مارلون براندو یکی از برترین بازیگران تاریخ سینما و قوی‌ترین بازیگر قرن 20 است که در طول زندگی خود نقش‌آفرینی‌های جذابی از خود به یادگار گذاشت. در ادامه مقاله پیش رو با بیوگرافی مارلون براندو همراه شما می‌شویم.
مارلون براندو (Marlon Brando) بازیگر و کنش‌گر اهل آمریکا در سال 1924 متولد شد و در سال 2004 درگذشت. این هنرپیشه در جهان به عنوان یکی از تاثیرگذارترین و بهترین بازیگران جهان شناخته می‌شود و در طول زندگی هنری خود جوایزی همچون اسکار، گلدن گلوب، کن و بفتا دریافت کرد.
این بازیگر شش دهه فعالیت هنری داشت و اولین بار با تئاتر من مامان را به خاطر می‌آورم (I Remember Mama) در سال 1944 شروع کرد و در سال 1950 نخستین فیلم خود با نام مردان (The Men) را بازی کرد. معروف‌ترین اثر این بازیگر فیلم پدرخوانده (The Godfather) است که در آن نقش دون ویتو کورلئونه را بازی کرد. مارلون براندو از اولین کسانی بود که در بازی‌هایش از سیستم استانیسلاوسکی و متد اکتینگ استفاده کرد. در ادامه مقاله پیش رو پلازا با زندگینامه مارلون براندو همراه شما هستیم.
فهرست مطالب:
اطلاعات شخصی مارلون براندو
- نام و نام خانوادگی: مارلون براندو
- نام کامل: مارلون براندو جونیور (Marlon Brando Jr)
- تاریخ تولد: 3 آوریل 1924 (14 فروردین 1303)
- محل تولد: اوماها، نبراسکا، آمریکا
- تاریخ فوت: 1 ژوئیه 2004 (11 تیر 1383)
- سن مارلون براندو: 80 سال (در این سن فوت شد)
- قد مارلون براندو: 175 سانتی متر
- شریک‌های زندگی: آنا کاشفی (1957 تا 1959)، موویتا کاستاندا (1960 تا 1968)، تاریتا تریپایا (1962 تا 1972)
- تعداد فرزندان: 11
- رنگ چشم: قهوه‌ای
- رنگ مو: قهوه‌ای تیره
بیوگرافی مارلون براندو
در اولین بخش آشنایی با بیوگرافی مارلون براندو با ما باشید تا زندگی نامه مارلون براندو، از کودکی تا بزرگسالی و ورود به حرفه بازیگری را با هم مرور کنیم.
تولد و کودکی
مارلون براندو جونیور (Marlon Brando Jr.) در 3 آوریل 1924 برابر با 14 فروردین 1303 در شهر اوماها در ایالت نبراسکا آمریکا متولد شد. پدر او مارلون ارنست براندو تولیدکننده مواد شیمیایی و مادرش دوروتی جولیا پنه‌بیکر بازیگر تئاتر بود. مارلون دو خواهر بزرگتر از خود به نام‌های جوسلین و فرانسیس دارد. اجداد او از مهاجرین آلمانی بودند که در اوایل سال‌های 1700 به نیویورک مهاجرت کردند. مارلون با مذهب علم مسیحی پرورش یافت.
در ادامه بیوگرافی مارلون براندو می‌خوانیم که مادر او، زنی بود که در زمان خودش بسیار غیرمعمول و خلاف عرف رفتار می‌کرد. او سیگار می‌کشید، شلوار می‌پوشید و رانندگی می‌کرد. وی بازیگر تئاتر بود و به هنری فوندا کمک کرد وارد حرفه بازیگری شود. نکته منفی رفتار مادرش، الکلی بودن او بود. مارلون در این مورد می‌گوید:
غم و اندوهی که نوشیدن او ایجاد می‌کرد این بود که او ترجیح می‌داد مست باشد تا اینکه از ما مراقبت کند.
Marlon Brando با پدر خود نیز صمیمی نبود. او در مورد پدر خود نیز با غم و اندوه می‌گوید:
من همنام او بودم، اما هیچ یک از کارهای من هیچگاه او را خشنود و یا حتی هیجان‌زده نکرد. او از اینکه به من بگوید نمی‌توانم هیچکاری را درست انجام دهم، لذت می‌برد. عادت پدرم این بود که به من بگوید هیچگاه در هیچ کاری موفق نخواهم شد.
در سال 1935، براندو تنها 11 سال داشت که پدر و مادرش از هم جدا شدند. پدرش به شیکاگو رفت و مادرش با بچه‌ها به کالیفرنیا نقل مکان کردند. 2 سال بعد والدینش نزد هم برگشتند و خانواده براندو بار دیگر در ایلینویز گردهم آمدند.
براندو از کودکی استعداد خاصی در برپایی نمایش با دیگر کودکان و حتی استفاده از حیواناتی چون گاو و اسب در نمایش داشت. خواهر براندو، جوسلین، اولین فردی بود که بازیگری را از طریق آکادمی هنرهای نمایشی آمریکا دنبال کرد. جوسلین توانست راه خود را به برادوی، تلویزیون و سینما باز کند. در بیوگرافی مارلون براندو آمده که او در 16 سالگی به مدرسه نظامی Shattuck Military Academy فرستاده شد؛ جایی که پدرش نیز در آنجا تحصیل کرده بود. او در آنجا نیز علاقه خود، یعنی بازیگری را دنبال کرد، اما محیط خشک مدرسه برای او قابل تحمل نبود. براندو چندین بار از مدرسه فرار کرد و دستگیر شد، تا اینکه درنهایت تصمیم گرفت مدرسه نظامی را رها کرده و به بازیگری بپردازد.
زندگی خصوصی مارلون براندو
زندگی شخصی براندو همیشه مورد توجه بود. او حداقل 11 فرزند دارد که 3 تن از آنان به فرزندخواندگی پذیرفته شده‌اند. براندو 3 بار ازدواج کرد و طلاق گرفت، 2 رابطه جدی داشت و بی‌نهایت رابطه‌هایی که خیلی زود به پایان رسیدند. وی همچنین صراحتا خود را دوجنسگرا می‌دانست. اودر مصاحبه‌ای گفته است:
من همانند بسیاری دیگر از مردان رابطه همجنسگرایانه داشته‌ام و از آن خجالت نمی‌کشم.
در برخی کتاب‌ها در مورد زندگی نامه مارلون براندو به رابطه بین جیمز دین و مارلون براندو و همچنین دیگر روابطش با افرادی چون کری گرانت (Cary Grant)، لارنس الیویه (Laurence Olivier) و راک هادسن (Rock Hudson) اشاره شده است.
مارلون براندو در سال 1957 با آنا کشفی (Anna Kashfi)، بازیگر هالیوودی ازدواج کرد. پسر آنان کریستین، در سال 1958 به دنیا آمد و این دو یک سال بعد از هم طلاق گرفتند. براندو در سال 1960 با بازیگر آمریکایی-مکزیکی، موویتا کاستاندا (Movita Castaneda) ازدواج کرد. در سال 1968 مشخص شد پرونده طلاق قبلی این همسر مارلون براندو همچنان در جریان است و ازدواج او با براندو با وجود دو فرزند فسخ شد. سومین و آخرین همسر مارلون براندو، تریتا تریپایا (Tarita Teriipaia)، بازیگر فرانسوی بود. این دو در سال 1962 با هم ازدواج کردند. در آن سال براندو 38 ساله و تریتا 20 ساله بود. به لطف تریتا، براندو بر زبان فرانسوی مسلط شد. حاصل این ازدواج که 10 سال به طول انجامید، 2 فرزند بود.
درگذشت مارلون براندو
در ادامه بیوگرافی مارلون براندو می‌خوانیم که او در اواخر عمر از دیابت و سرطان کبد رنج می‌برد. او درنهایت در 1 جولای 2004 (11 تیر 1383) بر اثر نارسایی تنفسی حاکی از فیبروز ریه و همچنین نارسایی قلبی، در مرکز پزشکی رونالد ریگان لس‌آنجلس درگذشت. جسد او بنا بر وصیت خودش سوزانده شد.
زندگی حرفه ای مارلون براندو
در این قسمت قصد داریم مروری بر کارنامه پربار هنری این بازیگر جذاب داشته باشیم.
شروع فعالیت هنری
در زندگی نامه Marlon Brando آمده که او در 18 سالگی به مدرسه تئاتر حرفه‌ای آمریکا در نیویورک پیوست و آموزش بازیگری را زیر نظر اروین پیسکاتو (Erwin Piscator) آغاز کرد. او چندی بعد بازیگری را زیر نظر استلا ادلر، بازیگر و مربی بازیگری سرشناس آن زمان، ادامه داد و در اینجا بود که متد استانیسلاوسکی یا بازیگری متد را آموخت. او از این متد اولین بار در تئاتر تابستانه خود در لانگ آیلند نیویورک استفاده کرد.
براندو به خاطر اخلاق خود از چند تئاتر اخراج شد، تا اینکه در سال 1944 با تئاتر I Remember Mama به برادوی راه یافت. او در آن زمان 20 سال داشت. 2 سال بعد منتقدین نیویورک برای بازی‌اش در تئاتر Trucklin Cafe به او لقب آینده‌دارترین بازیگر جوان را دادند. سال بعد مارلون براندو جوان برای بازی در نقش استنلی کوالسکی در تئاتر «اتوبوسی به نام هوس» از تنسی ویلیامز، شهرتی برای خود دست و پا کرد. پس از این نمایش، وی تا سال 1953 در هیچ تئاتری دیده نشد و در آن سال با نمایش Arms and the Man با تئاتر خداحافظی کرد.
دهه 1950
دهه 1950 درخشان‌ترین دهه در بیوگرافی مارلون براندو است. Marlon Brando جوان اولین بار برای سریال Actors Studio در سال 1949 جلوی دوربین رفت. فیلم سینمایی The Man (1950) نیز اولین حضور او بر پرده سینما بود. اما این فیلم اتوبوسی به نام هوس (1952) بود که شهرت را ارزانی براندو کرد. موفقیت تئاتر اتوبوسی به نام هوس، الیا کازان (Elia Kazan) را بر آن داشت که یک فیلم سینمایی براساس این تئاتر با بازی براندو بسازد. نظرات در مورد بازی براندو در این فیلم بسیار مثبت بود. بسیاری آن را بهترین نقش‌آفرینی وی می‌دانند. این فیلم خیلی زود نام براندو را به عنوان سمبل جذابیت هالیوود بر سر زبان‌ها انداخت. مارلون براندو برای این بازی نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد.
دهه 1950 دهه توجه به بازیگری مارلون براندو و رشد و پیشرفت او بود. بازی قدرتمند و نامتعارف او در فیلم اتوبوسی به نام هوس، توجه کارگردانان را به خود جلب کرد. از مهمترین فیلم‌های مارلون براندو در دهه 1950 که او را نامزد جایزه اسکار نیز کردند می‌توانیم فیلم Viva Zapata! (1952)، فیلم Julius Caesar (1953) و فیلم Sayonara (1957) را نام ببریم. فیلم On the Waterfront (1954) نیز برای اولین بار جایزه اسکار را نصیب وی کرد. نام او در این سال‌ها در کنار بازیگرانی چون جیمز دین (James Dean) و مونتگمری کلیفت (Montgomery Clift) به عنوان یکی از ستاره‌های مشهور هالیوود به چشم می‌خورد.
دهه 1960
دهه 1960 دهه افت مارلون براندو است. او در این سال‌ها در فیلم‌هایی بازی کرد که از نظر منتقدین پایین‌تر از سطح بازیگری او بود. بسیاری از آن فیلم‌ها در گیشه نیز فیلم موفقی نبودند. خود او در این مورد می‌نویسد:
برخی از فیلم‌های من در دهه 60 فیلم‌های موفقی بودند و برخی موفق نبودند. در برخی از آنها، مانند فیلم The Night of the Following Day، فقط برای پول بازی کردم و در برخی دیگر، مانند فیلم Candy، بازی کردم چون دوستی از من اینگونه خواست و نمی‌خواستم رویش را زمین بندازم.
او در این دهه و دقیق‌تر در سال 1961 برای اولین و آخرین بار، کارگردانی را با فیلم One-Eyed Jacks تجربه کرد.
دهه 1970
افول مارلون براندو در دهه قبل با بازی بی‌نظیر و شگفت‌انگیز او در فیلم پدرخوانده جبران شد. او با نقش دون ویتو کورلئونه در فیلم Godfather به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا (Francis Ford Coppola) بار دیگر خود را به عنوان یک بازیگر مستعد به منتقدین و مردم ثابت کرد. کاپولا شیفته بازیگری براندو شد، ولی افول براندو به عنوان یک بازیگر و شهرت بدخلقی‌ها و رفتارهای غیرمسئولانه او، سبب شد کمپانی پارامونت در ابتدا با انتخاب او برای این نقش مخالف باشد. به گفته دیگر بازیگران فیلم مانند آل پاچینو (Al Pacino)، بازیگر پدرخوانده مارلون براندو در زمان فیلمبرداری بسیار خوش اخلاق بود و به دیگر بازیگران کمک می‌کرد. مارلون براندو پدرخوانده، پس از 18 سال، بار دیگر اسکار را در دستان او قرار داد.
فیلم Last Tango in Paris محصول سال 1973 نیز یکی از مهمترین فیلم های مارلون براندو در دهه 1970 است. این فیلم نیز او را نامزد جایزه اسکار کرد. راجر ابرت (Roger Ebert)، منتقد معروف، صحنه تک‌گویی براندو در کنار جسد همسرش در فیلم را «بهترین صحنه بازیگری در تاریخ سینما» می‌داند. این دو فیلم در دهه 70 بر درخشش کارنامه بازیگری و بیوگرافی مارلون براندو افزودند.
سال های نهایی
نقطه اوج بیوگرافی مارلون براندو با فیلم پدرخوانده و فیلم آخرین تانگو در پاریس بود. پس از آن در 13 فیلم سینمایی دیگر بازی کرد و فقط فیلم A Dry White Season (1989) بود که بار دیگر او را نامزد اسکار کرد. تصویر او آخرین بار با فیلم The Score محصول سال 2001 به روی پرده سینما رفت. از دیگر مشهورترین فیلم های مارلون براندو می‌توانیم فیلم‌های فیلم وحشی (The Wild One)، فیلم مردان و عروسک‌ها (Guys and Dolls)، فیلم شیرهای جوان (The Young Lions)، فیلم سربازهای یک چشم (One-Eyed Jacks)، فیلم بسوزان (Burn!)، فیلم سوپرمن (Superman)، فیلم اینک آخرالزمان (Apocalypse Now) و فیلم پول آزاد (Free Money) نام برد. آخرین فیلم مارلون براندو امتیاز (The Score) نام داشت. رابرت دنیرو، ادوارد نورتون و آنجلا باست دیگر بازیگران این فیلم بودند. این هنرپیشه در سال 2002 قرار بود در فیلم داستان ترسناک 2 (Scary Movie 2) بازی کند که پس از اولین روز فیلمبرداری پروژه را ترک کرد. او صداپیشه انیمیشن Big Bug Man نیز بود که هرگز منتشر نشد و دقیقا یک ماه پس از ضبط آن فوت کرد.
فیلم های مارلون براندو
| نام فیلم | سال |
|---|---|
| The Men | 1950 |
| A Streetcar Named Desire | 1951 |
| Viva Zapata! | 1952 |
| Julius Caesar | 1953 |
| The Wild One | 1953 |
| On the Waterfront | 1954 |
| Désirée | 1954 |
| Guys and Dolls | 1955 |
| The Teahouse of the August Moon | 1956 |
| Sayonara | 1957 |
| The Young Lions | 1958 |
| The Fugitive Kind | 1960 |
| One-Eyed Jacks | 1961 |
| Mutiny on the Bounty | 1962 |
| The Ugly American | 1963 |
| Bedtime Story | 1964 |
| Morituri | 1965 |
| The Chase | 1966 |
| The Appaloosa | 1966 |
| A Countess from Hong Kong | 1967 |
| Reflections in a Golden Eye | 1967 |
| Candy | 1968 |
| The Night of the Following Day | 1969 |
| Burn! | 1969 |
| The Nightcomers | 1971 |
| The Godfather | 1972 |
| Last Tango in Paris | 1972 |
| The Missouri Breaks | 1976 |
| Superman | 1978 |
| Raoni | 1978 |
| Apocalypse Now | 1979 |
| The Formula | 1980 |
| A Dry White Season | 1989 |
| The Freshman | 1990 |
| Christopher Columbus: The Discovery | 1992 |
| Don Juan DeMarco | 1995 |
| Divine Rapture | 1996 |
| The Island of Dr. Moreau | 1996 |
| The Brave | 1997 |
| Free Money | 1998 |
| The Score | 2001 |
| Scary Movie 2 | 2001 |
| Big Bug Man | 2004 |
سریال های مارلون براندو
| نام سریال | سال |
|---|---|
| Actors Studio | 1949 |
| Come Out Fighting | 1950 |
| Roots: The Next Generations | 1979 |
تئاتر های مارلون براندو
| نام اجرا | سال |
|---|---|
| Bobino | 1944 |
| I Remember Mama | 1944 |
| Truckline Cafe | 1946 |
| A Flag Is Born | 1946 |
| Candida | 1946 |
| Antigone | 1946 |
| Eagle Rampant (The Eagle Has Two Heads) | 1947 |
| A Streetcar Named Desire | 1947 |
| Arms and the Man | 1953 |
جوایز و افتخارات مارلون براندو
مارلون براندو چهارمین بازیگر بزرگ دهه 1950 به انتخاب بنیاد ملی فیلم آمریکا است. وی همچنین از احترام زیادی بین منتقدین برخوردار است و اکثر آنان اجراهای به یاد ماندنی و حضور کاریزماتیک او روی صحنه و بر صفحه نمایش را تحسین می‌کنند. مارلون براندو یکی از برترین بازیگران نسل خویش و از مشهورترین بازیگران قرن 20 است. او همچنین یک نماد فرهنگی و نماد جذابیت در دهه 1950 بود.
بازیگری مارلون براندو بارها از سوی منتقدین مورد تحسین قرار گرفت و مردم نیز از فیلم‌های او بسیار استقبال کردند. برشمردن همه افتخارات او در یک مقاله ممکن نیست. Marlon Brando نامزد 8 جایزه اسکار، 8 جایزه بفتا، 9 جایزه گلدن گلوب، 1 جایزه امی و 1 جایزه کن شد. در جدول پایین لیست جوایزی که او برنده شده است را می‌بینید.
| عنوان جایزه | نام مراسم | فیلم | سال |
|---|---|---|---|
| بهترین بازیگر نقش اول مرد | اسکار | On the Waterfront | 1955 |
| بهترین بازیگر نقش اول مرد | اسکار | The Godfather | 1973 |
| بهترین بازیگر مرد خارجی | بفتا | Viva Zapata! | 1953 |
| بهترین بازیگر مرد خارجی | بفتا | Julius Caesar | 1954 |
| بهترین بازیگر مرد خارجی | بفتا | On the Waterfront | 1955 |
| بهترین بازیگر مرد فیلم درام | گلدن گلوب | On the Waterfront | 1955 |
| بهترین بازیگر مرد فیلم درام | گلدن گلوب | The Godfather | 1973 |
| بازیگر محبوب مرد جهان | گلدن گلوب | – | 1956 |
| بازیگر محبوب مرد جهان | گلدن گلوب | – | 1973 |
| بازیگر محبوب مرد جهان | گلدن گلوب | – | 1974 |
| بهترین بازیگر مرد مکمل در یک سریال مخصوص یا کوتاه | امی ساعات پربیننده | Roots: The Next Generations | 1979 |
| بهترین بازیگر مرد | جشنواره کن | Viva Zapata | 1952 |
حواشی مارلون براندو
همانطور که در بیوگرافی Marlon Brando خواندیم، این بازیگر زندگی پرحاشیه‌ای را پشت سر گذاشت.
رفتارهای عجیب و زندگی نامتعارف براندو
Marlon Brando بازیگری مستعد بود که اخلاقیات عجیب و غریبی داشت. او به عنوان «پسر بد هالیوود» شناخته می‌شد. رفتارهای سختگیرانه، سرکشی از دستورات کارگردان، ناتوانی در حفظ دیالوگ‌ها و مسئولیت ناپذیری او، براندو را تبدیل به یکی از بدنام‌ترین بازیگران در نزد کارگردانان کرده بود. ازدواج‌های متعدد او و عدم مدیریت مالی زندگی‌اش، شکستن دندان‌های یک عکاس، خودکشی دخترش و به زندان افتادن پسرش به جرم قتل، همه و همه می‌توانست دلیلی برای افول و فراموشی این ستاره بزرگ باشد. اما استعداد هنری و شعور سیاسی او بر همه این‌ها غلبه کرد و نام وی را جاودان ساخت.
ماجرای تعرض به ماریا اشنایدر
این هنرپیشه در طول حرفه بازیگری خود نقش‌های مثبت و منفی زیادی بازی کرده است اما در فیلم آخرین تانگو در پاریس که به کارگردانی برناردو برتولوچی ساخته شده بود، براندو عملا در یکی از صحنه‌ها باید به بازیگر زن تعرض می‌کرد. او در این فیلم 48 سال سن داشت و بازیگر مقابلش 19 ساله بود. اگرچه ماریا اشنایدر با این فیلم به شهرت رسید اما نکته تکان دهنده این بود که صحنه تعرض جنسی به بازیگر در فیلم، اصلا با اشنایدر هماهنگ شده نبود و تنها برتولوچی و براندو از آن خبر داشتند. این کار به جهت طبیعی درآمدن حس‌ها انجام شده بود اما ضربه روحی بدی به اشنایدر زد.
نکات جالب در مورد مارلون براندو
- مارلون براندو از شعور سیاسی بالایی برخوردار بود. او بارها در جنبش‌ها و اعتراضات مختلف برای احقاق حقوق سیاهپوستان، سرخپوستان و یهودیان شرکت کرد.
- Marlon Brando که زمانی نماد جذابیت بود، در اواخر عمر اضافه وزن بسیاری پیدا کرد و به وزن 140 کیلوگرم رسید. این واقعیت در عکس پیری مارلون براندو کاملا مشهود است.
- براندو در سال 1973 برای بازی در فیلم پدرخوانده برنده جایزه اسکار شد. او از حضور در مراسم و دریافت جایزه خودداری کرد و یک بازیگر ناشناس سرخپوست به نام ساشین لیتلفیدر را به نمایندگی از خود برای دفاع از حقوق سرخپوستان فرستاد.
- Marlon Brando بازی در فیلم‌های مشهوری چون فیلم بن هور (1959)، فیلم اسپارتاکوس (1960)، فیلم مکالمه (1974) و فیلم راننده تاکسی (1976) را رد کرد.
- جک نیکلسون (Jack Nicholson) یکی از دوستان نزدیک مارلون براندو بود.
- مارلون براندو در 3 قسمت از 3 سریال مختلف و در یک موزیک ویدئو از مایکل جکسون (موزیک You Rock My World) حضور داشته است. همچنین در بازی ویدئویی The Godfather نیز صدای او را می‌شنویم.
آلبوم عکس مارلون براندو
در این بخش چند عکس از جوانی مارلون براندو و میانسالی او ببینید.
کلام آخر
در این مقاله از پلازا با بیوگرفی مارلون براندو، یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینما، آشنا شدیم. کدام یک از ابعاد شخصیتی براندو برای شما جدید و جالب بود؟ در سینمای ایران از سال‌ها پیش امین تارخ و جدیدا حامد بهداد را به عنوان مارلون براندو ایران معرفی می‌کنند. نظر شما در این مورد چیست؟ به نظر شما این افراد چه شباهت‌هایی با مارلون براندو دارند؟ لطفا از طریق بخش نظرات در پایین صفحه ما را نیز از نظرات خود مطلع سازید.