فیلم من هنوز اینجا هستم (I’m Still Here) یک فیلم برزیلی در ژانر بیوگرافی-سیاسی است. این فیلم در سال 2024 اکران گشت و اسکار بهترین فیلم بین‌المللی را کسب نمود.
یکی از بخش‌های جذاب مراسم اسکار، انتخاب بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان است. با برگزاری نودوهفتمین دوره مراسم جوایز اسکار، جدیدترین برنده این بخش نیز مشخص شد و ما در این مقاله قصد داریم این فیلم را به شما معرفی کنیم: فیلم من هنوز اینجا هستم. این فیلم، به انگلیسی I’m Still Here و به پرتغالی Ainda Estou Aqui ، محصول مشترک کشورهای برزیل و فرانسه است. والتر سالز (Walter Salles) کارگردانی اثر را برعهده داشته و موریلو هاوزر (Murilo Hauser) و هیتور لورگا (Heitor Lorega) فیلمنامه آن را نوشته‌اند. ژانر فیلم من هنوز اینجا هستم درام، سیاسی و بیوگرافی است و براساس رمانی به همین نام ساخته شده است. این فیلم با بازی خیره‌کننده فرناندا تورس و فرناندا مونته‌نگرو در سال 2024 اکران گشت و افتخارات بسیاری، از جمله اولین فیلم برزیلی برنده جایزه اسکار، را آفرید.
این مقاله از پلازا به بررسی I’m Still Here 2024 اختصاص یافته است. با ما همراه باشید تا داستان فیلم را بخوانیم، با بازیگران آن آشنا شویم، تاریخ اکران فیلم را بدانیم و مروری بر نظرات منتقدین داشته باشیم. اگر شما هم به تماشای آثار فاخر سینما علاقمندید، مقاله فیلم‌های برنده جایزه اسکار را از دست ندهید.
فهرست مطالب
خلاصه فیلم سینمایی من هنوز اینجا هستم
داستان فیلم من هنوز اینجا هستم اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته مارسلو روبنس پایوا (Marcelo Rubens Paiva) است که در سال 2015 منتشر شد. مارسلو فرزند یک سیاستمدار سابق برزیلی به نام روبنس پایوا است و این کتاب را براساس خاطرات خود از ناپدید شدن پدرش نوشته است.
داستان از دسامبر 1970 آغاز می‌شود. روبنس پایوا، یک سیاستمدار سابق، همراه همسرش یونیس و پنج فرزندشان زندگی ایده‌آلی در یک خانه دوست‌داشتنی در نزدیکی ساحل لبلون دارند. روبنس که پس از کودتای سال 1964 از مقام خود استعفا داده بود، قصد دارد دوباره به عرصه سیاست بازگردد. او یک منتقد صریح دیکتاتوری نظامی تازه تاسیس در برزیل است، و سخنانش سبب می‌شود در ژانویه 1971 توسط مقامات دولتی از خانه‌اش در ریودو ژانیرو ربوده شود. روبنس ناپدید می‌شود و اکنون همسرش یونیس باید با اوضاع جدید خود را وفق دهد. او سرسختانه به دنبال کشف حقیقت است و باید مسیر جدیدی برای خانواده‌اش باز کند.
بازیگران فیلم من هنوز اینجا هستم
فرناندا تورس بازیگر نقش یونیس پایوا است و فرناندا مونته‌نگرو نقش دوران کهنسالی یونیس را بازی می‌کند. در زندگی واقعی مونته‌نگرو مادر تورس است. در این بخش با بازیگران فیلم I’m Still Here آشنا می‌شویم.
فرناندا تورس در نقش یونیس پایوا
فرناندا پینیر مونتیرو تورس (Fernanda Pinheiro Monteiro Torres) بازیگر و نویسنده برزیلی متولد 15 سپتامبر 1965 (24 شهریور 1344) در ریودوژانیرو است. والدین او، فرناندو تورس و فرناندا مونته‌نگرو، هردو از بازیگران برزیلی هستند و فرناندا نیز فعالیت حرفه‌ای خود به عنوان بازیگر را از 13 سالگی آغاز نمود. او با ایفای نقش‌های کمدی و دراماتیک شناخته شد و اخیرا نیز برای بازی در فیلم من هنوز اینجا هستم به شهرتی بین‌المللی دست یافه است. فرناندا اولین بازیگر برزیلی و اولین بازیگر پرتغالی زبان است که جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر فیلم درام را کسب کرده و همچنین دومین بازیگر برزیلی، پس از مادرش، است که نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شده است.
وی نه تنها بازیگر موفقی است، بلکه به عنوان نویسنده نیز عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد و اولین رمانش، کتاب The End، بیش از 200,000 جلد در برزیل فروخته، به 7 زبان زنده دنیا ترجمه و یک مینی‌سریال براساس آن ساخته شده است.
فرناندا مونته‌نگرو در نقش دوران پیری یونیس پایوا
آرلت پینیرو استیوز تورس (Arlette Pinheiro Esteves Torres) متولد 16 اکتبر 1929 (24 مهر 1308) در ریودوژانیرو است و اصولا با نام حرفه‌ای خود یعنی فرناندا مونته‌نگرو (Fernanda Montenegro) شناخته می‌شود. این بازیگر برزیلی فعالیت حرفه‌ای خود را از سال 1950 آغاز کرد و امروزه یکی از بزرگترین بازیگران برزیلی به شمار می‌رود که اغلب از وی به عنوان بانوی بزرگ تئاتر، سینما و هنرهای نمایشی برزیل یاد می‌شود. او برای بازی در فیلم Central Station (1998) تبدیل به اولین بازیگر برزیلی و بازیگر آمریکای لاتین نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر شد، و همچنین اولین بازیگر پرتغالی‌زبان نامزد جایزه اسکار گشت. فرناندا با بازی در فیلم Sweet Mother (2014) اولین بازیگر برزیلی برنده جایزه امی در بخش بهترین بازیگر نام گرفت.
سلتون ملو در نقش روبنس پایوا
سلتون فیگویردو ملو (Selton Figueiredo Mello) یک بازیگر، صداپیشه، نمایشنامه‌نویس، تهیه‌کننده، تدوین‌گر و کارگردان بریلی است. وی در تاریخ 30 دسامبر 1972، برابر با 9 دی 1351، در شهر پاسوس برزیل چشم به جهان گشود. برادر وی، دانتون ملو، نیز بازیگر است. پس از تولد سلتون خانواده‌اش به سائوپائولو نقل‌مکان کردند، جایی که سلتون بازیگری را از سن 9 سالگی به عنوان ستاره سریال آغاز کرد؛ بدین ترتیب خانواده‌اش مجبور به نقل‌مکان به ریودوژانیرو شدند. وی بازیگری را اداه داد داد و با آثاری نظیر فیلم A Dog’s Will (2000) و فیلم Lisbela and the Prisoner (2003) شناخته شد. او به عنوان کارگردان فیلم The Clown (2011) را در کارنامه خود دارد، اثری که به عنوان نماینده برزیل به هشتادوپنجمین دوره مراسم اسکار فرستاده شد، ولی نامزد نشد. سلتون ملو اخیرا با نقش روبنس در فیلم من هنوز اینجا هستم به شهرت رسیده است.
والنتینا هرساژ در نقش ورا پایوا
والنتینا هرساژ (Valentina Herszage) بازیگر جوان برزیلی است که در تاریخ 11 مارس 1998، برابر با 20 اسفند 1376، در ریودوژانیرو متولد شد. وی بازیگری را از سن 11 سالگی با بازی در فیلم کوتاه کودکانه Direita É a Mão que Você Escreve (2009) آغاز کرد. والنتینا در این فیلم نقش کارولینا را داشت و با همین اثر شناخته شد، بدین ترتیب برای بازی در نقش بیا در فیلم Kill Me Please (2015) انتخاب شد. او با ایفای نقش ببث ریبیرو در 173 قسمت از سریال The Big Catch (2017-2018) به شهرت رسید و اخیرا نیز با بازی در فیلم I’m Still Here به شهرتی بین‌المللی دست یافته است.
در فهرست زیر نام و نقش چندتن دیگر از هنرپیشه های فیلم من هنوز اینجا هستم را با هم می‌خوانیم:
- گیلرمه سیلویرا (Guilherme Silveira) در نقش مارسلو روبنس پایوا
- آنتونیو سابویا (Antonio Saboia) در نقش بزرگسالی مارسلو روبنس پایوا
- ماریا مانوئلا (Maria Manoella) در نقش بزرگسالی ورا پایوا
- لویزا کوسوسکی (Luiza Kosovski) در نقش الیانا پایوا
- مارجری استیانو (Marjorie Estiano) در نقش بزرگسالی الیانا
- باربارا لوز (Barbara Luz) در نقش نالو پایوا
- گابریلا کارنیرو دا کونا (Gabriela Carneiro da Cunha) در نقش بزرگسالی نالو
- کورا مورا (Cora Mora) در نقش ماریا بئاتریس فاچیولا پایوا
- الیویا تورس (Olívia Torres) در نقش بزرگسالی ماریا
نقد فیلم من هنوز اینجا هستم
در این بخش قصد داریم مروری بر جوایز، نمرات فیلم و نظرات منتقدین درباره آن داشته باشیم. اگر درباره تاریخ اکران I’m Still Here سوالی دارید باید بگوییم این فیلم اولین بار در 1 سپتامبر 2024 (11 شهریور 1403) در جشنواره فیلم ونیز اکران شد. سپس کمپانی سونی پیکچرز در تاریخ 7 نوامبر 2024 (17 ابان 1403) آن را در برزیل اکران کرد و کمپانی StudioCanal نیز که مسئول توزیع فیلم در فرانسه بود، آن را در تاریخ 15 ژانویه 2025 (25 دی 1403) به روی پرده سینماها فرستاد. مدت زمان فیلم 138 دقیقه است و در آن به زبان پرتغالی صحبت می‌شود.
فیلم من هنوز اینجا هستم هدف بایکوت حزب راست افراطی برزیل قرار گرفت که دیکتاتوری بودن رژیم نظامی را انکار می‌کنند، ولی این تحریم ناموفق بود و فیلم با فروش 32.5 میلیون دلاری در گیشه تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم برزیلی پس از همه‌گیری کرونا شد. این فیلم با حضور در جشنواره‌های مختلف درنهایت 73 نامزدی و 38 برد را از آن خود نمود که در میان مهم‌ترین آنها باید 2 نامزدی و 1 برد جایزه اسکار، 1 نامزدی و 1 برد جایزه گلدن گلوب و نامزدی شیر طلایی و 3 برد در جشنواره فیلم ونیز را نام ببریم.
نمرات فیلم من هنوز اینجا هستم از سوی منتقدین و بینندگان بسیار قابل‌توجه است. این فیلم امتیاز 8.3 از 10 را در وبسایت IMDb دارد که حاکی از رضایت بینندگان است. همچنین 94% نقدهای سایت راتن ومیتوز نیز نقد مثبت ارزیابی شده است.
The Observer/ وندی اید: 100
فرناند تورس نقش یونیس را دارد، شخصیتی که به تدریج متوجه می‌شود همسرش برای همیشه رفته است. این فرایند تدریجی بدون نیاز به دیالوگ‌های زیاد، به زیبایی و با قدرت بازیگری روی چهره او نمایان می‌شود که حاکی از هوش فوق‌العاده و بازی تاثیرگذار وی است.
Screen Daily/ پیتر رینر: 90
سالز به عنوان کارگردان فیلم از ایجاد لحظات بیش از حد افراطی و اغراق‌آمیز در فیلم خوداری کرده است. در عوض به بازی باشکوه، عمیق و چندلایه فرناندا تورس تکیه کرده تا احساسات و داستان فیلم را به پیش ببرد.
Paste Magazine/ جیسون گوربر: 87
آخرین و موفق‌ترین فیلم والتر سالس، فیلم من هنوز اینجا هستم، به مخاطبان جهانی اجازه می‌دهد به دنیایی وارد شوند که در آن افراد به آرامی ولی سرشار از مقاومت و قدرت، در برابر فشارها و تصمیمات خودسرانه یک رژیم دیکتاتوری واکنش نشان می‌دهند.
Rolling Stone/ دیوید فیر: 80
نکته قابل‌توجه در فیلم این است که تورس هرگز زیاده‌روی نمی‌کند و یا به اغراق‌های احساسی آسان و آشکار، مانند پاره کردن لباس‌ها از شدت غم، متوسل نمی‌شود. حتی در نیمه دوم فیلم، که به نظر می‌رسد خود فیلم کمی سنگین و اغراق‌آمیز است، تورس تعادل و پیچیدگی را در بازی خود حفظ می‌کند.
Screen Rant/ مای عبدالبکی: 70
فیلم I’m Still here پرتره‌ای خاطره‌انگیز و ظریف از خانواده و اثرات ماندگار سیاست است.
The Film Stage/ ساوینا پتکووا: 50
سالس نتوانسته چارچوب سینمایی مناسبی را برای روایت این داستان بیوگرافی پیدا کند. فیلم از لحاظ تنظیم و هماهنگی تعادل مناسبی ندارد، ولی این عدم تعادل به گونه‌ای نیست که حس آزادی، عمق یا کاوش را القا کند؛ بلکه بیشتر به عنوان یک ضعف ساختاری دیده می‌شود که مانع شده فیلم پتانسیل کامل خود را به نمایش بگذارد.
سخن پایانی
بسیار خوشحالیم که در این مقاله از پلازا با معرفی فیلم سینمایی من هنوز اینجا هستم کنار شما بودیم. ما جزئیات فیلم نظیر داستان، بازیگران و تاریخ اکران فیلم را دانستیم و با نظرات منتقدین و جوایز فیلم نیز آشنا شدیم. نظر شما درباره فیلم I’m Still Here چیست؟ آن را تماشا کرده‌اید؟ آیا به اثار سینمای کشور برزیل علاقه دارید؟ نظرات خود را از طریق بخش “دیدگاه شما” در پایین همین صفحه با ما و دیگر مخاطبین پلازا در میان بگذارید.