جدیدترین نسخه اندروید یعنی اندروید نوقا در حال حاضر بر روی بسیاری از دستگاه ها نصب شده است. با وجود برخی بهینه سازی ها در این نسخه اما تفاوت اساسی در آن نسبت به نسخه 6 اندروید ایجاد نشده است. در اینجا قصد داریم به مقایسه ی اندروید 6.0.1 مارشمالو که دومین ورژن پرکاربر دنیاست با اندروید 7.0 نوقا که تعداد کاربران آن بطور آهسته و پیوسته رو به افزایش نهاده است بپردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.
نوتیفیکیشن ها:
اندروید نوقا بُعد تازه ای را به نوتیفیکیشن ها افزوده است. در واقع در این نسخه نوتیفیکیشن تنها یک سیستم اعلان نیست و بسیار کاربردی تر بنظر می رسد. علاوه بر دسته بندی نوتیفیکیشن برنامه ها که در مارشمالو هم امکانپذیر بود در نوقا منوی جدیدی وجود دارد که اعلانات اَپ های مختلف را به صورت یک لیست نشان می دهد و بدین صورت امکان مشاهده، به اشتراک گذاشتن و پاسخ دادن به تمامی پیام ها مستقیماً از نوار نوتیفیکیشن ها و بدون نیاز به باز کردن اپلیکیشن مربوطه میسر می شود. همچنین اگر نوتیفیکیشنی را به یک سو بکشید ناپدید می گردد ولی با نگه داشتن انگشت خود روی آن آیکونی نمایان می شود که شما را به سمت صفحه تنظیم اعلانات آن اَپ هدایت می کند.
بهینه سازی Mode Doze :
حالت Doze برگ برنده ی اندروید مارشمالو و از عمده دلایل برتری این نسخه از اندروید نسبت به لالی پاپ بود که با غیر فعال کردن تمامی برنامه ها و پروسه های غیر ضروری در هنگام عدم استفاده ی کاربر از تلفن همراه، باعث ذخیره شارژ باتری آن می شده است. این حالت ذخیره ی انرژی در اندروید نوقا به گونه ای بهینه سازی شده که به محض خاموش شدن صفحه نمایش فعال می گردد و برخلاف مارشمالو فعالیت آن تنها محدود به مواقع عدم استفاده از تلفن همراه نیست.
Split-screen :
حالت تقسیم صفحه نمایش یا Split-screen امکانی بود که انتظارش را در اندروید 6 می کشیدیم اما نهایتاً در اندروید نوقا عرضه شد. با این قابلیت می توان نمایشگر گوشی را به دو نیمه تقسیم و بطور همزمان دو برنامه را اجرا کرد. برای این کار می بایست به پنجره ی مالتی تسک (دکمه دسترسی به برنامه های اخیراً اجرا شده) وارد شده و یکی از برنامه های دلخواه را برای چند لحظه لمس کنید. بدین صورت آن برنامه اجرا شده و نیمی از صفحه نمایش را به خود اختصاص می دهد. با تکرار این عمل می توان برنامه ی دیگری را در نیمه ی دیگر صفحه نمایش به اجرا درآورد. این امکان در هر دو حالت نگه داشتن افقی و عمودی گوشی وجود دارد. ضمناً برای خارج شدن از این حالت و اجرای تمام صفحه ی یک برنامه، کافیست خط جداکننده ی دو اپلیکیشن را به سمت بالا یا پایین بکشید.
بستن همزمان برنامه ها:
در مارشمالو پس از ورود به پنجره مالتی تسک امکان بستن همزمان تمامی برنامه ها وجود ندارد و می بایست آن ها را یکی یکی به سمتی کشید. اما در اندروید نوقا گزینه ای به نام Clear all در بالای این پنجره وجود دارد که با فشردن آن تمامی برنامه ها بسته خواهند شد.
دسترسی سریع:
بسیاری از سازندگان از جمله سامسونگ، ال جی و شیائومی از مدت ها پیش قابلیتی را در دستگاه های خود گنجانده اند که با باز نمودن نوار نوتیفیکیشن ها دسترسی به تعدادی میانبر را ممکن می سازد. اما در اندروید نوقا با پایین کشیدن نوارِ وضعیت، تعداد بسیار بیشتری از میانبرها در دسترس خواهد بود. همچنین به سلیقه ی خود می توانید ترتیب و چیدمان آن ها را تغییر دهید و حتی میانبرهای بیشتری را به این نوار اضافه نمایید.
Night Mode :
قابلیت “حالت شب” در ابتدا به گونه ای ناکارآمد در مارشمالو ارائه شد و آزادی عملی چندانی در اختیار کاربر قرار نمی داد. با وجود اینکه بطور شگفت انگیزی در نسخه های اولیه نوقا امکان تغییر رنگ منوها هم از طریق Night Mode ممکن بود اما در نسخه نهایی نوقا این قابلیت حذف شد. بهرحال حداقل فایده ی Night Mode این است که شب هنگام نور زننده ی آبی رنگ صفحه نمایش را تعدیل می کند و مانع پریدن خواب از سر کاربر می شود. در حالیکه در نسخه های اولیه اندروید برای این کار ناچار به دانلود اپلیکیشنی مجزا بودیم.
در پایان باید گفت که اندروید نوقا تغییر انقلابی ای نسبت به نسخه های پیشین نداشته است. در لالی پاپ تمرکزِ توسعه دهندگان بر روی زیباسازی و بهبود ویژگی های ظاهری آن بوده است، در مارشمالو شاهد ارتقاء چشمگیر عملکرد آن نسبت به نسخه های پیشین بوده ایم، و با اینکه نوقا بر خلاف لالی پاپ و مارشمالو گام رو به جلوی چندان بلندی برنداشته اما منصفانه هم نیست که اندک قابلیت های بهینه سازی شده ی آن را نادیده بگیریم.
اگر دستگاه اندروید دارید و با افت سرعت روبه رو هستید مقاله چگونه سرعت یک دستگاه اندروید قدیمی را بهبود بخشیم؟ را بخوانید