فیلم ترسناک پسا آخرالزمانی It Comes at Night پارسال منتشر شد. بینندگان فیلم چند دسته شدند. یک دسته کسانی که بدون هیچ مکثی از فیلم بدشان آمد، دسته دیگر فیلم را به دلایلی منطقی پسندیدند (خیلیم خوب، دوست داشتن دیگه لابد)، اما دسته آخر (که بیشتر در کافه های مملکت عزیزمان روز را شب می کنند) کسانی هستند که دسته اول را به دلیل این که بار فلسفی فیلم را درک نکرده اند مورد نکوهش قرار می دهند و کورکورانه فیلم را ستایش می کنند. من تا هفته پیش فرصت نکرده بودم فیلم را ببینم. والا دروغ چرا فرصتش را داشتم، اما چون ژانر وحشت دوست ندارم (شبا خوابم نمیبره) سراغش نرفتم. بعد از این همه حاشیه و داستان که (هی برو فیلم رو ببین…عاااالیه…فوق العادس….آشغاله….بی معنیه) تصمیم گرفتم سرچ را بزنم و دنبال لینک دانلودش بگردم (می دونم حرفم بد آموزی داره، ولی بعضی موقع ها خیلی خوشحالم تو کشوری زندگی می کنم که توش قانون کپی هیچ معنی نداره… حداقل اونقدر صداقت دارم که بگم). پس از شروع فیلم اولین چیزی که به شدت توجهم را به خودش جلب کرد، شباهتش به بازی The Last of US بود. بعد از پایان فیلم سراغ نقدهایش رفتم و متوجه شدم فقط من چنین تصوری راجع به فیلم نداشته ام، اگر شما هم با من موافقید ادامه مطلب را حتماً بخوانید.
It Comes at Night به کارگردانی تری ادوارد شولتز در مورد خانواده ای است که در خانه ای میان جنگل زندگی می کنند در حالی که باقی دنیا توسط یک ویروس وحشتناک و واگیر دار به ورطه نابودی کشیده شده است. فیلم در چهارچوبی بسته روایت می شود، به شکلی که ما از دنیای بیرون هیچ چیزی نمی بینیم، تنها می دانیم که شخصیت ها از هر دو جناح بیماران و بازمانده های درمانده وحشت دارند. پس از چند صحنه ابتدایی فیلم متوجه می شویم که این ویروس چگونه عمل می کند و خانواده برای حفظ امنیتشان حاضرند چه کارهایی انجام دهند. اما وقتی یک غریبه دزدکی وارد حریم خانه شان می شود، اتحاد خانواده در معرض آزمایش قرار می گیرد.
بازیکنان پس از چند دقیقه آغازین it Comes at Night متوجه می شوند که ظرافت و طبیعت فیلم به شدت حس شاهکار استودیو Naughty Dog یعنی The Last of Us را القا می کند .در هر دو دنیا ماهیت تهدید برای شخصیت ها به وضوح آشکار است، سر کشتن یا نکشتن عزیزان، کوچکترین مذاکره ای صورت نمی گیرد. با یک اثر بقای بی رحم طرف هستیم. هر دو از لباس ها گرفته تا طراحی محیط با یکدیگر مرتبط هستند. اگر یک نفر به من می گفت این جنگل در دنیای The Last of Us قرار دارد هیچ تعجبی نمی کردم. شاید چنین مواردی در ابتدا برایم جالب بود اما، فیلم فاقد ترکیبات لازم برای یک روایت بی رحمانه از بقا مثل The Last of Us می باشد. درست است که فیلم خیلی وقت است، منتشر شده اما جای دوری نمی رود اگر بگویم خطر اسپویل در ادامه متن وجود دارد.
شاید این که از فیلم به عنوان ترسناک یاد کنیم درست نباشد، اگرچه همه این ها ترفند های تبلیغاتی برای بازار فروش هستند، اما فیلم واقعاً ترسناک نیست و تمامی لحظه های وحشتناک فیلم به بخش های کابوس پروتاگونیست فیلم، تراویس خلاصه می شود که توسط کلوین هریس جونیور 22 ساله بازی می شود. من اسم تعلیق را برای ژانر فیلم ترجیح می دهم، داستان در مورد دو خانواده است که یاد می گیرند برای بقا دست به هر کاری بزنند، مجبور می شوند در مجاورت هم زندگی کنند. در حالی که تهدید بیرونی همچنان به قوتش باقی است، این تهدید داخلی است که آن ها را به نابودی می کشاند.
It Comes At Night یکی از جدیدترین فیلم های در سبک وحشت محدود است که توسط A24 ساخته شده، اگرچه این بار فقط توسط این کمپانی تولید شده و A24 نقش خاصی در انتشار فیلم نداشته است. همانند فیلم The Witch و قبل از آن Green Room فیلم It Comes At Night به شدت محدود است، فیلم حول و حوش یک محیط اتفاق افتاده و جریان دارد. چیزی که من احساس می کنم این است که A24 تمامی مواردی که باعث موفقیت فیلم The Witch شدند را در این فیلم افزایش داده است. فیلم به شدت بی رحم است و باید گفت که The Witch در مقایسه با آن به قصه کودکان شباهت دارد. خشونت و اضطراب لحظه ای داستان را رها نمی کند، در حدی که شما فقط یک سکانس از فیلم می بینید که کسی خوش می گذارند و آن هم به شدت مختصر است.
خب تا این جای کار همه چیز درست است. هیچ اشکالی ندارد یک فیلم، شخصیت هایش را به قدری تحت فشار قرار دهد که تبدیل به ماشین های بی روح شوند، اما اگر چنین برنامه ای برای فیلمتان دارید باید مطمئن باشید که بینندگان روی بقای آنان حساب بازی می کنند. می دانید چه چیز بیشتر از همه اذیتم می کرد؟ اینکه ما باید با خانواده اصلی داستان همزاد پنداری کنیم، در صورتی که سازندگان فیلم هیچ بهانه قرص و محکمی برای این کار به ما نداده اند. در مقابل در بازی The Last of Us، با دنیایی مواجه بودیم که به همین شدت بی رحم بود، اما به دلیل رابطه پیچیده و حساس بین جوئل و الی به روایت داستانی عمیقاً اهمیت می دادیم. It Comes At Night از زیبا شناسی و خطرهای آن دنیا وام گرفته اما در عوضش هیچ چیزی به ما ارائه نمی دهد که به آن اهمیت دهیم یا حداقل کسی که برایش دل بسوزانیم. در نهایت فیلمی داریم که همانند شخصیت هایش مکانیکی و بی روح است.
مشکل دیگر فیلم در ساختارش است. It Comes At Night داستان دو خانواده درمانده است که تحت فشار های روانی انگیزه شان برای نابود کردن یکدیگر افزایش می یابد تا از نابودی خودشان جلوگیری کنند، خب، تا این جا یک داستان قابل قبول داریم. این مفهوم کلی می تواند به کلی صحنه دراماتیک ریز و درشت منجر شود. اما متأسقانه فیلم این چنین نیست. در عوض فیلم به آرامی بذرهایی می کارد که می تواند به افزایش شک و سوء ظن بین شخصیت ها منجر شود، مثلاً رابطه تراویس با کیم همسر ویل را در نظر داشته باشید، یا سگی که به دنبال صدایی نا آشنا می رود و نیمه شب زخمی برمی گردد، یا دروغ ویل در مورد برادرش، اما یک باره برداشت همه این بذرها را بیخیال می شود و به شکلی شوک برانگیز داستان را تمام می کند. وقتی حادثه ای که دو خانواده را از هم می پاشاند اتفاق می افتد متوجه می شوید که هیچ ربطی به اتفاقات مرموز گذشته نداشته و می توانست هر لحظه از فیلم، حتی در ده دقیقه ابتدایی و بدون کمترین تغییر اتفاق بیافتد و هیچ آسیبی هم به فیلم وارد نکند.
در The Last of Us کاشتی وجود ندارد که برداشت نشود. هر شخصیت و هر مکانی با دلیلی منطقی در گوشه و کنار دنیای بازی قرار داده شده است. یا قرار است داستانی خاص را روایت کند یا هیزمی در آتش رابطه جوئل و الی بیاندازد. اگر آدمی منطقی باشید، پس از پایان تماشای It Comes At Night با خودتان می گویید: چرا این چیزها را دیدم؟ نکند فیلم یک قسمت از سریال است و تمامی چیزهایی که فیلم زورکی به خوردم می داد قرار است سر نخ هایی برای قسمت های آینده باشند؟! فیلمی را تصور کنید که در مورد یک پرونده قانونی است، پس از مدت ها تلاش و جزئیات داستانی مدارک کافی جمع آوری شده تا موکلی از یک حکم تبرعه شود، دقیقاً روز محاکمه دادگستری آتش می گیرد و با خاک یکسان می شود. شاید دیدن مردم در حال سوختن در یک فیلم جذاب باشد، اما اصلاً معنی نمی دهد.
در ابتدا انتظار داشتم فیلمی شبیه به The Last of Us ببینم، اما با پایان فیلم خیلی ناامید شدم. به هر حال اگر It Comes At Night را دیدید و دوست داشتید، نظر شما ارزشمند و قابل احترام است و می توانید آن را با ما در میان بگذارید.