کریسپر بخشی از DNA است که حاوی توالی‌های کوتاه و تکراری است. هارد درایوها روزی مانند فلاپی دیسک‌ها یک فناوری ابتدایی به حساب می‌آیند و به نظر می‌رسد چیزی که جایگزین آنها خواهد شد درون خود ما است: DNA. مقادیر بسیار زیادی از داده‌ها به صورت طبیعی درون ژنوم هر ارگانیسمی با تراکم و ماندگاری غیر قابل تصور موجود است. اکنون یک تیم از دانشگاه هاروارد یک هارد درایو بیولوژیک ساخته است که از ابزار ویرایش ژن کریسپر برای ثبت و بازیابی اطلاعات ژنوم باکتری زنده استفاده می‌کند.
دانشمندان سال‌هاست در تلاش بوده‌اند تا از قابلیت بالقوه DNA برای ثبت اطلاعات استفاده کنند. در سال 2012 جورج چرچ پروفسور ژنتیک دانشگاه هاروارد 70 میلیارد کپی از کتابش را روی DNA کدگزاری کرد و پس از آن محققان مایکروسافت و دانشگاه واشینگتون با ذخیره 200 مگابایت داده روی DNA رکورد تازه‌ای به ثبت رساندند. سال گذشته نیز چرچ و گروهش یک نگارنده مولکولی بر اساس سیستم کریسپر ساختند که خواندن و نوشتن اطلاعات روی ژنوم یک باکتری را آسان‌تر می‌کند.
این فناوری در ابتدا برای کمک به دانشمندان در توسعه سلول‌ها طراحی شده بود تا تغییرات کوچک ولی مشخصی را در ژنوم ایجاد کنند. ولی ساختن یک دستگاه ذخیره داده با استفاده از یک باکتری کار سخت‌تری خواهد بود. بنابراین محققان تصمیم دارند ببینند روش‌هایشان در کدگذاری داده‌های پیچیده‌تر چگونه عمل می‌کند.
سِث شیپمن یکی از محققان می‌گوید: «اگرچه در ابتدا این برنامه بسیار امیدبخش به نظر می‌رسید ولی زمانی که می‌خواستیم 100 رشته DNA را به صورت همزمان بررسی کنیم از نتیجه آزمایش بی‌خبر بودیم و حتی نمی‌دانستیم که آیا این کار عملی خواهد شد یا خیر. نتیجه این تحقیق از اهمیت بالایی برخوردار بود چرا که هدف اصلی ما استفاده از این سیستم برای ثبت اعمال بیولوژیکی پیچیده است».
کریسپر که اکنون با ابزار ویرایش ژن همنام است در واقع مکانیزم ایمنی باکتری است. زمانی که یک ویروس به یک گروه باکتری حمله می‌کند نمونه‌هایی DNA ویروس گرفته شده و در ژنوم باکتری ذخیره می‌شود تا اگر دوباره با ویروسی با همان ویژگی مواجه شد این حافظه به کمک پروتئین محافظ Cas9 آمده و سریع‌تر عفونت را درمان کند.
از آن‌جایی که این پروسه در واقع نوشتن اطلاعات جدید روی یک ژنوم است تیم هاروارد راهی برای استفاده از آن یافته‌اند و با دستکاری پروتئین‌های Cas1 و Cas2 آنها را به ذخیره اطلاعات خاص در فضاهای خالی ژن وا داشته‌اند. در این مورد اطلاعات مورد نظر تصویری دیجیتالی از دست یک انسان و ویدئویی کوتاه از اسبی است که چهارنعل می‌تازد.
تیم تحقیقاتی هاروارد در نظر دارد که توسعه این فناوری را برای بهبود استفاده از آن در ذخیره اطلاعات و همچنین بررسی تغییرات سلولی در طول زمان ادامه دهد.