رویای همگام سازی لینوکس انحصاری

این تصور که لینوکس یک مجموعه ساکن و بدون تغییر است ، تصوری اشتباست. لینوکس را می توان در مرزهای رایج در حال ظهور کامپیوتر یافت.

بیشتر رویدادهای کنونی در جامعه لینوکس تاثیری مستقیم بر روی کاربران معمولی دسکتاپ ندارند. اما یکی از توسعه های اخیر آن که شدیداً روی کاربران دسکتاپ نیز تاثیرگذار است، تصمیم Canonical برای پایان دادن به توسعه Unity اوبونتو دسکتاپ است. این خبر منجر به دلسرد شدن طرفداران Unity در فصل بهار سال جاری شد. اما در طی چند ماه گذشته، بحث جدی در میان تمامی توسعه دهنگان لینوکس و محافل کاربران آن مطرح شد که آن ها چه چیزی را برای جامعه در نظر می گیرند.

 پیشگامان لینکوس :

هنگامی که هسته لینوکس در اوایل دهه 90 به جهان معرفی شد، طراحان برای طراحی و اجرای پروژه های جدید مبتنی بر آن، عجله داشتند. بدون وجود هیچ سابقه ای و با زمینه ای به ظاهر بی حد و حصر از امکانات، اکثر توسعه دهندگان توزیع های مختلف لینوکس، پروژه های خود را برای موارد استفاده خاص طراحی کردند.

این مدل توسعه لینوکس مبتنی بر افزایش شباهت توزیع ها و کاهش نیروی کار مورد نیاز برای نگه داری توزیع ها است.

RedHat که یکی از نخستین توزیع های لینوکس محسوب می شود، سیستم عامل خود را برای سرورهای پایدار و ساده بهینه کرده است. توزیع دبیان روی یک دسکتاپ قابل اعتماد و قابل تنظیم تمرکز کرده است. توزیع های دیگر نیز، مسیر خود را طی کردند.

بسیاری از کسانی که در موج توزیع های اولیه لینوکس حضور داشتند، در تخصص های مربوط به آنها نیز برتری داشتند. اما تعداد کمی از توسعه دهندگان به اندازه کافی بلندپرواز بودند که تمایل به تسلط بر بازارهای مختلف داشته باشند.

ورود به اوبونتو :

مارک شاتلورث، کانونیکون را در سال 2004 تاسیس کرد تا اوبونتو را راه اندازی کند؛ اوبونتو یکی از نخستین و امیدوار کننده ترین تلاش های لینوکس برای ایجاد یک توزیع است که می تواند تقسیم مورد استفاده سنتی را از بین ببرد. که به خوبی نیز این کار را انجام داد.

اوبونتو پس از ایجاد پایه هایی  در هر دو زمینه ی دسکتاپ و سرور، محیط دسکتاپ گرافیکی خود، Unity را در سال 2010 معرفی کرد.

اکثر محیط های دسکتاپ، پروژه های مستقلی هستند و اکثر توزیع های لینوکس با یک محیط دسکتاپ پیش فرض همراه هستند یا امکان انتخاب میان دسکتاپ های مختلف را هنگام نصب لینوکس برای کاربران فراهم می آورند.

راه اندازی Unity اوبونتو با مطابقت داشتن با دسکتاپ پیش فرض، آن را در کلاس جدید نخبگان برجسته لینوکس قرار داده است. این دستاورد، یک شاهکار است که حتی امروزه تنها تعداد انگشت شماری از توزیع های لینوکس می توانند ادعای آن را داشته باشند.

با این حال، اوبونتو تازه شروع به کار کرده است. پس از تولد و انفجار بازار تلفن های همراه، اوبونتو در سال 2013 اهداف خود را بر روی سیستم عامل گوشی های هوشمند و تبلت ها  قرار داد تا بتواند هسته اوبونتو را به طور کامل برای این کاربرد فراهم آورد و به کاربران خود این اجازه را بدهد که بتوانند به طور کامل در تمامی دستگاه های خود از لینوکس استفاده کنند.

ابتکاری که تحت عنوان ” اوبونتو لمسی ” مطرح شد، کوتاه مدت بود. اما این موضوع نقطه عطفی برای لینوکس بود. پیش از آن هیچکس تلاش جدی در زمینه همگرایی آن انجام نداده بود. پس از آن اوبونتو دسترسی به دستگاه های IOT و حتی سیستم عامل خودرو زا نیز گسترش داده است. به گونه ای که ناوگان تست خود -رانندگی Uber در اوبونتو اجرا می شود.

قدم بعدی رو به جلو:

علی رغم تعداد زیادی آزمایش ناموفق، Canonical مسیری  برای رشد پایدار اوبونتو برای بیش از یک دهه به ارمغان آورده است. تصمیم Canonical برای متوقف ساختن Unity، یک توسعه نا امیدکننده برای اوبونتو و به طور کلی برای لینوکس محسوب می شود.

اوبونتو بیش از هر توزیع دیگر لینوکس، این امیدواری را ایجاد کرده است که یک سیستم عامل مبتنی بر لینوکس، می تواند همان گستره ای از بازارها و محصولات جهانی را در اختیار داشته باشد که شرکت های بزرگ در زمینه نرم افزار تخصصی مانند مایکروسافت و اپل در اختیار دارند.

Canonical در اعلام نتیجه گیری خود در مورد دسکتاپ Unity، از تغییر رونده استراتژی خود به سمت اینترنت اشیا، فضاهای خودرو و سرمایه گذاری در زمینه تقاضای سیستم عامل های پایدار، امن و قابل گسترش برای این بازارهای کامپیوتری رو به رشد اطلاع داد.

به عنوان یک حرکت تجاری که ممکن است به اثبات برسد، نمی توان از آن به عنوان نشانه ای استفاده کرد که لینوکس، حتی با پشتیبانی یکی از شرکت های بزرگ اکوسیستم، همچنان نتوانسته است تمامی بازارهای رایانه ای را در اختیار داشته باشد. لینوکس در نهایت به این نقطه خواهد رسید. بیش از حد نیاز توسعه دهندگان درخشان و متعهد برای رسیدن به این هدف وجود دارد.

از یک زاویه دید، باور به استراتژی توسعه معمول برای پروژه های لینوکس، که از بسیاری جهات توسط اوبونتو مملو شده است، ظاهراً کمی متزلزل شده است. با این حال، این امر ممکن است فقط به این معنی باشد که راه جدید پیش رو هنوز به دست نیامده یا به طور وسیع پذیرفته نشده است.

پروژه های کوچک و جزئی مانند Solus و Elementary، باعث شده است که تجربه لینوکس دسکتاپ امروزی و زیبا افزایش پیدا کند.

با وجود لینوکس موبایل با کیفیت لینوکس دسکتاپ، همچنان تیم های بلندپایه در سراسر جهان سخت در تلاش هستند تا  علامت خود را نشان دهند. در پایان هر پروژه نرم افزاری بسیاری از افراد از پایان توزیع Unity ناراحت هستند. اما در عین حال، این پایان بدین معنی است که امکان بیشتری برای ایجاد یک رویکرد جدید وجود دارد.