شرکت تولیدکننده سخت‌افزارهای گرافیکی انویدیا ، پردازنده‌ای را ثبت کرده که تعریف بازی‌های گرافیکی و ساختار آنها را به کلی تغییر می‌دهد و مفهوم پردازش نقطه‌ای و برداری را در بازی‌های گرافیکی را جابجا خواهد کرد.
امروزه اکثر بازی‌ها از بافت‌هایی که بر اساس توان تفکیک‌های استاندارد همانند 720P، 1080p، 1440p، 4K و استانداردهای مابین این مجموعه‌ها هستند، برای پردازش تصاویر سه‌بعدی استفاده می‌کنند. هر ترکیب سه‌بعدی که شما در بازی‌های کامپیوتری می‌بینید همانند شخصیت‌های بازی، محیط بازی، اسلحه و دیگر ترکیب‌های سه‌بعدی، از به هم پیوستن ترکیب‌های دوبعدی تشکیل شده‌اند. نحوه اتصال این ساختارهای دوبعدی، نقطه‌ای است که اختراع جدید انویدیا با عنوان توان تفکیک بی‌نهایت آن را تحت تأثیر قرار داده است.
امروزه توسعه‌دهندگان بازی، ساختار کلی گرافیکی بازی‌های خود را در دو ترکیب جداگانه از بافت‌های دوبعدی تولید می‌کنند. ترکیب اولیه اصلی بازی و ترکیب دوم جزئیات آن است. برای هر توان تفکیک خاص، شما دارای دولایه گرافیکی هستید که یکی دیگری را بهبود می‌بخشد. بر اساس اینکه بازی‌های امروزی به سمت افزایش گرافیک قدم بر می‌دارند، فضای لازم برای ذخیره این دو ترکیب روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
برای درک بهتر از آنچه که گفتیم، به سراغ بازی Diablo 2 می‌رویم. اگر این بازی را روی یک پردازنده قوی بازی کنید، توان تفکیک شما در بازی در آخرین حد از توان تفکیک ارائه شده یعنی 1024×768 خواهد بود. این توان تفکیک بر اساس نمایشگرهای معمولی که شما در خانه دارید قابل پردازش است و هیچ مشکلی برای نشان دادن پیکسل و نقطه‌های تشکیل دهنده تصویر وجود نخواهد داشت؛ اما اگر بخواهید روی یک نمایشگر با اندازه نامتعارف بازی را ادامه دهید، با مشکل بزرگی مواجه خواهید شد که کارایی گرافیکی نخواهد داشت. به عنوان یک نتیجه باید بگوییم، زمانی که شما از یک نمایشگر بزرگ‌تر استفاده می‌کنید، بر اساس ساختار گرافیکی بازی‌های امروزی، پیکسل‌های سازنده جزئیات بازی، در راستای طولی و عرضی کشیده می‌شوند، درست مانند زمانی است که روی عکسی زوم کرده باشید و این کار باعث کاهش کیفیت در پردازش نهایی شود.
اختراع جدید انویدیا، قرار است که این مشکل را حل کند. به جای استفاده از دو مجموعه گرافیکی کنونی که برای بازی‌های امروزی توسط توسعه‌دهندگان تشکیل می‌شود، در فناوری جدید انویدیا یک مجموعه گرافیکی برای بازی به کار خواهد رفت و بافت دوم توسط سخت‌افزار تأمین خواهد شد. بر این اساس، بافت‌های بازی که توسط توسعه‌دهندگان ایجاد شده است، بر اساس پردازشی که در لحظه انجام می‌شود، توان تفکیک بندی می‌شوند. کامپیوتر شما با استفاده از قدرت پردازنده گرافیکی و استفاده از اختراع جدید انویدیا روی آن، قادر خواهد بود که در هر نمایشگری، پیکسل‌ها را بدون کاهش کیفیت گسترش دهد. این کار به معنی حذف گرافیک نقطه‌ای و جایگزینی آن با گرافیک برداری است.
باز هم به سراغ بازی Diablo 2 باز می‌گردیم. در استفاده از تکنولوژی جدید انویدیا، زمانی که بازی روی یک نمایشگر 4K اجرا می‌شود پردازنده رندرهای (بردارهای گرافیکی) مناسب با همان نمایشگر را تولید خواهد کرد و شما بدون کاهش گرافیک و به دور از تعریف مفهوم توان تفکیک، تصویری کاملاً گرافیکی خواهید داشت. این بازی برای گرافیک‌های بالا ساخته نشده است و نهایت گرافیک آن مربوط به نمایشگرهای 800×600 است که تکنولوژی جدید انویدیا، این وابستگی را از بین خواهد برد.
برای طراحان گرافیک، واژه پردازش نقطه‌ای و تغییر آن به پردازش برداری، مفهومی آشنا و قدیمی است. شما با نرم‌افزاری همانند فتوشاپ آشنایی دارید، این نرم‌افزار بر اساس پردازش نقطه‌ای (Pixel) عمل می‌کند و زمانی که شما خروجی این نرم‌افزار که یک تصویر است را بزرگ یا کوچک کنید، کیفیت آن تغییر خواهد کرد؛ اما در استفاده از نرم‌افزارهایی همانند ایلوستریتور، این اتفاق به هیچ وجه نخواهد افتاد، زیرا که خروجی این نرم‌افزار برداری (Vector) است. در طراحی لوگوها و طراحی‌های گرافیکی وب از نرم‌افزارهای برداری استفاده می‌شود تا در نمایش‌ها و چاپ‌های گوناگون، هیچ تغییری در کیفیت به وجود نیاید. در این بین تنها چیزی که تا به حال در دنیای گرافیک تعریف نشده، استفاده از گرافیک برداری در ساختن بازی‌های گرافیکی است که ایده آن نیز هم توسط انویدیا مطرح شد.
هنوز مشخص نیست که تا چه محدوده‌ای از بازی‌های گرافیکی و چه قدرتی را پوشش خواهد داد. شاید این تکنولوژی فقط در بازی‌های جدید امروزی کاربرد داشته باشد یا ممکن است که بتواند بازی‌های قدیمی را هم پوشش دهد. آنچه که معلوم است و ما را هیجان‌زده می‌کند، این است که انویدیا مدت‌ها بود روی این طرح کار می‌کرد اما میزان موفقیت آن نامعلوم بود. با خبر ثبت اختراع، این طرح تبدیل به یک واقعیت شده است که ممکن است به زودی بر روی پردازنده‌های نسل جدید عرضه شود.