میلوش فورمن کارگردان فیلم های برنده اسکار پرواز بر فراز آشیانه فاخته (که در ایران به نام دیوانه از قفس پرید معروف است) و آمادئوس بر اساس اعلام مدیربرنامه هایش فوت کرده است. به گفته دنیس آسپلند، نماینده وی، او در هنگام مرگ 86 ساله بود. فورمن در شهر تشاسلاو جمهوری چک و در سال 1932 متولد شد. پدر او در گروه مقاومت بر علیه اشغال نازی ها مبارزه می کرد و والدینش هر دو در کمپ های کار اجباری جنگ جهانی دوم کشته شدند.
میلوش فورمن در زندگینامه اش آورده بود:
والدینم وطن پرستانی واقعی بودند و به همین دلیل هم کشته شدند. کمی بعد از آن که از سرزمین مادری و فرهنگ آن جدا شدم و از خانواده ام شده و از سرزمین روزهای کودکی ام رفتم، فهمیدم که باید این احساس علاقه به کشورم را با آنها به اشتراک بگذارم.
او از کودکی به تئاتر و سینما علاقه داشت، بعدها در دهه 1950 یک گروه تئاتری آماتور راه انداخت و در نهایت ریاست آکادمی فیلم پراگ را بر عهده گرفت. او در دهه 1960 با ساخت فیلم های «عشق های یک بلوند» (Loves of a Blonde) و «مجلس رقص آتش‌نشان‌ها» (The Fireman’s Ball) که برایش نامزدی اسکار بهترین فیلم های خارجی را به ارمغان آوردند، به کارگردانی شناخته شده تبدیل شد.
میلوش فورمن در سال 1968 و بعد از حمله کشورهای عضو پیمان ورشو به کشورش، از چکسلواکی به ایالات متحده مهاجرت کرد. در سال 1975 با کارگردانی فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) که در ایران به نام دیوانه از قفس پرید معروف و بر اساس اقتباسی از رمان «کن کسی» ساخته می شد، به شهرت بسیار در هالیوود رسید. این فیلم به دومین فیلم تاریخ تبدیل گردید که پنج جایزه مهم اسکار را دریافت کرده است.
دوستانش از او در مورد کارگردانی فیلم دیوانه از قفس پرید که بیش از حد داستانی آمریکایی داشت، به عنوان یک کارگردان خارجی، پرسیدند. او در پاسخ به این سئوال گفت:
من به آنها توضیح دادم که این فیلم را به این دلیل می خواهم بسازم که تنها بخشی از ادبیات نبود، بلکه قسمتی از یک زندگی واقعی بود. نوعی زندگی که از زمان تولد در سال 1932 تا 1968 آن را تجربه کردم. حزب کمونیست، در این فیلم، «پرستار راچد» بود که به من می گفت چه کار کنم و چه کار نکنم، چه حرفی را بزنم و چه حرفی را نزنم، کجا بروم و کجا نروم. حتی چه کسی باشم و چه کسی نباشم.
او در سال 1984 برای فیلم «آمادئوس» (Amadeus)، اسکار دومش را گرفت که زندگینامه «ولفگانگ آمادئوس موتزارت» بود و تحسین اعضای آکادمی را برانگیخت. او همچنین جوایز بسیار دیگری را نیز دریافت کرد که از آن جمله می توان به جایزه «یک عمر فعالیت هنری در حوزه فیلمسازی» در سال 2013 اشاره کرد. تیلور هکفورد، رئیس سابق انجمن صنفی آمریکا (DGA) در مورد میلوش فورمن گفت:
فرقی نمی کرد که چه موضوع و یا ژانری را انتخاب می کند. میلوش تجربه ای بشری از یک داستان در سطح جهانی خلق می کرد و به ما به عنوان مخاطبین خود این امکان را می داد تا خودمان را در مبارزات او برای آزادی بیان و تعیین سرنوشت که در فیلم هایش به تصویر می کشید، درگیر کند.