های تازه اکران و مرور و بررسی آن‌ها با ما همراه باشید. در آخر هم طبق روال همیشه نگاهی خواهیم داشت به جدول 10 فیلم پرفروش هفته.

Sicario: Day of the Soldado

اگر یک دنیای موازی وجود داشته باشد، Sicario Day of the Soldado نسخه‌ای از The Revenant خواهد بود که بنیسیو دل تورو در آن به جای دی کاپریو ایفای نقش می‌کند. تصور چگونگی فیلم با توجه به قسمت اول کار سختی نیست. آلکساندرو که یک آدمکش حرفه‌ای است، نصف کارتل مکزیک را قتل عام می‌کند و این بار در موقعیت‌های خونین‌تری قرار می‌گیرد که گاهی اوقات به خاطر اکشنی غیرقابل باور برایتان خنده‌دار جلوه می‌کنند. این اصلاً ویژگی بدی نیست و شاید نقطه قوت فیلم هم محسوب شود، مشکل اینجاست که Sicario ظاهراً ادویه ابرقهرمانیش را زیاد کرده و سعی دارد که بیشتر یک Logan باشد تا Leon! در واقع اضافه کردن اکشن زیاد وسترنی و روایت لطیف و هر از گاهی عاشقانه در ساختار فیلم خیلی جا نگرفته و فیلم استفاده چندانی از آن‌ها نمی‌کند، بلکه به سادگی از دستشان می‌دهد.

اگر فیلم (با کارگردانی استفانو سولیما) یک عنوان وسترن و تمام اکشن بود، شاید این المان‌ها جواب می‌داد، اما Sicario فرنچایزی است که (بدون این که نیازی داشته باشد) روی مشکلات مواد مخدر ایالات متحده، وحشت از جنگ‌های مرزی و (در قسمت جدید) حتی بر مشکلات مهاجرتی تمرکز دارد. به محض چند سکانس آغازین متوجه می‌شوید که فیلم از درون مایه‌های اصلیش فاصله زیادی گرفته است. «مت گریور» با بازی جاش برولین، برای مقابله با افزایش رفت و آمد کارتل‌های قاچاق انسان که موجب عبور تروریست‌های انتحاری از مرز می‌شوند، از دوست قدیمیش «آلکساندرو» درخواست کمک می‌کند، آن‌ها دختر نوجوان یکی از روسای کارتل را می‌ربایند و برای به وجود آوردن جنگی داخلی مقصر را یک باند کارتل دیگر جلوه می‌دهند، فقط یک مانع در این بین وجود دارد: رئیس باند قاچاق همان کسی که است خانواده آلکساندرو را سال‌ها پیش کشته بود.

اگر فکر می‌کند ادامه داستان را می‌دانید، احتمالاً حدستان درست است. Day of the Soldado را نمی‌توان عنوانی در مورد رستگاری دانست اما فیلم به چنین حال و هوایی بسیار نزدیک می‌شود. مت گریور بر اساس همان کهن الگوی «مردی خشن با جنبه‌ای لطیف» که نظیرش را در فیلم و باز‌ی‌های ویدیویی زیاد دیده‌ایم (Punisher ،God of War ،Leon: The Professional ،Hitman) سعی دارد از آلکساندرو حفاظت کند. شاید همین الگوی نخ نما شده در آثار دیگر جواب بدهد، اما به دلیل موضعی که فیلم در قسمت قبلی اختیار کرده و مقامات دولتیش را در قالب یک سری ماشین آدمکشی نمایش داده، درک این که یک آدمکش بی‌رحم هم می‌تواند احساسات لطیف داشته باشد، برای بینندگانش دشوار است.

البته هر از گاهی درون مایه‌هایی در رابطه با تأثیر جنگ‌های قومیتی و سیاسی روی نسل جوان در فیلم نمایان می‌گردد، اما زیر حجمه‌ای از خودنمایی‌های قهرمان بزن بهادرش مدفون می‌شوند. شاید اگر فیلم فضای بیشتری برای رشد در اختیار شخصیت‌های نوجوانش قرار می‌داد، شسته رفته‌تر یا حتی جذاب‌تر به نظر می‌رسید، اما بازیگران فرعی با پرداخت کمی که دارند، به جای این که ملموس باشند، بیشتر خسته کننده و احمقانه جلوه می‌کنند. البته این گونه نیست که Sicario کلاً چیزی برای عرضه نداشته باشد، از بازیگری دل تورو نمی‌شود چشم‌پوشی کرد و فیلم‌برداری راجر دیکنز مثال زدنی است. حضور بازیگران توانمندی مثل، کاترین کینر، جفری داناوان و شیا ویگهام فیلم را از ورطه نابودی نجات می‌دهد اما Sicario Day of the Soldado در نهایت نا‌متعادل و لنگان ظاهر می‌شود و در بخش پایانی خالی از هرگونه حس غیرقابل پیشبینی و تعلیق است و وسترنی مدرن و پوچ به نظر می‌رسد که سعی دارد با پوشش‌های سیاسی- مهاجراتی، در زمره عناوین انقلابی قرار بگیرد. به هر حال فیلم عملکرد متوسطی در باکس آفیس داشته و ظاهراً مورد استقبال برخی منتقدین هم قرار گرفته، اما کافی است نیم نگاهی به دیگر عناوین حاضر در جدول داشته باشید تا حساب کار دستتان بیاید، آخر فیلم هندی در جدول هالییود چه می‌کند؟

Uncle Drew

Uncle Drew ظاهراً فیلمی بامزه و مفرح است و و خود چارلز استون وقتی بازیگرانش را جمع می‌کرد از این بابت اطمینان داشت. فیلم را می‌توان ترکیب سالم و درستی از بسکتبال و کمدی دانست؛ لیل هاوری بینندگان (بیشتر سیاه پوستان) را می‌خنداند و نیت رابینسون از روی سر شکیل اونیل پرتاب سه امتیازی می‌اندازد و کلی از این جور ژانگوربازی‌ها که سیاه‌پوستان عاشقش هستند در فیلم موج می‌زند. با تماشای تریلر تصور می‌کنید، فیلم در رابطه با یک مشت پیرمرد شکست خورده است که ساعتشان در دوران جوانی یخ زده و قصد دارند تمامی کمبودهای گذشته‌شان را جبران کنند، حداقل این چیزی بوده که چالرز استون (کارگردان Drumline) در نظر داشته بسازد، اما این هدف با محصول نهایی از زمین تا آسمان فاصله دارد.

فیلم‌نامه جی لانگینو (نویسنده Skiptrace)، داستانش را با شخصیت دکس (با بازی لیل رل هاوری) آغاز می‌کند؛ مرد جوانی که عاشق بسکتبال است و وارد تورنومنت‌های خیابانی «پارک روکر» در محله ‌هارلم می‌شود. او که خودش قصد بازی در مسابقات را ندارد، تصمیم می‌گیرد مربی شده و یک تیم از ستاره‌های قدیم بسکتبال را دور هم جمع کند. دکس برای بستن تیم رویایش، اول از همه سراغ آنکل درو (Uncle Drew) با بازی کایری اروینگ می‌رود. درو در ابتدا کمی دو دل است اما پس از مدتی با انگیزه خودنمایی با تکنیک‌های قدیم مقابل نسل جوان همراه با دکس برای جمع کردن اعضای تیم پیرمردان راهی سفری پرماجرا می‌شود. تیمی که ستارگانی مثل بیگ فلا (شکیل اونیل خز)، پریچر (کریس وبر)، لایت (رگی میلر)، بوتز (نیت رابینسون) و بتی لو (لیسا لسلی) را در خود جای خواهد داد.

اروینگ نقشش را بد بازی نمی‌کند، نهایت سعیش را دارد تا بتواند همان پیرمرد فرطوت و در عین حال دل زنده‌ای باشد که فیلم‌نامه از او می‌خواهد، اما خب باید گفت بی‌نقص هم نیست. به هر حال از کسی که برای بازیگری آموزش‌های آکادمیک ندیده بیش از این هم نباید انتظار داشت. Uncle Drew در میانه راه به خاطر فیلم‌نامه ضعیفش کم می‌آورد. درو و بیگ فلا با هم خرده حسابی شخصی دارند و هر دو آنقدر کله شقند که حاضر نیستند یک قدم پا پس بکشند، دکس در تلاش است تا بر رقیب دیرینه‌اش، موکی (نیک کرول)، که نامزدش (با بازی تیفانی هادیش) و ستاره اسبق تیمش (با بازی آرن گوردن) را تصاحب کرده، فائق آید، پریچر نیز از بتی لو فراری است و کلیسای بسکتبالی خودش را راه انداخته است.

تقریباً هر کسی که در فیلم‌نامه جای گرفته، پیچش‌های شخصیتی و مشکلات خودش را دارد، اما جالب اینجاست که از سیر تا پیاز ماجرای آنکل درو که از قضا شخصیت اصلی فیلم هم است را در همان 10 دقیقه اول می‌فهمید. هیچ کس از پسامدهای قصه‌اش غافلگیر نمی‌شود. هنگامی که دکس و درو تیمشان را در تورنومنت رهبری می‌کنند، شما بر اساس کلیشه‌های این ژانر هر لحظه انتظار یک تعلیق به جا و مناسب را دارید، اما هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد و چنین چیزی برای فیلمی کمدی که تا یک جاهایی روند قابل قبول دارد، ضعفی بزرگ محسوب می‌شود. هاوری و هدیش دو تا از بهترین کمدین‌های حال حاضر هالیوود هستند و نقششان در آثاری مثل Get Out و Girls Trip نشان از توان بالای ‌آن‌ها در بازیگری دارد. اما همه این عملکرد خوب زیر شخصیت‌پردازی بد دکس و شوخی‌های بی‌مزه جسی کم‌سو و بی‌رمق جلوه می‌کند. این طور به نظر می‌رسد که بازیگران بیش از حد به فیلم‌نامه وفادار بوده و کوچکترین ابتکاری از خودشان به خرج نداده‌اند.

یکی از مشکلاتی که فیلم از آن رنج می‌برد، موردی است که تقریباً در تمام کمدی‌های سیاه پوستی وجود دارد؛ بیننده غیر سیاه پوست نمی‌تواند با شوخی‌هایش ارتباط برقرار کند، مخصوصاً اگر علاقه‌ای به ورزش بسکتبال هم نداشته باشد. در مجموع تنها زمانی می‌توانید از Uncle Drew لذت ببرید که از طرفداران این ژانر باشید، اما اگر دنبال یک کمدی درست و حسابی می‌گردید که برای تنوع تماشا کنید، یک سرچ کوچک در اینترنت بزنید، نسخه‌هایی به مراتب بهتر، بامزه‌تر و ملموس‌تری را خواهید یافت. همین تریلر Uncle Drew را ببینید برایتان بس است.

Sanju

فیلم هندی هم مگر در باکس آفیس داریم؟ هر هفته اوضاع هالیوود از هفته قبلش بدتر می‌شود، در حدی که دیگر دست به دامن بالیوود شده است. نقد و بررسی زیادی از فیلم Sanju نشده، چون هیچ کسی فکرش را هم نمی‌کرد فیلم به باکس آفیس راه پیدا کند و حاشیه‌ساز شود، اما در دوره زمانه‌ای که فوتبال روسیه، اسپانیا را شکست ‌می‌دهد و آرژانتین و پرتغال هر دو حذف می‌شوند، دیگر هرچیزی باور پذیر است، راستش ربطش را خودم هم نمی‌دانم، همین جوری یک چیزی گفتم. Sanju یک فیلم هندی زبان با کارگردانی راج کومار هیرانی و نویسندگی آبیجات جوشی است که از معروف‌ترین آثار قبلیش می‌توان به Lage Raho Munna Bhai اشاره کرد. سانجو دات بازیگر معروف هندی به جرم خشونت علیه یک خبرنگار که قصد نوشتن بیوگرافی او را دارد به 5 سال زندان محکوم می‌شود. پس از آزادی، پدر و مادرش برای موفقیت دات در عرصه بازیگری او را به بازی در فیلم Rocky ترغیب می‌کنند. دات به خاطر رفتارهای سخت‌گیرانه پدرش (سونی دات) برای اولین بار به مواد مخدر رو می‌آورد. پس از این که از ماجرای سرطان مادرش (نرگس) باخبر می‌شود به نیویورک می‌رود و به خاطر فشار شدید روحی خودش را در الکل و مواد مخدر غرق کرده و نامزدش «رابی» او را رها می‌کند. مرگ نرگس سه روز قبل از اکران فیلم Rocky در سال 1981 روی دات تأثیر گذشته و او تصمیم می‌گیرد اعتیادش را ترک کند.

البته همان طور که خودتان می‌توانید حدس بزنید این تازه اول ماجرا است و فیلم‌های اکشن هندی به کمتر از دو ساعت زمان رضایت نمی‌دهند، چه برسد که داستان، اقتباسی از زندگی واقعی باشد. Sanju برای کسانی که با استایل فیلم‌های هندی و راج کومار آشنایی دارند یک شاهکار به نظر می‌رسد. بازیگری فوق‌العاده رنبیر کاپور و کارگردانی جسوارنه کومار در استفاده از سبک هالیوودی و استفاده از مواد مخدر در یک اثر هندی به خلق یک طنز سیاه (البته از نوع هندیش) کمک شایانی کرده است. داستان فیلم جزو نقاط قوتش محسوب می‌شود؛ پرداخت به روابط پدر، پسری و این که تا چه اندازه حاضرید برای دوستتان از خودگذشتگی به خرج دهید Sanju را در زمره فیلم‌های تأمل برانگیز قرار می‌دهند. اما در عین حال فیلم فقط روی داستان جذابش تمرکز ندارد، بلکه بیشتر از هر چیز به شرایط جامعه هند و تأثیرات مخرب اخبار رسانه‌ای و خشونت جمعی می‌پردازد. به شخصه از فیلم‌های هندی خیلی خوشم نمی‌آید، اما اگر طرفدار سینمای هند هستید احتمال این که از تماشای Sanju لذت ببرید زیاد است، حداقل باکس آفیس که این طور می‌گوید.

در ادامه نگاهی خواهیم داشت به جدول باکس آفیس تا بببنیم اخراجی‌ها و مهمانان این هفته چه فیلم‌هایی بودند.

در این هفته فیلم‌های Avnegres Infintiy War ،Hereditary و Superfly از جدول خارج شده و جای خود را به عناوین تازه اکران دادند. جالب اینجا است که مستند Won’t You Be My Neighbor توانست همچنان جایگاه دهمش را حفظ نماید. صدر جدول تغییری نکرد و هان سولو هم برای خروج از باکس‌ آفیس استارت فالکونش را زده است.

فیلم		رتبه فعلی	رتبه هفته گذشته	مدت زمان اکران (هفته)	فروش آخر هفته (میلیون دلار)	مجموع فروش تاکنون (میلیون دلار)
	Jurassic World: Fallen Kingdom	1	1	2	60.0	264.8
	Incredibles 2	2	2	3	45.5	439.7
	Sicario: Day of the Soldado	3	—	1	19.0	19.0
	Uncle Drew	4	—	1	15.5	15.5
	Ocean’s Eight	5	3 ↓	4	8.0	114.7
	Tag	6	4 ↓	3	5.6	40.9
	Deadpool 2	7	5 ↓	7	3.6	310.5
	Sanju	8	—	1	2.6	2.6
	Solo: A Starwars Story	9	6 ↓	6	2.3	270.7
	Won’t You Be My Neighbor	10	10	4	2.3	7.5
منبع: IMDB

امیدواریم که از تریلرها و مطالب این هفته لذت برده باشید. شما دوستان می‌توانید نظرات و پیشنهادات‌ خود را جهت بهبود عملکرد این بخش با ما در میان بگذارید.