در 10 برتر این هفته به بازی‌هایی خواهیم پرداخت که قابلیت Co-Op یا همکاری دو نفره را بدون نیاز به اینترنت داشته باشند و بتوانید با یکی از دوستانتان روی مبل لم بدهید و آنها را بازی کنید. بازی‌های این فهرست به شکل تک نفره قابل انجام هستند اما لذت واقعی در تجربه دو یا چند نفره آنها است.
عصر، عصر تکنولوژی است و همه چیز به موبایل و کامپیوتر و بازی‌های ویدیویی مربوط میشود. اگر خودتان گیمر باشید و دوستتان هم هر از گاهی «پوکی» به کنترلر کنسول می‌زند، 10 برتر این هفته ما خوراک خودتان است. در این فهرست مروری خواهیم داشت بر 10 بازی Co-Op برتر مبلی. لابد می‌پرسید «کو-آپ مبلی دیگه چه کوفتیه؟» خب خونسردی‌تان را حفظ کنید تا توضیح بدهم. در 10 برتر این هفته بازی‌هایی را فهرست می‌کنیم که به صورت همکاری و بدون نیاز به اینترنت روی یک صفحه تلویزیون قابل بازی هستند. توجه داشته باشید که برای تنوع بیشتر و رعایت حق تقدم از هر فرنچایز تنها به یک قسمت اشاره خواهیم کرد، پس سعی می‌کنیم بهترین قسمت از هر سری را در نظر بگیریم. این شما و این ده Co-Op برتر مبلی!
187 Ride or Die
آنهایی که کمی جوان‌تر هستند و گیمر بودن را به شکل حرفه‌ای از کنسول‌های نسل هفت آغاز کرده‌اند، احتمالا سن‌شان به Ride of Die 187 قد نمی‌دهد. فقط برای این که یک شمای کلی داشته باشید، بازی Need for Speed را با Twisted Metal ترکیب و کمی هم ادویه Fast and Furious به آن اضافه کنید. بازی با حال و هوای گانگسترهای رپری حول یک مجرم سابقه‌دار روایت می‌شد که برای ادای دین به رئیس سابقش، باید در یک سری مسابقات غیرقانونی پیروز شود. غیرقانونی بودن این مسابقات فقط به سرعت غیرمجاز و لایی کشیدن و این جور سوسول بازی‌ها خلاصه نمی‌شود. در حین مسابقه، ترکاندن دیگر رقبا با کلاشنیکف و شاتگان و RPG مجاز بوده و علاوه بر این که یک نفر پشت فرمان نشسته و حواسش به جاده است، دیگری باید ماشین بقیه رقبا را از راه به در کند. هر دو کار توسط یک نفر امکان‌پذیر خواهد بود، اما بازی کردن همراه یکی از دوستانتان که در صندلی شاگرد نشسته و دور و برتان را خالی می‌کند، باعث میشود بیشتر روی پیچ مسیر توجه داشته باشید تا ناکار کردن بقیه! فکرش را نمی‌کردید یک بازی مسابقه‌ای شماره دهم از ده Co-Op برتر باشد، نه؟
Lara Croft and Guardian of Light
حل کردن معما لذت‌بخش است، اما وقتی که همراه با یکی از دوستانتان به جواب برسید حال دیگری می‌دهد. این که چه کسی زودتر معما را حل می‌کند و با اشتیاقی آمیخته با غرور به دیگری توضیحش دهد، حسی است که تا Lara Croft and Guardian of Light را دو نفره بازی نکرده باشید، درک نمی‌کنید. شما کنترل لارا یا توتک را به عهده می‌گیرید که هر کدام مهارت و قدرت‌های منحصربه‌فرد خودشان را دارند. لارا تند و تیز و سریع است، در حالی که توتک تنومند و قوی است. تلفیق مهارت‌های این دو برای حل معماهای مختلف و تعادل بالایی که در اکشن بازی بوجود می‌آورند، واقعاً هیجان‌انگیز و مثال‌زدنی است. می‌شد Lara Croft and the Temple of Osiris را هم در فهرست ده Co-Op مبلی برتر قرار بدهیم، اما بیشتر تمرکز بازی روی همکاری چهار نفره‌اش معطوف شده و فکر نکنم 4 نفر روی یک مبل خیلی راحت بنشینند!
Kane And Lynch 2
توجه داشته باشید که در این بازی حتماً همبازیتان (یا بهتر بگویم هم‌مبلی‌تان) مذکر باشد. روح لطیف خانم‌ها طاقت این همه خشونت را ندارد. هر چیزی که در قسمت قبلی کم بود در قسمت دوم اضافه شد. بر خلاف گذشته که پروتاگونیست اصلی کین بود و لینچ دیوانه او را همراهی می‌کرد، در این قسمت لینچ را کنترل می‌کنید و دوستتان کنترل کین را به عهده می‌گیرد. بازی بر خلاف آمریکا این بار در شانگهای چین جریان دارد. خیابان‌های تنگ و چراغ‌های نئونی چشمک‌زن، بهترین مکان برای اکشن‌های خونین و پوشش دادن به همبازیتان را فراهم می‌سازد. تنها چیزی که کمی روی مختان می‌رود، دوربین لرزان بازی است که (جدا از سرگیجه‌آور بودنش) تا حد زیادی به اتمسفر سیاه و فضای سینمایی بازی کمک می‌کند. اگر سیاه بودن بازی را قبول ندارید نیم‌نگاهی به مرحله A Thousand Cuts داشته باشید تا به حرفم برسید.
Gauntlet
از هرکسی که با بازی های آرکید بزرگ شده باشد بپرسید: «دو نفره کلاسیک چی بازی کردی؟» بعد از چند تا عنوان دم دستی جواب می دهد Gauntlet. چند سالی گذشت اما اساس کلی بازی تغییر نکرد. نسخه جدید بازی با جلوه‌های گرافیکی زیبا و سیستم صوتی به روز شده، همان تجربه لذت بخش Co-Op را برایتان تکرار می کند. کل بازی 12 مرحله بیشتر ندارد و احتمالاً بتوانید در یک بعد از ظهر با دوستتان به پایانش برسانید، اما 4 کلاس جذاب و مهارت‌های و قدرت‌های ویژه ای که هر کدام دارند، ارزش تجربه چند باره Gauntlet را به مراتب بیشتر می کند. اگر یک بازی 4-5 ساعته چند نفره جزو 10 Co-Op برتر مبلی نباشد دیگر نمی‌دانم تعریفتان از بازی مبلی چیست. راستی حواستان باشد چون: Red Elf Needs Food Badly (گانتلت بازها می دانند راجع به چی حرف می زنم!)
Mortal Kombat: Shaolin Monks
بچه که بودم با کنسول سگا مگا درایو Mortal Kombat بازی می کردم. از آنجایی که خودم در خانه این کنسول را داشتم بازیم نسبت به بقیه بهتر بود و کلی هم Finishing بلد بودم. هر بار که کلوپ سر کوچه می رفتم شرط های زیادی می بردم و آخر هم با فحش و کتک کاری به بیرون پرت می شدم. از شخصیت‌های بازی (مخصوصاً استرایکر) خیلی خوشم می آمد، اما چون اساس بازی‌های مبارزه ای و رقابتی را دوست نداشتم، دلم با بازی نبود و این پیروزی ها رنگ و بویی برایم نداشت. آخ چه می شد اگر بازی حالت Co-Op داشت با ساب زیرو و اسکورپیون دشمنان را لت و پار می کردیم. گویا خدا آرزوهایم را شنید و به گوش اد بون رساند. Mortal Kombat: Shaolin Monks دقیقاً همان چیزی بود که من و مطمئناً بسیاری از طرفداران Mortal Kombat انتظارش را می کشیدند. بین لیو کنگ و کانگ لائو یکی را انتخاب می کردید و دوستتان کنترل دیگری را به عهده می گرفت. علاوه بر مبارزات فوق العاده جذاب بازی یک سری حرکات ویژه Co-Op در بازی وجود داشتند که باید به شکل اشتراکی اجرا می شدند. نوار سلامتی بازیکنان مشترک بود و یک نوار آدرنالین وجود داشت که با پر شدنش می توانستید روی دشمنانتان انواع Fatalitie و Brutalitie ها را اجرا کنید. در ضمن با تمام کردن بازی شخصیت های سمبولیک مورتال کمبات یعنی اسکورپیون و سابزیرو نیز آنلاک می شدند.
Resident Evil 6
کاری به نظرات ضد و نقیض سایت های دیگر ندارم (که اکثراً منفی بودند)، این را هم می دانم که با خواندن این مطلب در دلتان می گویید: «بابا این یارو هیچی از بازی بارش نیست». اما باید حرف دلم را بزنم؛ Resident Evil 6 یکی از بهترین بازی‌های Co-Op بود که به عمرم تجربه کردم و این را هم در نظر داشته باشید که سنم خیلی هم کم نیست. بازی ممکن است یک Resident Evil خوب نباشد، اما بدون شک یک اکشن تراز اول است. چهار سناریو همراه با چهار جفت شخصیت مختلف در بازی گنجانده شده که هر یک گیم پلی مجزا و مستقلی را ارائه می دهند. علاوه بر مبارزه‌های کلاسیک بوسیله مسلسل و شاتگان، در تعقیب و گریزهای داغ، انواع وسایل نقلیه وجود دارند که ضرب و آهنگ بازی را بیش از پیش بالا می برند. لذت بازی را موقعی می چشید که همراه با دوستتان سوار یک جیپ شده اید و در حالی که رانندگی می کنید او با تیربار پشت ماشین به دشمنانتان شلیک می کند. باز هم قانع نشدید؟ ای بابا… فقط جت سواری کریس و پیر کافی است که این بازی را در 10 Co-Op برتر مبلی قرار دهیم.
Castle Crashers
به نظر من Castle Crashers به عنوان یک هک اند اسلش واقعی یک سرو گردن از بازی های هم نسلش جلوتر بوده است. در عین حال که همکاری تیمی ملزومه بازی است شما برای لول آپ شدن خودتان تلاش می‌کنید و دوست دارید همه لوت‌ها مال شما باشند. یکی از جالب ترین موارد بازی این است که برای گمراه کردن و حمله به دشمنان از زوایای مختلف، با یکدیگر همکاری کرده و همراه زخمیتان را مجدداً احیا می‌کنید، اما وقتی نوبت به صاحب شدن پرنسس زیبا می‌رسد، عین موش و گربه به جان یکدیگر می‌افتید. بنابر این بالانس جالبی بین همکاری و خودخواهی در بازی وجود دارد که جنبه چالشی Castle Crashers را بالا می برد. در کنار همگی این موارد دشمنان عجیب و غریب بازی را هم در نظر داشته باشید که یهویی سر راهتان سبز می‌شوند. آخر مگر میشود یک گربه غول پیکر از آب سر در بیاورد و چنگتان بزند؟
Army of Two: The 40th Day
بعضی بازی‌ها را میشود دو نفره بازی کرد، اما بعضی‌ها را باید دو نفره بازی کرد. فکر نمی‌کنم نیازی باشد که بگویم Army of Two جزو کدام دسته است. همانند قسمت اول، تایسون ریوس و الیوت سیلم دو پروتاگونیستی هستند که شما و دوستتان کنترلشان می‌کنید. داستان خزئبل و خطی بازی این بار از شانگهای شروع میشود (نمی‌دانم چرا همیشه قسمت دوم بازی های دو نفره در شانگهای جریان دارد!) و یک المان اخلاقی را شامل میشود که باید بین وجدان و وسوسه یکی را انتخاب کنید. اما چیزی که بازی را در 10 Co-Op برتر مبلی ما قرار می‌دهد این کلیشه‌های نخ نما شده نیست، بلکه اکشن شلوغ و انفجاری بازی است که به هماهنگی بالا با همیارتان برای پیشبرد مراحل نیاز دارد. برای هر حرکت رو به جلویی نیاز به پوشش آتش دارید که دوست هم مبلیتان در اختیارتان قرار می‌دهد. سیستم مبارزات پشت به پشت و خارج کردن همسنگر مجروحتان از تیررس دشمن باعث می‌شوند، حس کنید با دوستتان وسط میدان نبرد گیر افتاده اید.
Rayman Legends
Rayman Legends همانطور که نامش گویاست افسانه است. بازی دو بعدی Co-Op خوب زیاد داریم و بهترین بودن، هنگامی که رقیب سر‌سخت زیاد باشد، کار آسانی نیست. کلی مرحله در بازی وجود دارد که برای مدت های زیادی سرگرمتان می کنند، اما خیلی از آن ها مستلزم داشتن میزان خاصی از لام هستند. جمع آوری همه لام‌های درون مراحل مستلزم همیاری یک رفیق با وفا است. همه چیز برای یک Co-Op لذت بخش فراهم است، حتی اگر همیاریتان آسیب ببیند از بازی خارج نمی شود و به شکل یک بادکنک همراهیتان می‌کند تا با یک مشت یا اردنگی جان دوباره به او بدهید. در بعضی مراحل به قدری ضرب و آهنگ بازی بالا می رود که همانند یک دوی امدادی در حین این که به سمت جلو می دوید باید همیارتان را احیا کنید تا اگر شما همه خدایی نکرده بادکنک شدید، او هم محبتتان را جبران کند (مثال بارز از هر دست بدی از همون دست میگیری). تنها لبخندی که مراحل موزیکال Legends به لبانمان نشانده کافی است که رتبه دوم از 10 Co-Op برتر مبلی را به آن اختصاص دهیم.
Gears of War 2
وقتی اسم Kane and Lynch و Army of Two را مشاهده کردید، تقریباً مطمئن بودید که یکی از قسمت‌های Gears of War را در 10 Co-Op برتر مبلی خواهید دید. سربازان گردن کلفت تیم دلتا همگی خفن و جذاب هستند اما بین آنها مارکوس فنیکس بی‌اعصاب و رفیق چندین و چند ساله‌اش، دام یک چیز دیگرند. در حالت دو نفره، شما و دوست لاغر مردنیتام روحتان را در جسم گنده و عضلانی مارکوس و دام می‌دمید و دوش به دوش هم لوکاست های وحشی را با اره برقی تکه و پاره می‌کنید. داستان بازی نسبت به قسمت قبلی به مراتب پیچیده تر شده و لحظاتی دارد که ترجیح می‌دهید با یکی از دوستانتان به اشتراک بگذارید. اگر Cog Tag های بازی را جمع آوری می‌کنید، در حالت دو نفره بعید است که چیزی از نظر شما و همیاریتان پنهان بماند. Gears of War 2 دقیقاً از آن بازی هایی است که به دوستتان می‌گویید «تو از سمت چپ برو.. منم از راست می رم تا غافلگیرشون کنیم!» و وقتی که نقشه تان می گیرد حس می‌کنید که یک فرمانده کار کشته جنگ هستید. بازی فقط در جلو رفتن و شلیک کردن خلاصه نمی‌شود، شما بهترین تاکتیک را برنامه ریزی می کنید تا با کمترین آسیب همه دشمنان را از سد راه بردارید.
امیدوارم از 10 برتر این هفته خوشتان آمده باشد. لازم به ذکر است که فهرست بالا بر اساس سلیقه و تجربه شخصی جمع‌آوری شده، پس اگر با دوستتان در بازی‌هایی هم سنگر شده‌اید که در ده Co-Op برتر به آنها اشاره نشده، می‌توانید نظراتتان را با ما در میان بگذرید.
واقعا خوب بود. یادمه با همه کاراکترا بادوستم تا اخرشو رفتیم و کلی هم لذت بردیم