بیوگرافی دیوید گیلمور ؛ ستاره راک و عضو گروه پینک فلوید

دیوید گیلمور (David Gilmour) نوازنده گیتار 74 ساله انگلیسی در گروه پینک فلوید است. در ادامه با پلازا همراه باشید تا درباره بیوگرافی دیوید گیلمور بیشتر بدانید.

دیوید گیلمور عضو گروه پینک فلوید، متولد 6 مارچ 1946 (15 اسفند 1324) نوازنده انگلیسی است. سن دیوید گیلمور 74 سال است و در سال 1968، کمی قبل از اینکه سید برت (Syd Barrett)، بنیانگذار پینک فلوید گروه را ترک کند، به عنوان گیتاریست و خواننده به این گروه پیوست. پینک فلوید با آلبوم‌های مفهومی The Dark Side of the Moon (1973)، آلبوم Wish You Were Here (1975)، آلبوم Animals (1977) و The Wall (1979) به موفقیت بین‌المللی دست یافت. در اوایل دهه 1980، این گروه به یکی از پرفروش‌ترین و تحسین برانگیزترین گروه‌های تاریخ موسیقی تبدیل شد. تا سال 2012، آن‌ها بیش از 250 میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته بودند. پس از جدایی راجر واترز (Roger Waters) در سال 1985، دیوید گیلمور در پینک فلوید رهبری گروه را به دست گرفت و سه آلبوم استودیویی دیگر منتشر کرد.

در ویدیوی زیر می‌توانید «اجرای زنده آهنگ Comfortably Numb دیوید گیلمور» را تماشا کنید.

گیلمور هنرمندان زیادی را از طریق آکادمی Dream به جهان معرفی کرده و چهار آلبوم استودیویی تک نفره منتشر کرده است. اجراهای بی نظیر دیوید گیلمور به عنوان عضوی از گروه پینک فلوید باعث شد در سال 1996 به تالار مشاهیر راک اند رول آمریکا و در سال 2005 به تالار مشاهیر موسیقی انگلیس راه یابد. در سال 2003 نشان امپراتوری بریتانیا به گیلمور اهدا شد. در مورد دیگر جوایز دیوید گیلمور باید بگوییم که در سال 2008 در Q Awards عناوین برجسته‌ای به او اعطا شد. در سال 2011 مجله آمریکایی Rolling Stone او را در فهرست 14 گیتاریست بزرگ تمام دوران قرار داد. وی همچنین در سال 2009 توسط شنوندگان شبکه رادیویی Planet Rock به عنوان مقام سی و ششم بهترین صدا در سبک راک انتخاب شد.

گیلمور در پروژه‌های مربوط به موضوعاتی از جمله حمایت از حقوق حیوانات، محیط زیست، بی‌خانمان‌ها، فقر و حقوق بشر شرکت کرده است. وی دوبار ازدواج کرده و پدر هشت بچه است. در این مقاله از پلازا با زندگینامه دیوید گیلمور همراه ما باشید.

آنچه در ادامه می‌خوانید:

بیوگرافی دیوید گیلمور

در این قسمت به طور کامل به بیوگرافی David Gilmour می‌پردازیم:

اوایل زندگی

دیوید جان گیلمور (David Jon Gilmour) در 6 مارچ 1946 در کمبریج انگلیس متولد شد. پدرش داگلاس گیلمور، استاد ارشد جانورشناسی در دانشگاه کمبریج و مادرش، سیلویا ویلسون، معلم و ویراستار BBC بود. در زمان تولد گیلمور آن‌ها در ترامپینگتون کمبریج شایر زندگی می‌کردند، اما در سال 1956 به نزدیگی گرنچستر نقل مکان کردند.

والدین دیوید گیلمور او را به دنبال کردن علاقه‌اش در موسیقی تشویق کردند. اشتیاق گیلمور به موسیقی، سال بعد با آهنگ Heartbreak Hotel الویس پرسلی (Elvis Presley) برانگیخته شد. سپس با آهنگ Bye Bye Love برادران اورلی (The Everly Brothers)، علاقه او به سمت گیتار رفت. او گیتار همسایه خود را قرض گرفت، اما هرگز آن را پس نداد. اندکی بعد، توسط کتاب، آغاز به فرا گرفتن موسیقی به صورت خودآموز کرد.

تحصیلات

گیلمور در یازده سالگی شروع به تحصیل در مدرسه Perse در کمبریج کرد، اما از آن لذت نمی‌برد. وی در آنجا با سید برت، گیتاریست آینده پینک فلوید و راجر واترز نوازنده گیتار بیس آشنا شد.

در سال 1962 گیلمور تحصیل در رشته زبان‌های مدرن در سطح A در کالج هنر و فناوری کمبریج شایر را آغاز کرد. گیلمور اگرچه درسش را تمام نکرد، اما سرانجام زبان فرانسوی را به طور کامل آموخت. برت هم در آن کالج دانشجو بود و او وقت ناهار با گیلمور به تمرین گیتار می‌پرداختند. در اواخر سال 1962، گیلمور به گروه راک بلوز Joker Wild پیوست.

آغاز فعالیت هنری

در سال 1965، گیلمور به همراه برت و تعدادی از دوستانشان به اسپانیا و فرانسه رفتند و به اجرای آهنگ‌های بیتلز (The Beatles) پرداختند. آن‌ها دستگیر شدند و اوضاعشان به شدت به هم ریخت؛ تا جایی که گیلمور برای درمان سوء تغذیه‌اش راهی بیمارستان شد. پس از آن، گیلمور کارهای مختلفی از جمله راننده و دستیار طراح مد Ossie Clark را تجربه کرد.

گیلمور در اواسط سال 1967 به همراه ریک ویلز (Rick Wills) و ویلی ویلسون (Willie Wilson)، اعضای گروه سابق Joker Wild به فرانسه سفر کردند. این گروه سه نفره با نام Flowers و سپس Bullit اجرا کردند، اما از نظر تجاری موفق نبودند. صاحبان کلوپ‌ها پس از شنیدن کارهای آن‌ها که کاور آهنگ‌های معروف بود، تمایلی به پرداخت پول به آن‌ها نداشتند و اندکی پس از ورود آن‌ها به پاریس، سارقان آلات موسیقی آن‌ها را دزدیدند و وضع مالی آن‌ها رو به وخامت گذاشت. در ماه می، گیلمور به لندن بازگشت تا برای خود ساز تهیه کند. در طول اقامتش در لندن، گیلمور به دیدن ضبط آهنگ See Emily Play پینک فلوبد رفت و از این که می‌دید برت مشکلات روحی روانی پیدا کرده و او را نمی‌شناسد، به شدت شوکه شد.

پینک فلوید

در دسامبر 1967، نوازنده درامز پینک فلوید، نیک میسن (Nick Mason) از گیلمور دعوت کرد به جای برت که روز به روز وضع روحی روانی‌اش بدتر می‌شد در گروه بنوازد. دیوید گیلمور قبول کرد. آن‌ها در ابتدا قصد داشتند سید برت را به عنوان ترانه‌سرا در گروه نگه دارند؛ اما در مارچ 1968، دیگر کار کردن با برت امکان‌‌پذیر نبود و او پذیرفت که گروه را ترک کند.

گیلمور به همراه ریچارد رایت (Richard Wright)، نوازنده کیبورد، خوانندگان اصلی گروه شدند. پس از موفقیت‌های The Dark Side of the Moon (1973) و Wish You Were Here (1975)، واترز کنترل گروه را به دست گرفت و ترانه‌سرایی و خوانندگی بیش‌تر Animals (1977) و The Wall (1979) را بر عهده گرفت. رایت در طول ساخت آهنگ The Wall از گروه اخراج شد. رابطه دیوید گیلمور و راجر واترز در طول ساخت کلیپ The Wall و آلبوم The Final Cut وخیم شد. آخرین اجرای The Wall در سال 1981 انجام شد و سپس واترز به مدت 25 سال از پینک فلوید جدا شد.

جو منفی ناشی از آهنگ و کلیپ The Wall همراه با انتشار آلبوم The Final Cut که عملا آلبوم تک نفره واترز به حساب می‌آمد، باعث شد گیلمور دومین آلبوم تکی خود یعنی About Face را در سال 1984 منتشر کند. گیلمور با تعداد زیادی از هنرمندان گیتار نواخت و همچنین در سال 1986 آکادمی Dream را راه اندازی کرد.

سال 1985: گیلمور، رهبر گروه

در سال 1985، واترز اعلام کرد که پینک فلوید قدرت خلاقیتش را از دست داده و گروه را ترک کرد. گیلمور و میسن اعلام کردند که می‌خواهند بدون او ادامه دهند. گیلمور رهبری گروه را بر عهده گرفت و پینک فلوید در سال 1987 آلبوم A Momentary Lapse of Reason را منتشر کرد. سپس در سال 1994 The Division Bell را منتشر کردند.

در سال 1986، گیلمور خانه قایقی Astoria را خریداری کرد و آن را به یک استودیوی ضبط موسیقی تبدیل کرد. اکثر آهنگ‌های دو آلبوم نام برده شده و آلبوم تک نفره گیلمور در آنجا ضبط شده است.

در 2 جولای 2005، واترز به طور موقت دوباره به گروه پیوست و باعث افزایش فروش آلبوم Echoes: The Best of Pink Floyd گشت. گیلمور سود حاصل از فروش این آلبوم را وقف کارهای خیریه کرد و گفت:

این سود، پولی است که باید برای نجات جان‌ها استفاده شود.

در سال 2006، گیلمور اعلام کرد که احتمالا دیگر هرگز تور اجرا نمی‌کند یا آهنگی منتشر نخواهد کرد. او گفت:

به نظرم دیگر کافی است. من 60 سال دارم و دیگر تمایلی برای کار ندارم. پینک فلوید بخش مهمی از زندگی من بود، اوقات خوبی را در آن سپری کردم، اما تمام شد. از نظر من کار تک نفره پیچیدگی‌های کمتری دارد.

سید برت در 7 جولای 2006 (16 تیر 1385) فوت کرد و گیلمور برای ادای احترام به او، اولین تک آهنگ پینک فلوید، یعنی Arnold Layne را در قالب نسخه شخصی خود منتشر کرد. این آهنگ جز 20 تک آهنگ برتر انگلستان قرار گرفت. گیلمور بارها و بارها اعلام کرد که دیگر پینک فلویدی وجود نخواهد داشت و با فوت رایت در سپتامبر 2008، دیگر تجدید دیدار اعضای گروه غیرممکن شد.

در 7 نوامبر 2014 (16 آبان 1393) پینک فلوید آلبوم The Endless River را منتشر کرد. گیلمور اظهار داشت که این آخرین آلبوم پینک فلوید است و گفت:

من فکر می‌کنم که ما در پینک فلوید بهترین‌ها را کسب کردیم. باعث تاسف است، اما این پایان پینک فلوید است.

سبک موسیقایی دیوید گیلمور

گیلمور از گیتاریست‌هایی مثل پیت سیگر (Pete Seeger)، لد بلی (Lead Belly)، جف بک (Jeff Beck)، اریک کلپتن (Eric Clapton)، جیمی هندریکس (Jimi Hendrix)، جونی میچل (Joni Mitchell)، جان فیهی (John Fahey)، روی بیوکنن (Roy Buchanan) و هنک ماروین (Hank Marvin) تاثیر پذیرفته است. گیلمور می‌گوید:

از کپی کردن نترسید. من در ابتدا کپی می‌کردم و سرانجام اثر خودم خلق می‌شد.

گیلمور می‌گوید:

انگشتانم صدای متفاوتی ایجاد می‌کنند… آن‌ها خیلی چابک نیستند، اما فکر می‌کنم نوازندگی‌ام فورا قابل تشخیص است.

فیل تیلور (Phil Taylor)، تکنسین پینک فلوید می‌گوید:

موضوع اصلی در واقع انگشتان، ویبره و انتخاب نت اوست، در واقع مهم نیست اثر را کپی کنید، مهم این است که هرگز قادر به کپی کردن شخصیت نخواهید بود.

گیلمور همچنین نوازنده سازهایی مانند گیتار بیس، کیبورد، بانجو، گیتار لپ استیل، ماندولین، هارمونیکا، درامز و ساکسوفون است.

گیلمور و کارهای خیرخواهانه

دیوید گیلمور از موسسات خیریه از جمله Oxfam، انجمن بهداشت روان و بیماری اتحادیه اروپا، صلح سبز، PETA (انجمن حمایت از حیوانات) و غیره حمایت کرده است. گیلمور خانه خود را به ارزش 3.6 میلیون پوند فروخت و این پول را به یک موسسه حمایت از افراد بی‌خانمان اهدا کرد. او 25 هزار پوند به بنیاد جلوگیری از انقراض کرگدن‌ها کمک کرد. در سال 2019، گیلمور 120 عدد از گیتارهای خود را برای امور خیریه به حراج گذاشت و Black Strat با قیمت 3 میلیون و 975 هزار دلار، گران‌ترین گیتار فروخته شده در حراجی‌ها است که این پول برای امور حمایت از محیط زیست خرج شد.

زندگی خصوصی دیوید گیلمور

اولین ازدواج گیلمور با هنرمند و مدل آمریکایی، جینجر گیلمور (Ginger Gilmour) در سال 1975 بود. حاصل این ازدواج دیوید گیلمور و همسرش چهار فرزند بود: آلیس، کلیر، سارا و متیو.

در سال 1994، دیوید گیلمور با نویسنده پالی سمسون (Polly Samson) ازدواج کرد. گیلمور و سمسون صاحب چهار فرزند شدند: چارلی (پسرخوانده گیلمور که پسر همسرش از ازدواج قبلی‌اش بود)، جو، گابریل و رومانی. گیلمور اکنون با خانواده‌اش در مزرعه‌ای در حوالی ویزبورو گرین در ساسکس زندگی می‌کند. او همچنین اوقات خود را در خانه قایقی استودیوی ضبط موسیقی‌اش می‌گذراند.

گیلمور یک خلبان باتجربه است. او در موزه خود، Interpid Aviation، کلکسیونی از هواپیماهای تاریخی را جمع کرد. او بعدها تصمیم گرفت این موزه را که به چشم یک سرگرمی به آن نگاه می‌کرد بفروشد؛ زیرا احساس می‌کرد بیش از حد تجاری است و او از عهده آن برنمی‌آید.

گیلمور به زندگی پس از مرگ اعتقاد ندارد و یک آتئیست است. به گفته وی او یک چپگرا و سوسیالیست است. بر اساس فهرست افراد ثروتمند روزنامه بریتانیایی ساندی تایمز در سال 2018، دارایی خالص گیلمور برابر با 115 میلیون پوند برآورد شد.

بهترین آهنگ های دیوید گیلمور

در این قسمت 10 عدد از بهترین آهنگ‌های دیوید گیلمور را معرفی می‌کنیم:

• Wish You Were Here (1975)
• Comfortably Numb (1979)
• Time (1973)
• Dogs (1977)
• Breathe (1973)
• Learning to Fly (1987)
• Young Lust (1979)
• Fearless (1971)
• Not Now John (1983)
• Fat Old Sun (1970)

نکات جالب درباره دیوید گیلمور

در این قسمت نگاهی داریم به حقایقی در مورد این اسطوره گیتار که شاید نمی‌دانید.

• گیلمور اعضای پینک فلوید یعنی راجر واترز و سید برت را از دوره دبیرستان می‌شناخت.
• گیلمور بیش از 100 گیتار دارد.
• در یک مصاحبه در سال 2006، گیلمور گفت آلبوم مورد علاقه‌اش از پینک فلوید، Wish You Were Here و آهنگ مورد علاقه‌اش Shine on You Crazy Diamond است.
• دیوید گیلمور به چهار زبان فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی مسلط است.
• در یک نشست پرسش و پاسخ با طرفداران، گیلمور بیان کرد که هنوز هنگام اجرا، ترس از استیج دارد.
• گیلمور قبل از پینک فلوید در چندین گروه دیگر گیتار می‌نواخت.
• در سال 2005، وی به خاطر موفقیت‌هایش در هنر به نشان امپراتوری بریتانیا دست یافت.

در این مقاله به شرح بیوگرافی دیوید گیلمور، این اسطوره گیتار پرداختیم و بهترین آهنگ‌های او را معرفی کردیم. آیا شما هم از طرفداران این ستاره راک و عضو گروه پینک فلوید هستید؟ مشتاق خواندن نظرات شما هستیم.