با وجود تلاش‌های فراوان اپل، گوگل، سامسونگ، پِبل و چندین و چند برند دیگر رویای ساعت‌های هوشمند آن طور که باید به وقوع نپیوسته است. به نظر می‌آید تبدیل گوشی هوشمند به ساعت مچی آن چنان هم جذاب نیست. حتی اگر تمام جوانب مختلف را در نظر بگیرید و موفق شوید عمر باتری، اندازه دستگاه و پشتیبانی توسعه دهنده را تأمین کنید مردم باز هم انتظار چندانی از ساعت مچی در انجام کارهایی بیشتر از اعلان زنگ و پیگیری فعالیت‌های ورزشی ندارند.
اکنون هم شاهد عقب رفت این صنعت از ساعت های دارای نمایشگر لمسی به سمت ساعت‌های هیبرید یا دوگانه هستیم. این گونه ساعت‌ها شباهت بیشتری به ساعت‌های معمولی عقربه‌ای دارند ولی دارای قابلیت پیگیری فعالیت‌های ورزشی هستند و اپ‌های سازگار با گوشی‌های هوشمند نیز آن ها را همراهی می‌کند. محصولاتی مانند ساعت‌های هوشمند Fredrique Constant، Misfit phase، یا Skagen Hagen از این دست ساعت‌ها هستند.
اگرچه این ساعت‌ها نسبت به ساعت های هوشمند با صفحه نمایش لمسی با عمر باتری محدود یک سر و گردن بالاتر هستند ولی به نظر می‌رسد هنوز هم جای تغییر و بهبود دارند. در واقع بهتر است دیگر ایده قدیمی ساعت مچی به کلی متحول شود.
به جای تلاش برای جا دادن اجزای مختلف فناوری ساعت‌های هوشمند در صفحه ساعت مچی، شرکت‌های تولید کننده باید توجهشان را بر بند ساعت‌ها متمرکز کنند. پیش از این شاهد چنین قابلیتی در محصول شرکت Montblanc به نام e-Strap بودیم. در این محصول شاهد تلاش مونت بلانک برای بهترین ترکیب ممکن ساعت مچی و فناوری هوشمند بودیم. اخیراً هم کیک استارتری به نام Smart Buckle موفق شد به صورت هوشمندانه‌ای یک دستگاه پیگیری فعالیت های ورزشی را درون یک ساعت استاندارد و سگک بند ساعت جای دهد.
مزیت ترکیب فناوری با بند یا سگک بند ساعت به سادگی قابل درک است. این کار باعث می‌شود تا سازندگان ساعت‌های مچی بر ساختن ساعت متمرکز شوند. با در نظر گرفتن این که روش بسته شدن تمام ساعت‌های دنیا تقریباً یکسان است ساختن بندی که با همه این ساعت‌ها سازگار باشد کار سختی نیست. حال این ساعت چه یک ساعت تایمکس ارزان قیمت باشد یا یک ساعت رولکس گران قیمت، می‌توان با بندهای هوشمند هر آن‌چه را که مردم از یک ساعت هوشمند انتظار دارند برطرف کرد.