به ندرت اتفاق می افتد که فناوری به فرمی در آید که به وضوح حس کنیم در آینده زندگی می کنیم. یکی از نمونه های این اتفاق در پروژه ای افتاد که درباره ی تعامل انسان است و دانشمندان در مرکز تحقیقات مایکروسافت روی آن کار می کنند.
اخیرا اختراعی به ثبت رسیده که عنوان آن « ردگیری سه بعدی شی در فضای نمایش افزوده » است. این اختراع در حقیقت کامپیوتری است که با استفاده از یک دوربین ویژه حرکات انگشتان یا سوزن را در فضای مقابل دستگاه ردگیری می کند و بدین وسیله امکان تعامل را در فضای بزرگ تر از آنچه خود دستگاه اجازه می دهد، فراهم می سازد.
« در برخی موارد سطحی مانند دسکتاپ در جلو یا حول یک دستگاه الکترونیکی قابل حمل را می توان به عنوان یک ناحیه سطحی بزرگ برای تعامل با دستگاه الکترونیکی قابل حمل که معمولا صفحه نمایش کوچکی دارد به کار برد. کاربر می تواند با استفاده از یک شی، قلم یا انگشت خود روی این سطح چیزهایی بنویسد و رسم کند. همچنین می توان این ناحیه سطحی را برای شبیه سازی یک بخش یا تمامی صفحه کلید استفاده نمود. به کار گیری دوربین برای ثبت مکان حرکات سه بعدی یا تکان خوردن شی این امکان را به وجود می آورد که بتوان اشاره های بالای سطح را مورد استفاده قرار داد. با این کار همچنین می توان جهت دهی را ثبت کرد و اشیای واقعی را درون دستگاه ثبت کرد و پس از ذخیره سازی آن ها را پردازش نمود. می توان برای شبیه سازی المان های به نمایش در آمده توسط دستگاه قابل حمل از چند شی استفاده نمود » .
ضعف این فناوری در آن است که فقط فضاهایی که مستقیما جلوی دستگاه قرار دارند قابل ردگیری هستند.
پژوهشگر ارشد مایکروسافت ایال اوفک (Eyal Ofek) راهی برای غلبه بر این مشکل پیدا کرده است؛ به گونه ای که بارتاب های انگشت شما را در لنزهای عینک های آفتابی تیره ی معمولی ردگیری می کند. در این فناوری از دوربین استانداری استفاده می شود که از رو به روی خود فیلم برداری می کند. این دوربین باید به نسبت خمش شیشه ها کالیبره شود، در عین حال امکان ردگیری حرکات در هوا را نیز فراهم می سازد.
اوفک می نویسد:
ما یک روش نوین برای گسترش فضای ورودی حول دستگاه های قابل حمل مجهز نشده ارائه داده ایم. دست های شیشه ای (GlassHands) با استفاده از دوربین جلوی دستگاه، مکان و حرکت دست را از طریق بازتاب آن در عینک آفتابی عینک اسکی یا عینک های ویژه می سنجد. بدین ترتیب یک فضای ورودی بزرگ ایجاد می کند که رقیب نمایشگرهای لمسی برگ است. ما این ایده را در کنار ارائه ی مفهومی و عملیاتی آن مطرح کردیم. همچنین نشان دادیم که شیوه ی ارائه شده توسط ما امکان پذیر است و پتانسیل زیادی دارد چرا که می توان کاربردهای زیادی برای آن پیدا کرد، مانند جستجوی نقشه یا نقاشی با استفاده از تکنیک های تعامل که پیش تر تنها با دستگاه های تجهیز شده امکان پذیر بود.