باتری‌های قابل شارژ امروزی علی‌رغم مشکل ساز بودن برای ما بدلیل عمر کوتاه تر از ایده آل و انفجارهای گاه به گاه خود، با در نظر گرفتن توانایی نگهداری توانی قابل ملاحظه در قالب قطعه ای کوچک، چیز قابل توجهی هستند. این باتری ها می توانند بهتر شوند و امروزه مسئله ظرفیت همیشه موضوعی مهیج برای سازندگان باتری بشمار می رود. محققان دانشکده مهندسی درکسل معتقدند با کاهش زمان شارژ به چند ثانیه روشی را برای ساخت باتری های مدرن بهتری پیدا کرده اند.
تیم تحقیقاتی با استفاده از یک نانومتریال بنام MXene در قالب یک طراحی الکترودی جدید توانستند زمان شارژ شدن را بسیار سرعت بخشند. رسانایی نسبتا بالا و قابل توجه MXene مزیتی برای قابلیت شارژ باتری به شمار می آید ولی ساختار مسطح آن مشکلی بزرگ برای کاربرد آن در باتری هاست زیرا در باتری ها یونها باید بتوانند برای دستیابی به شارژ کامل آزادانه حرکت کنند. این مواد در هنگام تراکم آزادی کافی برای حرکت یونها را فراهم نمی سازند.
برای حل این مشکل، دانشمندان MXene را با هیدروژلی با ساختار ” پنیر سویسی” شکلی ترکیب کردند که سرعت شارژ را افزایش داده و فضای کافی را برای حرکت آزادانه یونها فراهم می سازند. ماریا لوتاسکایا، یکی از اعضای تیم توضیح داد” معماری ایده آل برای یون باید چیزی شبیه به حرکت یونها بسوی پورتها از طریق “بزرگراههای” چند لاینی و پرسرعت بجای جاده های یک لاینه باشد.” به اعتقاد وی طراحی الکترود ماکرو پروس به این هدف دست یافته است و امکان شارژ در عرض چند ثانیه و حتی کمتر فراهم شده است.
این تحقیق بسیار چشمگیر است و در صورت ورود تکنولوژی در مسیر رسیدن به باتری در دسترس مشتریان، تحولی بزرگ در این زمینه رخ خواهد داد. شارژ باتری در عرض چند ثانیه مسئله ای جالب است ولی مطمئنا با تغییر زمان شارژ از چند ساعت به چند ثانیه، ذی نفع اصلی در این مسئله فعالان بازار ماشین های الکتریکی خواهند بود.
