پرواز نامحدود در هوا با هواپیمای بدون سرنشین و خورشیدی بوئینگ

فرستادن ماهواره به هوا برای رصد زمین و شرایط جوی آن معمولا بسیار هزینه‌بر و دشوار است. ماهواره‌ها معمولا به دلیل اتمام سوخت‌ نمی‌توانند زیاد در هوا بمانند اما پهپاد خورشیدی بوئینگ به نام «اودیسئوس» می‌تواند به مدت نامحدود و با صرف هزینه بسیار کمتر در هوا بماند.

ما ساکنان زمین ممکن است که فکر کنیم چون در این سیاره زندگی می‌کنیم، کارشناس آن هم هستیم، اما در واقع چیزهایی که بشر هنوز نمی‌داند می‌تواند یک کتاب بزرگ را پر کند. ما باید زاویه دیدمان را گسترده‌تر کنیم و چیزهای بیشتری را  در مورد شرایط جوی زمین بدانیم، اما نکته این جا است که وقتی از ماهواره‌های فضایی استفاده می‌کنید که به زور موتورهای در حال احتراق سعی دارند بر نیروی گرانش غلبه کنند، تمرکز بر کاوشی طولانی مدت دشوار است. خوشبختانه، هواپیمای جدید بوئینگ که به وسیله شرکت تحقیقاتی Aurora Flight Sciences (از زیر مجموعه‌های بوئینگ) توسعه داده شده است، برای این مشکل چاره‌ای دارد و احتمالا پاسخ بسیاری از سوالات دانشمندان در مورد آب‌وهوای زمین را با خود به ارمغان می‌آورد.

این هواپیما هم‌نام قهرمانی یونانی است که سال‌ها سرگردان بود و جهان را در تلاش برای بازگشت به خانه می‌گشت؛ به نظر می‌رسد که اودیسئوس (Odysseus) نامی مناسب برای این هواپیما باشد. هواپیمایی که به طور بالقوه می‌تواند ماه‌ها یا شاید حتی طولانی‌تر در هوا به گشت‌و‌گذار بپردازد. Aurora اودیسه را به عنوان یک شبه‌ماهواره با ارتفاع بالا دسته‌بندی می‌کند (ایده‌ای که مدت‌ها به آن فکر شده است). ساختار این هواپیما عمدتا تشکیل شده از کانال‌های فیبر کربن است که در ماده‌ای مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش به نام Tedlar پوشانده شده، همراه با پنل‌های خورشیدی با وزن بسیار کم که در بال و بدنه‌اش کار گذاشته شده‌اند.

این هواپیما می‌تواند موقعیت خود را در یک منطقه خاص در هوا تا زمان نامحدودی حفظ کند؛ چراکه سوخت آن به صورت رایگان از طریق انرژی خورشیدی تأمین می‌شود. این قابلیت می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا مدت زمان طولانی یک نقطه در جهان را با هزینه‌ای بسیار کمتر از هزینه راه اندازی یک ماهواره زیر نظر بگیرند، چنین امکانی به ویژه برای دانشمندان آب و هوا مفید است؛ چرا که آن‌ها باید در طول دوره‌های طولانی بر تغییرات آب‌‌و‌هوایی در مناطق وسیعی از این سیاره نظارت کنند. اودیسئوس نه تنها دید دانشمندان را گسترده‌تر می‌کند، بلکه می‌تواند تغییرات را از رطوبت خاک بر روی زمین گرفته تا گازهای موجود در اتمسفر بالای زمین زیر نظر بگیرد.

در حالی که بوئینگ هنوز قیمت این هواپیمای فوق سبک جدید را اعلام نکرده است، این شرکت می‌گوید که هزینه این هواپیماها به طور قابل توجهی پایین‌تر از هزینه راه‌اندازی ماهواره‌ها است. به هر حال، به گفته Globalcom، هزینه راه‌ندازی ماهواره چیزی در حدود 400 تا 500 میلیون دلار می‌شود و جای تعجب نیست که آن‌ها به دنبال چیزی ارزان‌تر هستند.

اودیسئوس تنها نمونه‌ای از آخرین پیشرفت‌های فناوری مربوط به هواپیماهای بدون سرنشین خورشیدی است. می‌توان پیشینه این فناوری را تا مدل McCready Gossamer Penguin، هواپیمای فوق سبک با راننده‌ای که در سال 1980 در مرکز تحقیقات پرواز درایدن ناسا پرواز کرده بود، ردیابی کرد.

هواپیمای پنگوئن توسط AeroVironment توسعه داده شد، همان شرکتی که در توسعه هواپیماهای بدون سرنشین خورشیدی برای مأموریت‌های نمونه اولیه Pathfinder ،Centurion و Helios مشغول به کار بود. هر نمونه اولیه، نشانه‌هایی از پیشرفت را از خود نشان داد. ماندن مدت زمانی طولانی‌تر در هوا، پرواز در ارتفاعی بالاتر و جمع آوری اطلاعاتی بیشتر از هواپیماهای قبل از خود، از جمله این پیشرفت‌ها بودند. در 13 آگوست 2001 هلیوس به ارتفاع 96،864 فوتی رسید که رکوردی جهانی برای پرواز افقی پایدار توسط یک هواپیمای بالدار سبک محسوب می‌شد. با این حال، به خاطر تجربی بودن، این هواپیماها همیشه چندان دوام نمی‌آوردند. در تاریخ 26 ژوئن 2003، هلیوس در طول دوره آمادگی برای آزمایش استقامت در اقیانوس آرام، خراب شد و سقوط کرد.

AeroVironment در سال‌های اخیر از ساخت هواپیماهای خورشیدی به سمت ساخت پهپادهای نظامی با همکاری Lockheed Martin حرکت کرده است.

سخن پایانی

از آنجایی که هر سرنشین انسانی نمی‌تواند چنان مدت زمان طولانی را در هوا بماند باید از این پنل‌های خورشیدی تشکر کرد که پشت این پهپادهای خورشیدی قرار گرفته‌اند و بانکی از باتری‌هایی درست می‌کنند که شارژ را نگه می‌دارند و در شب موتور را به حرکت وا می‌دارند. این هواپیما می‌تواند برای همیشه در هوا باقی بماند، البته تا زمانی که اجزایش دچار نقص فنی نشوند یا اینکه فرسوده و مستهلک نشوند (که البته، در نهایت روزی به این مرحله خواهند رسید). این هواپیماها در آسمان باقی خواهند ماند و بی سر و صدا زمین و هرکار وحشتناکی را که ما روی آن انجام می‌دهیم نظاره خواهند کرد. جای امیدواری است که Aurora این کار را با کمک هوش مصنوعی، کدهای هسته‌ای و یک دستورالعمل برای «حفاظت از زندگی» برنامه ریزی نکرده است. در بخش نظرات، دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.