انجام کارها و وظایف انسان ها توسط ربات ها و هوش مصنوعی ممکن است کمی ترسناک به نظر برسد و این موضوع ممکن است تاکنون تنها درون مایه برخی فیلم ها و کتاب‌ها بوده باشد. ولی اگر آن کتاب ها خود توسط ماشین ها و ربات ها نوشته شوند چه؟ در حال حاضر بهترین قابلیت انسان ها را شاید بتوان به طور خاص درک پیوستگی وقایع و فهم جهان پیرامون و تحلیل موقعیت ها دانست.
حال ماشین ها با وجود زبان طبیعی خود شاید به آن مرحله از درک و فهم نرسیده باشند و برای مثال هنگام خواندن مقالات تحقیقاتی با در اختیار نداشتن اطلاعات مربوط، شاید قادر به درک وقایع نباشند. با این اوصاف، برخی اوقات ماشین ها قادر به درک کنایه، طعنه، یا دیگر آرایه ها در متون نیستند.
اگرچه این شکاف ها روز به روز در حال کوچک شدن هستند چرا که هوش احساسی مدام در حال پیشرفت بوده و این در حالی است که ماشین ها قادر به استفاده از داده های بزرگ (Big Data) و دیتابیس هایی هستند که انسان ها ظرفیت پذیرش شان را ندارند.
بنابراین زمانی که در مورد یک انسان و یک هوش مصنوعی سخن به میان می آید این موضوع غیر قابل انکار است که هوش مصنوعی قادر به مرور اطلاعات اینترنتی مانند اطلاعات موجود در ویکیپدیا یا سایت های مشابه است و بنابراین بهتر از انسان ها می تواند از این اطلاعات برای انجام کارهایش استفاده کند.
زمانی که حرف از مهارت های گفتاری و نوآوری مانند کشیدن نقاشی، نوشتن شعر و داستان در میان باشد شاید بتوان باز هم هوش مصنوعی را برنده میدان دانست. شاید ماشین ها این روزها بتوانند حتی در این زمینه ها نیز ما ار از میدان به در کنند و جای محققان و استادهای دانشگاهی را نیز بگیرند. هوش مصنوعی قادر خواهد بود موضوعات جدیدی را به تنهایی یافته، در مورد آن ها تحقیق کرده و نتایج آن ها را منتشر کند.
پس شاید بتوان با اطمینان گفت که هوش مصنوعی روزی قادر به نوشتن داستان و رمان نیز خواهد بود. همین حالا هم ماشین ها می توانند جوک بگویند و شعرهای کوتاه بسرایند. بنابراین زمانی که درک و فهم کافی را کسب کنند با استفاده از اطلاعات بیشماری که در اختیار دارند قادر به تولید متن های طولانی پیچیده یا همان رمان نیز خواهند بود.