ناسا در همکاری با سازمان انرژی آمریکا یک راکتور شکافت هسته‌ای کوچک موسوم به KRUSTY را در صحرای نوادا مورد آزمایش قرار داد؛ به امید آنکه بتوان در آینده از این طریق به منبع انرژی کارآمد برای اکتشافات فضایی و البته ماموریت‌های انسان-محور در مریخ دست یافت.
نام KRUSTY کوتاه شده‌ی عبارت Kilowatt Reactor Using Stirling Technology به معنای راکتور کیلووات مجهز به تکنولوژی استیرلینگ است. بر اساس گزارش رویترز تست اولیه‌ی اجزای این سیستم در شرایط خلاء تحت عنوان پروژه‌ی کیلوپاور (Kilopower) به انجام رسیده و ناسا در حال تدارک آزمایش دیگری با ابعاد وسیع‌تر در ماه مارس است.
لی میسن (Lee Mason) یکی از مقامات ناسا در این خصوص اظهار داشت:
تست پیش رو ما را از آماده بودن این تکنولوژی برای استفاده در ماموریت‌های فضایی مطمئن خواهد کرد.
پیش‌تر ناسا عمدتاً از ژنراتورهای ترموالکتریک بهره می‌گرفت که با قرار دادن عناصر رادیواکتیو در معرض حرارت، انرژی تولید می‌کنند. از چنین ژنراتورهایی برای تامین انرژی فضاپیمای کاسینی و کاوشگر کنجکاوی (Curiosity) استفاده شده است. اما ساز و کار این سیستم جدید متفاوت است به طوری که از طریق واکنش‌های شکافت هسته‌ای (دو پاره شدن اتم‌ها) و با استفاده از اورانیوم-235 به عنوان هسته‌ی راکتور، انرژی را به گونه‌ای موثرتر تولید می‌کند.
ظاهراً ناسا از دهه 60 میلادی تاکنون هیچ پروژه‌ای را برای تست راکتور شکافت هسته‌ای به مرحله اجرا در نیاورده بود. آنطور که عنوان شده خروجی هر راکتور کیلوپاور حداکثر 10 کیلووات است و از آنجایی که برای انجام ماموریت‌های اکتشافی در سطح مریخ به حدوداً 40 کیلووات انرژی نیاز است بنابراین ناسا می‌بایست 4 تا 5 راکتور را به فضا بفرستد؛ انتقالی که به عقیده‌ی استیو یورچیک (Steve Jurczyk) به علت ابعاد کوچک و در عین حال مقاومت بالای این راکتورها امکان‌پذیر خواهد بود.
این دانشمند افزود:
مریخ محیط به شدت نامناسبی برای سیستم‌های تولید انرژی است چرا که نور خورشید در سطح این سیاره کمتر از سطح زمین یا ماه است، شب هنگام دما به شدت کاهش می‌یابد و طوفان‌های سهمگین شنی در آنجا به وقوع می‌پیوندد که می‌توانند هفته‌ها و حتی ماه‌ها ادامه پیدا کنند.
با این وجود ناسا امیدوار است این راکتورها تا 10 سال در آنجا دوام آورده و تامین کننده‌ی انرژی ربات‌های کاوشگر و سایر تجهیزات موجود در پایگاه‌های مریخی بشر باشند و حتی بتوانند یخ را به سوخت قابل مصرف تبدیل نمایند. پروژه‌ی کیلوپاور در صورت به ثمر نشستن سبب عدم وابستگی به نور خورشید خواهد شد و با تامین انرژی پایدار، نگرانی بابت کاهش شدید دما یا وقوع طوفان‌های شنی را نیز از بین خواهد برد.
به عقیده‌ی دانشمندان این تکنولوژی جدید در ابتدا چندین کیلووات و پس از به تکامل رسیدن چندصد کیلووات یا حتی مگاوات انرژی تولید خواهد کرد. دلیل نهادن نام کیلوپاور بر روی این پروژه نیز دورنمای روشنی بوده که برای آن قابل تصور است. البته باید گفت که فعلاً آزمایشات در مراحل ابتدایی جریان دارند و تا رسیدن به نقطه‌ی دلخواه فاصله بسیار است.