تفاوت توکن با کوین ارز دیجیتال چیست؟ + نکاتی که باید بدانید

آشنایی کاربران با بازار ارزهای دیجیتال معمولاً با بیت کوین و اتریوم است. اما هرچه تجربه بیشتری در این بازار داشته باشید، بیشتر با اصطلاحات و ارزهای دیجیتال جدید مواجه خواهید شد. به این ترتیب، یک سوال مطرح می‌شود: هزاران پروژه بلاک چین و ارزهای دیجیتال که پس از بیت کوین به وجود آمده‌اند کدامند؟ و تفاوت توکن با کوین ارز دیجیتال چیست؟ برای درک بهتر این پروژه‌های ارز دیجیتال، دو عبارت کوین و توکن به کاربران کمک می‌کند. در این مقاله به بررسی تفاوت کوین ارز دیجیتال و توکن می‌پردازیم.

فهرست مطالب

معنی کوین (Coin) در ارز های دیجیتال به زبان ساده

به هر ارز دیجیتالی که دارای بلاک چین مستقل و پایدار باشد، مانند بیت کوین، کوین ارز دیجیتال گفته می‌شود. این مهم‌ترین تفاوت بین توکن با کوین ارز دیجیتال است. کوین‌ها از ابتدا طراحی و روانه بازار می‌شوند، مانند نوشتن یک سیستم عامل اختصاصی برای کامپیوتر شما. هر بلاک چین با هدف خاصی طراحی خواهد شد. به عنوان مثال، بیت کوین یک فروشگاه ارز دیجیتال با ارزش است که هدف آن مقاومت در برابر متمرکز شدن بانک‌ها خواهد بود. ارز دیجیتال بیت کوین دارای بلاک چین بیت کوین خاص خود است.

پروژه‌های کوین‌ها معمولاً از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای دیجیتال الهام می‌گیرند. اما آنها از ابتدا طراحی شده‌اند. اتریوم نیز به همین ترتیب شکل گرفت. Vitalik Buterin با بررسی بیت کوین و نقاط ضعف آن، ارز دیجیتالی را طراحی کرد که بهتر و سریع‌تر از بیت کوین کار می‌کند. ارز دیجیتال بومی اتریوم یک پلت فرم قرارداد هوشمند است که بر روی بلاک چین کار می‌کند. اتریوم علاوه بر تمرکز بر داده‌های مالی، بر سایر برنامه‌های کاربردی مستقل، از بازی گرفته تا شبکه‌های اجتماعی، تمرکز دارد.

توکن(Token) چیست؟

توکن نشانه منحصر به فردی از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند، مانند بلاک‌چین اتریوم، به کاربران اجازه می‌دهند تا توکن‌هایی را ایجاد و مدیریت کنند که مشتقات بلاک چین هستند. در واقع، برای ایجاد یک توکن، نیازی به طراحی و کدنویسی آن از ابتدا ندارید. بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنید. این روش ساخت یکی از برجسته ترین نقاط تمایز بین کوین و توکن است.

به عنوان مثال، ارز دیجیتال  Tether ERC20  یک توکن مبتنی بر بلاک چین اتریوم است. ERC20  پروتکلی برای ایجاد توکن در بلاک چین اتریوم است. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند این است که می‌توان آنها را با یکدیگر مبادله کرد.

پروژه‌های توکن بخش مهمی از بازار ارزهای دیجیتال را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمد ایجاد می‌کنند. به این ترتیب کارمزد هر تراکنش یک توکن با ارز دیجیتال بومی بلاک چین پرداخت می‌شود. به عنوان مثال، ارز دیجیتال دای مبتنی بر  ERC20  برای هر تراکنش، اتریوم را به عنوان کارمزد از کاربران دریافت می‌کند.

تفاوت توکن با کوین ارز دیجیتال از نظر کیف پول

یکی دیگر از تفاوت‌های مهم بین توکن‌ها و کوین‌ها، کیف پول برای ذخیره این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی نیاز دارد که در یک بلاک چین منحصر به فرد قرار خواهد داشت. این بدان معناست که کیف پول بیت کوین و اتریوم کاملاً از یکدیگر جدا هستند و به عنوان مثال امکان ارسال دارایی‌های بیت کوین به آدرس اتریوم وجود ندارد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید توکنی مانند Tether را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی اوقات ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نمایش داده نشود، اما تراکنش تایید شده و قابل دسترسی خواهد بود، هرچند گاهی اوقات نیاز به دانش فنی دارد.

تفاوت توکن با کوین ارز دیجیتال در کاربرد آنها

کوین‌ها معمولا واسطه پرداخت هستند. برای مثال بیت‌کوین یا اتریوم معمولاً تنها به عنوان یک ارز دیجیتالی شناخته می‌شوند که ارزش مادی دارد. اما توکن‌ها، به ویژه توکن‌های موفق، با هدف و کاربرد ایجاد می‌شوند. به عنوان مثال، توکن تتر که توسط یک دلار آمریکا پشتیبانی می‌شود، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات ایجاد شد.

توکن‌هایی که با حضور خود بتوانند نیازی را برآورده کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

کاربردهای توکن در دنیای کریپتو

برای اینکه یک توکن ارزش داشته باشد و مقبولیت پیدا کند باید درگیر یک پروژه عملی شده و به صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار آسانی نیست. توکن‌هایی که با حضور خود بتوانند نیازی را برآورده کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند. انواع توکن‌ها با کاربردهای خاص خود به شرح زیر هستند:

توکن‌ های کاربردی

به عنوان مثال، اگر بلیط فیلم را از طریق سیستم بلاک چین خریداری کنید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های Utility خدمات خاصی را ارائه می‌دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده هستند. به عنوان مثال، توکن Vethor که بر روی پلت فرم بلاک چین Vechain کار می‌کند، به عنوان هزینه و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

توکن ‌های امنیتی

برخی از توکن‌ها به عنوان حقوق مالکیت یک دارایی دیجیتال یا غیر دیجیتال استفاده می‌شود. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت یا سند مالکیت یک خانه باشد. این نوع توکن‌ها در نتیجه افزایش نگرانی دولت‌ها در مورد نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفتند. توکن‌های امنیتی که به آنها توکن اوراق بهادار نیز می‌گویند، به مردم حق توزیع دارایی‌ها را می‌دهند.

توکن ‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن تراکنش است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. کوین‌های پایدار مانند دای یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی هستند. داشتن این نوع توکن به کاربر حق مشارکت در شبکه را می‌دهد. به عنوان مثال، کامپ (COMP)، یک ارز رمزنگاری شده در پلتفرم اتریوم است که امکان وام دادن را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. این توکن یک پروژه DeFi است که در سال ۲۰۲۰ شروع به کار کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها فقط برای آسان‌تر کردن درک نحوه کار آنها است و هر توکن لزوماً در یکی از این دسته‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته تعریف شود.

کاربرد کوین چیست و چه تفاوتی با توکن ها دارد؟

کوین‌ها مانند پول در کیف پول یا حساب بانکی شما هستند. برخی از کوین‌های دیجیتال فقط به عنوان پول قابل استفاده هستند و هیچ کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن‌ها اینطور نیست.

موارد استفاده از کوین به شرح زیر است:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی‌های با ارزش استفاده کنید)
• سرمایه یا دارایی (می‌تواند برای مقاصد سرمایه گذاری نگهداری شود، مانند طلا)

شما می‌توانید از بیت کوین (به عنوان یک کوین ارز دیجیتال) برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی استفاده کنید (در بسیاری از کشورها می‌توانید خانه و اتومبیل و چیزهای دیگر را در ازای بیت کوین خریداری کنید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین آن را نگه دارید تا با افزایش ارزش آن در آینده از تفاوت قیمت خرید و فروش خود سود ببرید.

این ارز دیجیتال به جز استفاده از بیت کوین به عنوان ابزار مالی، کاربرد دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید بیت‌کوین‌های بیشتری را فقط با نگه‌داشتن بیت‌کوین به دست آورید. بیت کوین تنها به عنوان ارز دیجیتال استفاده می‌شود.

یک توکن را می‌توان با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس این موضوع اتفاق نمی‌افتد. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن‌ها فقط برای یک پروژه خاص استفاده می‌شوند.

تفاوت نحوه ساخت کوین و توکن در بلاکچین

یکی از تفاوت‌های اصلی کوین و توکن در زمینه شکل گیری آنها است. در حالی که کوین‌ها به عنوان ارز اصلی یک شبکه بلاک چین شناخته می‌شوند، توکن‌ها با استفاده از ابزارهای قرارداد هوشمند موجود در بلاک چین ایجاد خواهند شد. این تفاوت در روش ساخت توکن باعث ایجاد تفاوت در هزینه، زمان و استفاده مورد نظر از کوین‌ها و توکن‌ها می‌شود.

برای ایجاد یک کوین، یک بلاک چین باید راه اندازی شود. برای این منظور لازم است پروتکل اجماع مربوط به بلاک چین کدگذاری شده و نرم افزار مربوط به آن ایجاد شود. پس از آن، نوبت به نصب گره‌های شبکه و ماینرها می‌رسد. گره‌ها با اجرای نرم افزار شبکه بر روی سیستم‌های خود یا داشتن بخشی از توکن‌های آن، امنیت و کارایی شبکه را تضمین می‌کنند. در صورتی که بلاک چین اهداف و برنامه‌های بسیار جذابی داشته باشد و بتواند کارایی بالاتری نسبت به سایر بلاک چین‌ها از خود نشان دهد، کاربران به عنوان گره‌ها در یک بلاک چین عمل می‌کنند.

امروزه، پروژه‌های لایه صفر مانند «Polkadat» و «Cosmaz» ابزارهایی را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهند تا بلاک چین را آسان‌تر ایجاد کنند. Polkadat حتی از گره‌های خود برای ایمن سازی این پروژه‌ها استفاده می‌کند. بنابراین، توسعه‌دهندگان نیازی به ایجاد شبکه استخراج‌کننده‌های خود ندارند، بلکه باید هزینه زیادی برای اجازه دادن به بلاک چین‌های این پلتفرم بپردازند. با توجه به این مطالب می‌توان گفت که راه اندازی بلاک چین دشوار است و هزینه بالایی را می‌طلبد.

توکن‌ها برخلاف کوین‌ها نیازی به ایجاد بلاک چین ندارند و با استفاده از قرارداد هوشمند ایجاد می‌شوند. ایجاد یک قرارداد هوشمند نیازمند دانش برنامه نویسی به منظور پیاده سازی متغیرها و شرایط مورد نیاز قرارداد است. بنابراین ایجاد توکن در قرارداد هوشمند تنها بخش اقتصادی پروژه است و با استانداردهای ایجاد توکن انجام می‌شود. به عنوان مثال، استاندارد “ERC-20” برای ایجاد توکن‌های مجازی و استاندارد  “ERC-721” برای ایجاد NFT در شبکه اتریوم استفاده می‌شود.

بسیاری از پروژه‌های کلاهبرداری تنها بخش ایجاد توکن را بدون استفاده از توکن خود در دستور کار خود قرار می‌دهند. امروزه ساخت توکن در شبکه‌های بلاک چین در کمتر از یک ساعت و با کمترین هزینه ممکن انجام می‌شود. بنابراین، ایجاد توکن بسیار ساده‌تر و کم هزینه‌تر از یک کوین است و می‌تواند در مدت زمان کوتاهی انجام شود.

کوین و توکن؛ نبردی برای پیشرفت در دنیای کریپتو

به طور کلی تفاوت بین کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

• کوین‌ها بلاک چین مخصوص به خود را دارند، اما توکن‌ها از پلتفرم سایر بلاک چین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.
• کوین‌ها معمولا فقط یک واسطه برای تراکنش‌ها هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.
• هر کوین به یک کیف پول و آدرس اختصاصی نیاز دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در هر آدرسی در بلاک چین میزبان ذخیره کرد.
• هزینه‌های شبکه در کوین‌ها از خود کوین گرفته می‌شود، اما هزینه‌های توکن معمولاً از ارز دیجیتال اصلی بلاک چین کسر می‌شود.
• نمی‌توان گفت کدام توکن بهتر از کوین است یا برعکس. تمامی پروژه‌ها در حوزه فناوری ارزهای دیجیتال برای انسان‌ها با توجه به عملکردشان معنا پیدا می‌کنند.

بررسی نهای تفاوت کوین و توکن

موضوع تفاوت توکن با کوین ارز دیجیتال موضوع بسیار مهمی است زیرا بسیاری از کلاهبرداران با سوء استفاده از دانش ناقص عموم مردم، با نامگذاری این کلمات آنها را به سرمایه گذاری در توکن‌ها و کوین‌های بدون پشتوانه تشویق می‌کنند. در این مقاله بعد از تعریف کامل این دو اصطلاح به تفاوت کوین و توکن پرداختیم و امیدواریم که برای شما مفید واقع شده باشد.