ده نسل مختلف از خودرو مینی کوپر و مشاهده روند تکامل آن

قدمت خودرو مینی کوپر که در ایران به آن مینی ماینر نیز گفته می‌شود، به سال 1959 باز می‌گردد و در طول این سالها همواره ساخت آن با موفقیت بسیار ادامه یافته است. در ادامه نگاهی به تاریخچه این مینی مارک ها خواهیم داشت.

در مورد خودرو مینی کوپر، بدون دیدن تصاویر، هر انگلیسی‌زبانی می‌گوید که این خودرو کوچک است. اما با کمی تفکر و تعقل به این نتیجه می‌رسیم که این ویژگی یکی از مولفه‌های اصلی این خودرو به شمار می‌رود، چرا که شرکت سازنده، این مدل را با کوچک کردن اندازه آن ساخته است. این تصمیم کوچک ساختن خودرو، احتمالا یکی از بهترین تصمیمات یک برند تجاری در طول قرن بیستم به حساب می‌آید.

خودرو مینی کوپر اصلی در دهه 1960 در جاده‌ها و خیابان‌های بریتانیا تبدیل به یک مدل بسیار مشهور شد. حتی بعد از گذشت سالیان بسیار زیاد از تولید اولیه‌اش، این خودرو کوچک تنها تغییرات کمی را تا سال 2000 در خود شاهد بود. اما چند سال بعد، «بی ام و» این خودرو را دوباره احیا کرد و برندی کاملا جدید از روی آن ساخت.

پیشرفت طراحی خودروی مینی کوپر

در این مقاله، تغییرات خودرو مینی کوپر را در طول 59 سال گذشته، مورد بررسی قرار می‌دهیم. با ما همراه شوید و سیر تکامل این خودرو را مشاهده نمایید.

 خودرو مینی مارک I

هنگامی که بحران سوئز در سال 1956 اتفاق افتاد، بریتانیا مجبور شد که مصرف بنزین را جیره‌بندی کند. به دنبال این اتفاق بود که خودروهای کوچک به سرعت تبدیل به کسب و کار موفق و خوبی شدند. شرکت «بی ام سی» یا «بریتیش موتور کورپوریشن» (British Motor Corporation) خیلی سریع نسبت به این مسئله واکنش نشان داد و به توسعه مدلی کوچک مبادرت کرد. آن جا بود که خودرو مینی متولد شد.

برای آنکه مینی به همان شکل کوچک باقی بماند، الک ایسیگونیس از بی ام سی تصمیم گرفت تا موتور را 90 درجه بچرخاند و آن را به صورت برعکس در خودرو کار بگذارد. قابلیت محور جلو بودن یا (Front Wheel Drive) در این مدل نیاز به استفاده از میل‌لنگ را حذف می‌کرد و به همین دلیل فضای بیشتری در قسمت عقب خودرو ایجاد می‌گردید. در حالی که این مدل اولین خودرویی نبود که از چنین ساختاری استفاده می‌کرد، اما موفقیت خودرو مینی باعث شد تا این نوع طراحی محبوب شود و تبدیل به نوعی روش بسیار مرسوم برای ساخت خودروهای محور جلو شود.

در هنگام عرضه اولیه در سال 1959، خودرو مینی تنها نمونه موجود با موتور چهار سیلندر 848 سی سی بود. جان کوپر یکی از طراحان مسابقات فرمول یک به این مسئله فکر کرد که خودرو می‌تواند در مسابقات عملکرد خوبی داشته باشد. او بی ام سی را قانع کرد تا با ساخت یک نمونه 997 سی سی در سال 1961 موافقت کند و بدین ترتیب، مینی کوپر ساخته شد. کوپر اس (Cooper S) که در ابتدا دارای قدرت محرکه 1.071 لیتر بود، در سال 1963 عرضه گردید.

 خودرو مینی مارک II

اولین نسل از خودرو مینی موفقیت بزرگی را برای بی ام سی به ارمغان آورد و تحت برندهای آستین و موریس به فروش رسید و در ادامه این خودرو آپدیت‌هایی را در سال 1967 به خود دید و مدل Mark II ارائه گردید.

از نظر ظاهری این خودرو کاملا مشابه بود. طراحان، حالت شبکه‌ای جلوی خودرو را تغییر دادند و نوعی نوار جدید را به بالای آن اضافه کردند. پنجره عقب این خودرو نیز بزرگ‌تر شد. چراغ‌های پشتی نیز نوعی حالت زاویه‌دار بیشتری در مقایسه با حالت بیضی شکل اولیه داشت.

موتور 848 سی سی هنوز هم موتور اولیه این خودرو بود، اما در کنار این نوع موتور، یک نوع مدل 998 سی سی نیز ارائه گردید. کوپر همچنین دارای موتور 998 سی سی بود و در کوپر اس نمونه 1.275 لیتری جایگزین شد.

خریداران همچنین می‌توانستند به جای حالت بدنه دو درب نمادین، نمونه استیشن واگون، ون و وانت آن را نیز خریداری کنند. همچنین نوعی مدل داخل شهری نیز برای آن عرضه گردید که Moke نام داشت. همچنین دو مدل سدان دو درب نیز از این سری ارائه گردید که رایلی الف (Riley Elf) و ولسلی هورنت (Wolseley Hornet) نام گرفتند.

خودرو مینی مارک III

تغییر برندینگ برای Mark III در سال 1970 اتفاق افتاد، چرا که دیگر این خودرو به صورت مینی نام برده می‌شد و دیگر خبری از عناوین برندهای آستین و موریس نبود.

از نظر طراحی، نوار بیرونی دور درها حذف شدند و همه مدل‌ها دارای شیشه‌های اهرم‌دار شدند. پنجره‌های کنار پشتی نیز کمی بزرگتر بودند.

مدل‌های کوپر و کوپر اس در این نسل حذف شدند. اما، مدل 1275GT به حیات خود برای طرفداران خودرو مینی ادامه داد.

خودرو مینی مارک IV

مینی مارک نسل چهار یا Mini Mark IV که در سال 1976 عرضه شدند، بسیار به نسل قبلی شباهت داشتند. البته در داخل، فریم‌های داخلی شیشه پنجره‌ها دارای قالب لاستیکی شدند و شنیدن صدای بیرونی خودرو کاهش یافت. در این مدل، تلاش شد تا فضای داخل کابین خودرو، آرام و بی‌سروصداتر شود. نوع نور در چراغ‌های عقب نیز تغییر یافت.

خودرو مینی مارک V

در سال 1984، در خودرو مینی نسل پنجم یا Mini Mark V چرخ‌های 12 اینچی جایگزین 10 اینچی شد. نوع مدل چرخ‌های قبلی به مدل‌های اولیه باز می‌گشت. اندازه بزرگ‌تر نیاز به اضافه شدن حجم گلگیر عقب از جنس پلاستیکی داشت تا میزان لاستیک بیشتر را پوشش دهد. همچنین دیسک ترمز 8.4 اینچی نیز برای چرخ‌های جلو به کار رفتند.

خودرو مینی مارک VI

برای نسل ششم خودرو مینی یا Mini Mark VI، این مدل بالاخره به جای موتور کاربوراتوری دارای موتور انژکتوری شد. این نسل از خودرو همچنین اولین نسلی بود که کارخانه نمونه‌های قابل تبدیل را ارائه کرد. البته، شرکت‌های ثالث پیش از آن توانسته بودند نوعی سقف بازشو برای آن ارائه کنند.

خودرو مینی مارک VII

در سال 1996، خودرو مینی اصلی آخرین تکامل خود را تجربه کرد. این مدل دیگر حالا به جای سیستم تک نقطه‌ای انژکتوری، دارای سیستم چندنقطه‌ای انژکتوری شد. برای اولین بار همچنین از ایربگ مخصوص راننده در این مدل استفاده شد. تولید این سری در سال 2000 متوقف شد.

 خودرو مینی R50

در سال 1994، بی ام و گروه خودروسازی روور (Rover Group) را به عنوان شرکت کنترل‌کننده مینی خریداری کرد. این شرکت حقوق بسیاری از مدل‌های برتر خود را از جمله مدل لندروور به فروش رساند، اما امتیاز خودرو مینی را نگاه داشت.

در سال 2000، بی ام و مدل طراحی شده مدرن مینی را عرضه کرد. مدل پایه برای عرضه در اروپا، دارای موتور 1.4 لیتری و چهار سیلندر بود. کوپر دارای موتور 1.6 لیتری و مدل کوپر اس نیز دارای موتور قدرت بالاتر شد. در سال 2004، یک نمونه سقف تاشو به مدل‌های هاچ‌بک سه درب اضافه گردید.

خودرو مینی R56

در سال 2006، نسل دوم خودروهای مینی ساخت بی ام و عرضه شدند. این مدل‌ها از نظر ظاهر بسیار به سری اول شباهت داشتند، اما کمی بزرگ‌تر بودند. چراغ‌های جلو دیگر درون کاپوت قرار نداشت و به جایش به سپر جلو متصل بود.

موتورهای 1.4 و 1.6 لیتری در این مدل‌ها نیز ارائه شدند، اما موتورهای بزرگ‌تر دارای ساختاری شدند که بی ام و با همکاری پژو–سیتروئن ساخت. کوپر اس حالا دیگر به جای حالت سوپرشارژر قبلی دارای حالت توربوشارژر شد.

خودرو مینی F56

نسل سوم خودروهای مینی ساخت بی ام و که در سال 2013 رونمایی و در 2014 فروششان آغاز شد، باز هم بزرگ‌تر شدند. در ساختار درونی، این مدل حتی بیشتر به یک خودرو بی ام و شباهت داشت. این برند آلمانی از ساختار محور جلو در این خودرو استقبال کرد و پلتفرم UKL که در جدیدترین مدل‌های مینی به کار رفته بود، در خودروهای X1 و X2 نیز مورد استفاده قرار گرفت. این امر باعث شد تا این خودروها، موتور مشابهی داشته باشند.

آینده چه می‌شود؟

از نظر مکانیکی، مدل مدرن خودرو مینی شباهت بسیار کمی به مدل اصلی آن در سال 1959 دارد، اما از نظر ویژگی اصلی خودرو که کوچک و اقتصادی بود، این نوع تجربه هنوز هم در این مدل وجود دارد.

در آینده، مدل‌های سه درب و پنج درب نیز به این مدل افزوده می‌شود. یک مدل کاملا برقی از این خودرو در راه است و یک نمونه کاملا اسپورت نیز در آینده برایش ارائه می‌گردد.

کلام آخر

برای نسل بعدی، سازندگان مینی قصد دارند تا ساخت مدل سه درب هاچ‌بک را متوقف نمایند و این سری، اولین نمونه‌هایی خواهد بود که چنین مدلی در مجموعه محصولات مینی وجود نخواهد داشت. نظرات خود را با ما در پلازا به اشتراک بگذارید.