چگونه بندهای کفش نایک به شکل خودکار بسته می‌شوند

پس از معرفی کفش‌های نایک با بندهای خودکار به نام HyperAdapt 1.0 ، علی‌رغم قیمت بالای آن، مردم به سمت خرید این کفش‌ها هجوم بردند. اما آیا کسی می‌داند که نحوه‌ی عملکرد این کفش‌ها به چه صورت است؟

اکنون با تشکر از یک کالبدشکافی توسط دوستانمان در سایت Mindtribe، می‌توانیم نحوه‌ی عملکرد و همچنین دلیل قیمت 720 دلاری این کفش هارا درک کنیم. مهندسان Mindtribe یک فیبر به نام Flywire که نایک برای محکم کردن بندهای کفش استفاده می‌کند را بااحتیاط جدا کردند. Flywire اساساً یک سیستم کابلی کششی است که از کانال‌های پلاستیکی دو طرف کفش استفاده می‌کند. این سیستم درون بندهای قابل‌رؤیت کفش بافته‌شده و پس از فعال‌سازی موتور بندها را محکم می‌کند.

ولی درک ساده‌ی نحوه‌ی عملکرد کفش‌ها کافی نبود. تیم Mindtribe به کالبدشکافی قطعه به قطعه‌ی کفش‌ها ادامه داد تا مشخص شود که چگونه این سیستم الکترونیکی درون چنین فضای کوچکی جای‌داده شده است.

پس از جداسازی بندها از Flywire کفی کفش را درآورده و آستری درون کفش را بیرون کشیدند تا سیستم الکترونیکی مخفی کفش خودش را نشان دهد. آن‌ها با مدار الکترونیکی انعطاف‌پذیر، کانکتورهای مدار به مدار و حتی یک باتری کوچک برای راه‌اندازی سیستم مواجه شدند. همچنین یک سنسور تشخیص فشار بسیار کوچک دقیقاً زیر پاشنه‌ی کفش تعبیه‌شده تا سیستم الکترونیکی کفش از طریق آن فعال شود.

تمام سیستم الکترونیکی کفش به یک برد به‌اندازه‌ی کف دست متصل شده‌اند. این به این معناست که دکمه‌های کوچک کناری کفش، چراغ‌های LED که کف کفش روشن می‌شوند و حتی سنسور فشارسنج زیر پاشنه‌ی کفش، همه به شکلی منحصربه‌فرد به بورد متصل شده‌اند.

تیم مهندسی Mindtribe همچنین مجبور شدند مقدار زیادی از پدها و دیگر پارچه‌های کفش را بریده تا بتوانند سیستم الکترونیکی را از کفش جدا کنند. و سپس شروع به آزمایش این سیستم کردند. همان‌طور که گروه Mindtribe توصیف می‌کند، حتی در سیستم الکترونیکی هم جزئیاتی مخفی وجود داشت:

جالب‌ترین ویژگی بیرونی موتور و باتری یک کانکتور جانبی است که دارای تعداد زیادی پین‌های بلااستفاده و حتی یک سَرَکی سه پین بود که از آن‌طرف به هیچ‌چیز متصل نمی‌شد. این می‌تواند به این معنا باشد که نایک قصد معرفی لوازم جانبی بیشتری برای این کفش را دارد. آن پین‌های اضافه می‌توانند به هر چیزی متصل شوند: یک منبع تأمین انرژی باتری از طریق قدم زدن، و یا شتاب‌دهنده برای ردیاب‌های فعالیت Nike+iPod و یا حتی یک ماژول بلوتوث که کفش هارا به یک اپلیکیشن متصل کرده و از طریق آن امکان تنظیم فشار را در زمان ورود به زمین‌بازی و یا دویدن به شما بدهد.

سپس سروقت موتور کفش‌ها رفتند. پس از جراحی باتری و موتور و کابل‌ها و جداسازی آن‌ها از کفش و همچنین صدمه نزدن به آن‌ها، تیم مهندسی شروع به آزمایش سخت‌افزارها کرد. آن‌ها کشف کردند که HyperAdapt 1.0 دارای یک موتور بسیار قدرتمند است:

این موتور نسبت به‌اندازه‌اش میزان بسیار زیادی قدرت فشار فراهم می‌کند، چیزی بیشتر از 30 پوند فشار. معمولاً یک جعبه به‌اندازه‌ی کف دست توانایی بلند کردن بیش از سه گالن شیر را ندارد! گیربکس با پایین آوردن RPM و درعین‌حال بالا بردن گشتاور این کار را انجام می‌دهد، ولی سرعت موتور باید چقدر باشد؟ ما صدای موتور را ضبط کرده و سپس توسط FFT (تبدیل فوریه سریع صدا) آن را آنالیز کردیم. به نظر ما سرعت موتور چیزی حدود 36000 دور در دقیقه است.

کلام آخر

هرچند که ممکن است این موضوع از دور به نظر ساده برسد ولی سیستم بندهای خودکار در اصل بسیار پیچیده است. همان‌طور که تیم مهندسی توضیح می‌دهد، ساخت چنین سیستمی که در بافت‌های یک محصول جای گرفته باشد بسیار سخت است.

این موضوع گفته‌ی سایت Wired در ارتباط با 28 سال تفکر و 11 سال تحقیقات برای ساخت این کفش‌ها را توضیح می‌دهد. این کفش‌ها ازلحاظ مهندسی هم بسیار باارزش‌اند. هرچند که ممکن است به‌اندازه‌ی کفش‌های Nike Air Mags در فیلم Back to the Future 2 جذابیت نداشته باشند ولی هنوز هم زیبایی خاصی دارند. فقط ای کاش اینقدر گران‌قیمت نبودند. در بخش نظرات، دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.