محققین با مطالعه روی آثار باستانی موفق به کشف بقایای کنه‌هایی شدند که به علت تغذیه از خون دایناسورها آثاری از DNA این موجودات منقرض شده را در کالبد خود محفوظ نگه داشته‌اند. اما آیا با DNA دایناسورها می‌توان آنها را احیا کرد؟
به تازگی گروهی از محققان که در حال بررسی سنگ‌های باستانی کهربا با قدمت صدها میلیون ساله بودند موفق به کشف چیزی شدند که بیشتر به سکانس‌های آغازین یک اپیزود جدید از فیلم پارک ژوراسیک شباهت دارد: بقایای دو گونه‌ی مجزای کنه که ظاهراً از خون دایناسورها تغذیه می‌کردند. البته شاید در فیلم‌های علمی تخیلی هالیوود این امکان وجود داشته باشد که از بقایای DNA دایناسورها بتوان این موجودات عظیم‌الجثه را احیا کرد اما متاسفانه عالم واقعیت اندکی متفاوت است.
به گفته‌ی دانشمندان این کنه‌ها حجم زیادی از خون دایناسورها را مکیده بودند بطوریکه سایز آنها به هشت برابر اندازه‌ی طبیعی خود رسیده بود اما به دلیل اینکه میلیون‌ها سال در این زندان کهربایی محبوس بوده‌اند عملاً DNA قابل استفاده‌ای در بدن آنها باقی نمانده و نمی‌توان از این طریق دایناسورها را در شرایط آزمایشگاهی احیا کرد.
با این حال چنین اکتشافی از جنبه‌های دیگری حائز اهمیت است، زیرا در کنار این کنه‌ها بقایای پَر مانندی نیز کشف شده که این امر نه تنها به احتمال وجود دایناسورهای پرَ دار درصدها میلیون سال پیش قوت می‌بخشد بلکه سبب ترسیم دقیق‌تر روند تغییر و تحول حیات وحش از گذشته‌های دور تا به امروز می‌شود.
به گفته‌ی «انریکه پنیالوِر» سرگروه این تیم تحقیقاتی: کنه‌ها انگل‌هایی هستند که از خون انسان، احشام، حیوانات خانگی و حیوانات وحشی تغذیه می‌کنند و گاهاً اثر مخربی روی سلامت این موجودات بر جای می‌گذارند. اما تاکنون تصور نمی‌شد که حیات وحش در میلیون‌ها سال پیش نیز با چنین انگل‌هایی درگیر بوده باشد.
از آنجایی که به عقیده‌ی دانشمندان قدمت پیدایش پرندگان مدرن به چنین گذشته‌ی دوری بر نمی‌گردد کشف این پرها را می‌توان به منزله‌ی اثبات وجود دایناسورهای پَر دار در دوره‌ی «کرتاسه‌ی میانی» دانست. اکتشافات پیشین نیز بر این موضوع صحه گذاشته بودند که هم دایناسورهای زمینی و هم دایناسورهای پرنده در این دوره‌ی زمین‌شناسی دارای پر روی بدن خود شده‌اند، اما اینکه دقیقاً آغاز این روند از کدامین گونه بوده همچنان مجهول باقی مانده است.
اما همانطور که گفته شد از بقایای این DNA کشف شده نمی‌توان جهت احیای دایناسورها و احداث پارک ژوراسیک استفاده کرد چرا که بر خلاف آنچه که در فیلم‌های علمی تخیلی به تصویر کشیده شده پس از گذشت میلیون‌ها سال DNA دایناسورها کاملاً سالم باقی نمی‌ماند حتی اگر درون سنگ‌های کهربایی مهر و موم شده باشد. البته شاید در آینده با پیشرفت تکنولوژی بتوان از چنین بقایایی نیز DNA برای پرورش دایناسور استخراج کرد اما قطعاً در مقطع فعلی چنین امکانی وجود ندارد.