دانشمندان ناسا بر اساس نتایج مطالعه‌ی جدید خود سیاره WASP-39b را غنی از آب توصیف کرده‌اند اما این اگزوپلنت (exoplanet) همانند یک دیگ جوشان داغ است.
جستجو برای یافتن اگزوپلنت‌هایی (سیارات خارج از منظومه شمسی) که همانند زمین از تمامی شرایط لازم برای حیات و بقای موجودات زنده برخوردار باشند تاکنون چندان امیدبخش نبوده؛ البته تا به امروز چندین هزار اگزوپلنت شناسایی و کشف شده اما حتی در مورد سیاراتی که با فاصله‌ای مناسب از خورشید خود در حال چرخش هستند نیز فقدان فاکتورهای حیاتی دیگر از جمله اتمسفر یا آب امکان جریان داشتن هرگونه زندگی در آنها را غیر ممکن ساخته است.
در مطالعه‌ای جدید اما دانشمندان ناسا به وجود مقادیر فراوانی آب در یکی از اگزوپلنت های پیش‌تر کشف شده به نام WASP-39b پی برده‌اند که نشانه‌ی بسیار خوبیست ولی مشکل اینجاست که دمای آن به طور غیر قابل تصوری بالاست. سیاره WASP-39b که در فاصله 700 سال نوری از زمین قرار دارد برای اولین بار در سال 2011 شناسایی شده بود و هرچند همانند بسیاری از اگزوپلنت های کشف شده‌ی دیگر انجام مطالعات دقیق روی آن زمان‌بر است اما در جدیدترین یافته‌ها، دانشمندان از ترکیبات تشکیل دهنده‌ی اتمسفر این سیاره شگفت زده شده و آن را همانند یک سونای فوق‌العاده داغ تشبیه کرده‌اند.
محققین با آنالیز نورهای بازتاب یافته از سیارات دور قادرند شمایی از آنچه که در اتمسفر آنها می‌گذرد را به دست بیاورند. بر این اساس انتظار می‌رود که اتمسفر WASP-39b مملو از بخار آب و فلزات سنگین باشد. میزان این بخار آب سه برابر بیشتر از آنچه که در جو زحل وجود دارد توصیف شده است؛ البته تفاوت اصلی این دو سیاره در دمای آن‌هاست و دنیای یخ زده‌ی زحل از این نظر قابل قیاس با حرارت موجود در WASP-39b نیست.
گفتنی است که ستاره‌ی میزبان این اگزوپلنت شباهت بسیاری با خورشید ما دارد اما WASP-39b در چنان فاصله‌ی نزدیکی از این ستاره قرار گرفته که تنها طی چهار روز یک دور کامل در مدار آن می‌چرخد. همین فاصله نزدیک سبب دمای 760 درجه سانتیگرادی WASP-39b شده و این در حالیست که حداکثر دمای عطارد به عنوان نزدیک‌ترین سیاره‌ی منظومی شمسی به خورشید، در طی روز از 427 درجه سانتیگراد فراتر نمی‌رود.
با این اوصاف سوالی که ایجاد می‌شود این است که چطور چنین سیاره‌ای می‌تواند این حجم وسیع از آب را در خود جای داده باشد؟ دانشمندان توضیح دقیقی برای این پرسش ارائه نداده‌اند اما معتقدند احتمالاً WASP-39b در گذشته تا این حد به خورشید خود نزدیک نبوده و در فاصله‌ای بسیار دورتر از آن متولد شده که همین امر فرصت کافی برای شکل‌گیری و تجمع آب در آن را ایجاد کرده است.