بسیاری از افراد برای کنترل بوی عرق خود از اسپری دئودورانت استفاده می‌کنند، اما دئودورانت چیست؟ آیا به عنوان ضد عرق استفاده می‌شود؟ در ادامه توضیح می‌دهیم.
حتما کلمه دئودورانت به گوشتان خورده و درباره اسپری دئودورانت چیزهایی می‌دانید، اما واقعا اسپری دئودورانت چیست؟ کاربرد اسپری دئودورانت چیست؟ تفاوت اسپری دئودورانت و اسپری ضد تعریق در چیست؟ درباره تاریخچه این محصول، مخترع و کشور مبدا آن چه می‌دانید؟ شایعات درباره بیماری‌های مرتبط با استفاده از این اسپری را شنیده‌اید؟ در این مقاله به سوال‌هایی از این قبیل پاسخ خواهیم داد. پس با پلازا تا انتهای این مقاله همراه باشید. در این مطلب نیز می‌توانید درباره عرق کردن زیاد بدن و راه‌های درمان آن بخوانید.
آنچه در ادامه می‌خوانید:
- اسپری دئودورانت چیست؟
- تاریخچه اسپری دئودورانت
- تفاوت میان اسپری دئودورانت و ضد عرق
- مضرات دئودورانت و ضد عرق بر سلامتی
- جمع بندی
اسپری دئودورانت چیست؟
بوی عرق در صورت عدم به کارگیری تمهیدات لازم در زمان بلوغ، آشکار می‌شود. افرادی که از چاقی رنج می‌برند، غالبا غذاهای تند مصرف می‌کنند و یا دارای شرایط پزشکی خاصی مانند دیابت هستند ممکن است بیشتر از دیگران مستعد بوی عرق شدید باشند. این مسئله برای افرادی که زیاد عرق می‌کنند، مثل افراد مبتلا به هیپرهیدروز نیز صدق می‌کند؛ با این حال غالبا میزان نمک موجود در عرق آنها بیشتر از آن است که باکتری‌ها بتوانند در آن فعالیت کنند و بیشتر به نقطه‌ای از بدن که در آن تعریق بیش از حد صورت گرفته و نوع غدد درگیر در آن بستگی دارد.
عرق بدن به خودی خود تقریبا بی‌بو است، اما تکثیر سریع باکتری‌های موجود روی پوست در حضور عرق و تجزیه و تبدیل عرق به اسید باعث ایجاد بوی بد می‌شود. دئودورانت ماده‌ای است که برای جلوگیری از بوی عرق بدن در نتیجه تجزیه عرق توسط باکتری‌ها در زیر بغل، کشاله ران، پا و… به کار می‌رود. زیرگروهی از دئودورانت‌ها که ضد عرق نامیده می‌شود با مسدود کردن غدد عرق مانع تعریق می‌شوند. ضد عرق‌ها در قسمت‌هایی از بدن که در آنها تعریق می‌تواند باعث ناراحتی و لغزش شده و یا در بینایی صحیح مشکلاتی ایجاد کند، استفاده می‌شوند. انواع دیگر دئودورانت‌ها مانع تعریق نشده، اما مانع تاثیر باکتری‌ها بر عرق می‌شوند؛ چراکه عرق بدن تنها زمانی دارای بو است که توسط باکتری‌ها تجزیه شده باشد.
تاریخچه اسپری دئودورانت
زاج در طول تاریخ به عنوان نوعی دئودورانت اولیه در تایلند، مکزیک و سایر کشورها استفاده می‌شد. در سال 1888 اولین دئودورانت تجاری‌سازی شده مدرن، یعنی مام، توسط یک مخترع آمریکایی به نام ادنا مورفی در فیلادلفیا ساخته و ثبت شد. شرکت تولیدکننده این محصول در سال 1931 توسط شرکت بریستول-مایرز خریداری شد و در دهه 1940 میلادی سری معروف و کروی شکل مخصوص استفاده از آن توسط مخترع دیگری طراحی شد. در سال 1952 شرکت، بازاریابی محصول را با نام Ban Roll-On آغاز کرد. این محصول پس از توقف موقت تولید آن در ایالات متحده مدتی بعد تحت برند Ban دوباره به بازار این کشور بازگشت. این محصول در انگلستان با نام‌های Mum Solid و Mum Pump Spray فروخته می‌شد. در سال 1998 شرکت Chattem برند دئودورانت Ban را خرید و در سال 2000 آن را به شرکت Kao فروخت.
در سال 1903 اولین ضد عرق تجاری‌سازی شده Everdry بود. فرمول مدرن این دئودورانت مشکلاتی از جمله اسیدی بودن بیش از حد آلومینیم کلرید و تحریک بیش از حد پوست که از ترکیب آن با نیتریل محلول یا ترکیبی مشابه آن بود. این فرمول برای اولین بار در دئودورانت Stopette یافت شد که مجله تایمز از آن به عنوان پرفروش‌ترین دئودورانت اوایل دهه 1950 نام برد. بین سال‌های 1942 و 1957 بازار اسپری دئودورانت 600 برابر رشد داشت و به ارزشی حدود 70 میلیون دلار دست یافت. هدف بازاریابی این محصول ابتدا زنان بود، اما تا سال 1957 بازاریابی این محصول گسترش یافته و مردان را نیز شامل شد و تخمین‌ها نشان از مصرف 50% مردان از این محصول داشت. محصول Ban Roll-On بیشترین فروش را داشت.
ورود اسپری های ضد عرق به بازار
در اوایل دهه 1960 اولین اسپری ضد عرق توسط کمپانی Gillette برند Right Guard ساخته شد. این برند در سال 2006 به کمپانی آلمانی Henkel فروخته شد. اسپری‌های ضد عرق میان مصرف کنندگان بسیار محبوب شدند؛ چراکه برخلاف انواع دیگر این محصولات می‌توانستند بدون تماس با منطقه زیر بغل به راحتی و سریع استفاده شوند. تا اواخر دهه 1960 نصف ضد عرق‌های بازار به صورت اسپری موجود شده و تا دهه 70 میلادی فروش آنها تا 82% افزایش یافت.
هرچند در اواخر دهه 70 میلادی مشکلاتی به وجود آمد که محبوبیت این محصولات را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داد. در سال 1977 سازمان غذا و داروی ایالات متحده مواد فعال موجود در اسپری‌ها، یعنی زیرکونیوم آلومینیوم را به دلیل نگرانی‌های موجود در رابطه با استنشاق طولانی مدت این مواد ممنوع کرد و سازمان حفاظت از محیط زیست این کشور استفاده از پیشرانه‌های کلروفلوئوروکربن (CFC) را به دلیل نقش این مواد در کاهش لایه ازن محدود کرد. بنابراین، انواع دیگر ضد عرق‌ها محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
تفاوت میان اسپری دئودورانت و ضد عرق
اسپری دئودورانت و ضد عرق‌ها را همگی می‌شناسیم و با آنها آشنایی داریم، اما واقعا اسپری ضد عرق با دئودورانت چه تفاوتی دارد؟ بسیاری از ما بدون اینکه تفاوت میان این دو محصول را بدانیم از آنها استفاده می‌کنیم. دانستن تفاوت میان اسپری بدن و ضد تعریق به ما کمک خواهد کرد که طرز استفاده از اسپری دئودورانت و ضدعرق‌ها و همچنین موارد استفاده از آنها را نیز درک کنیم.
اسپری دئودورانت شباهت زیادی به عطر دارد. این نوع اسپری حاوی عصاره معطری از گیاهان، روغن‌ها و ادویه‌ها بوده که با درصدی آب و الکل مخلوط است. مانند ادکلن‌ها یا عطرها، اسپری‌های دئودورانت نیز بر روی لباس یا نقاط خاصی از پوست استفاده می‌شوند و تا چند ساعت رایحه‌ای خوشبو را برای شما به ارمغان می‌آورند. این اسپری‌ها می‌توانند برای مدتی کوتاه بوی عرق را بپوشانند، اما در مقابل دئودورانت‌های ضد عرق با مشکل اصلی، یعنی عرق دست و پنجه نرم می‌کنند. عرق به خودی خود بویی ندارد، اما وقتی با باکتری‌های روی پوست مخلوط می‌شود می‌تواند باعث بوی ناخوشایندی شود.
ضد عرق‌ها غدد عرقی را که باعث تعریق و مرطوب شدن بدن می‌شوند می‌پوشانند؛ این کار مانع مخلوط شدن و واکنش دادن عرق با باکتری‌های سطح پوست شده و نتیجتا از ایجاد بوی بد عرق جلوگیری می‌کند. دئودورانت‌های ضد عرق از طریق کاهش باکتری‌های موجود روی پوست که در ایجاد بوی بد نقش دارند با بوی عرق مقابله می‌کنند. بدون وجود باکتری‌هایی که عرق با آن مخلوط می‌شود، بویی نیز ایجاد نمی‌شود. اسپری دئودورانت به شما رایحه‌ای خوشبو را هدیه می‌دهد، اما به جای جلوگیری از بوی بد عرق به پوشاندن آن کمک می‌کند؛ در صورتی که دئودورانت‌های ضد عرق مانع از ایجاد این بو می‌شوند. استفاده از اسپری دئودورانت بدون ضد عرق نمی‌تواند مشکل بوی بد را حل کند. پس استفاده همزمان هر دو را در نظر داشته باشید.
مضرات دئودورانت و ضد عرق بر سلامتی
از جمله عوارض جانبی استفاده از دئودورانت‌ها می‌توان به این امر اشاره کرد که در اثر استفاده از دئودورانت حاوی زیرکونیوم ممکن است پوست زیر بغل واکنشی آلرژیک از خود نشان دهد. استفاده از ضد عرق‌های حاوی پروپیلن گلیکول در این ناحیه می‌تواند باعث تحریک پوست شده و پوست را نسبت به سایر مواد تشکیل دهنده آن حساس کند. کریستال‌های دئودورانت حاوی زاج پتاسیم نیز می‌توانند موجب تحریک جزئی پوست شوند. اما به جز این موارد چه بیماری‌های دیگری در ارتباط با چه مواد دیگری در دئودورانت‌ها مطرح هستند؟
آلومینیوم
بسیاری از دئودورانت‌ها و ضد عرق‌ها حاوی آلومینیوم به شکل نمک‌های آلومینیوم مانند کلروهیدرات آلومینیوم هستند. ادعاها و تبلیغات موجود در رابطه با دئودورانت‌های حاوی آلومینیوم، امکان ورود این مواد به بدن و وجود ارتباطی میان استفاده از این محصولات روی پوست و ابتلا به سرطان‌هایی همچون سرطان سینه و زوال عقل را مطرح می‌کنند. البته قسمت‌هایی از بدن مثل زیر بغل که اصلاح می‌شوند و مرتبا در معرض دئودورانت‌ها قرار دارند، دارای ذخایر قابل توجهی از چربی در زیر پوست هستند. برش‌ها و خراش‌هایی که در اثر اصلاح صورت می‌گیرد نمی‌تواند به لایه‌های بسیار عمیق نفوذ کرده و وارد جریان خون شود.
علاوه بر این سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 2003 و کمیسیون اروپا و انجمن علمی حمایت از مصرف کننده اروپا (SCCS) در سال 2015 پس از تحقیق، به ایمن بودن این مواد برای سلامتی مصرف کنندگان رای دادند. طبق یافته‌های جدید به دست آمده در سال 2020 سازمان SCCS میزان مجاز ترکیبات حاوی آلومینیوم را در اسپری‌های دئودورانت و اسپری‌های ضد عرق 10.60% و در انواع دیگر این محصولات 6.25% اعلام کرد.
طبق تحقیقی که در سال 2014 صورت گرفت نتایج نشان داد که هرچند خطرات سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض فلز آلومینیوم، اکسیدها و نمک‌های آن به فرم شیمیایی و فیزیکی آن، نوع، میزان، شدت و میزان مصرف آن وابسته است، شواهد زیادی برای اثبات وجود ارتباط میان ترکیبات آلومینیوم دار این محصولات و افزایش خطر ابتلا به آلزایمر، آسیب ژنتیکی و یا سرطان وجود ندارد.
جمع بندی
در این مقاله با فرم‌های مختلف و انواع اسپری دئودورانت و ضد عرق آشنا شدیم. همچنین تفاوت میان آنها و شایعات مختلف مبنی بر ارتباط این محصول با بیماری‌ها را بررسی کردیم. نظر شما درباره این ادعاها چیست؟ چه شایعات دیگری در این رابطه شنیده‌اید؟ استفاده از دئودورانت ها و ضد عرق‌ها را تایید یا رد می‌کنید؟ نظرات خود را با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.