۱۰ راز درباره پل گلدن گیت که تابحال نمی‌ دانستید

پل گلدن گیت یکی از نمادهای مشهور ایالات متحده آمریکا روی خلیج سانفرانسیسکو است که روزانه میلیون‌ها نفر و خودرو از روی آن عبور می‌کنند.

پل گلدن گیت (Golden Gate Bridge) که نماد محدوده خلیج سانفرانسیسکو آمریکا بشمار می‌آید چیزی فراتر از محلی برای عبور و رفت و آمد رانندگان بین شهر سانفرانسیسکو و ایالت مارین به سمت شمال است. ساخت این بنای برجسته و باشکوه در کالیفرنیا با هزینه 27 میلیون دلاری نزدیک به چهار سال طول کشید و در سال 1973 افتتاح گردید. پل گلدن گیت که به فولکلور بومی تقدیم شده است در بسیاری از فیلم‌های هالیوودی از جمله «شاهین مالت» و «حمله جسد دزدها» و شعر آمریکا به‌ تصویر کشیده شده است.

آنچه در این مقاله می‌خوانید:

در حال‌ حاضر نزدیک به 200 کارمند بصورت شبانه‌روزی برای حفظ شرایط پل جهت عبور روزانه بیش از 100 هزار خودرو، بعلاوه عابرین پیاده، دوچرخه سواران، قایق‌های موتوری و اتوبوس‌ها روی این پل کار می‌کنند؛ از مهندسان، آهنگرها و متخصصان برق که برای نگهداری این پل تلاش می‌کنند گرفته تا نقاشانی که مراقب رنگ نارنجی جهانی این پل هستند. حیات و جنب و جوش زیر و اطراف پل بمراتب بیشتر از پویایی و جابجایی است که روی پل در جریان است.

برایان راسل (Brian Russell) از نقاشان پل گلدن گیت می‌گوید:

روزهایی که هوا صاف و تمیز می‌شود و لکه‌ای ابر در آسمان نیست از آن روزهای خوبی است که از این بالا می‌توان جزیره‌های اطراف را دید؛ آلکاتراز (Alcatraz) و کل شهر از اینجا از روی گلدن گیت دیده می‌‌شوند. فرقی بین ما و بقیه نیست، ما برای کار روی این پل کابلی هستیم و سایرین هم برای رفت و آمد از این پل استفاده می‌کنند. راستش را بخواهید شغل خیلی خوبی دارم.

دارن مک وی (Darren McVeigh) آهنگری است که عاشق دیدن گلدن گیت موقع طلوع و غروب خورشید است.

وقتی که صبح زود پیش از طلوع خورشید ماه پشت پل دیده می‌شود، آسمان صاف، آرام و زیبا، فضایی بسیار بکر بوجود می‌آورد. منظره‌ای زیبا که زبان قاصر از توصیف زیبایی‌اش است. با افتخار همه‌جا می‌گویم که روی پل گلدن گیت کار می‌کنم. عاشق پرسه زدن روی این پل هستم.

رازهای جالب پل گلدن گیت که نمی‌دانستید

اخیرا برنامه CNN Travel سراغ این پل رفته و 10 راز درباره این نماد زیبای آمریکا را از افرادی کشف کرده است که عاشق آن هستند. در ادامه این رازها را باهم می‌خوانیم.

چرا به آن پل گلدن گیت می‌گویند درحالیکه اصلا طلایی رنگ نیست؟

پائولو کوزولیچ شوارتز (Paolo Cosulich-Schwartz) سخنگوی بخش حمل و نقل و بزرگراه پل گلدن گیت می‌گوید:

این پل از آن جهت گلدن گیت نامیده می‌شود که روی تنگه گلدن گیت ساخته شده است. پهنه‌ی آبی به طول سه مایل و عرض یک مایل که اقیانوس آرام را به خلیج سانفرانسیسکو وصل می‌کند. از اواسط قرن نوزدهم ایده ساخت این پل مطرح شد اما مردم فکر می‌کردند که غیرممکن است که بتوان روی این آب‌های عمیق و خروشان چنین پلی ساخت.

رنگ واقعی این پل چه رنگی است؟

رنگ واقعی این پل قرمز نیست. راسل می‌گوید بنظر تمام گردشگران رنگش قرمز است. ژارود بائویر (Jarrod Bauer) از نقاشان آمریکایی می‌گوید زمانی در گذشته ارتش ایالات متحده که آن موقع بخشی از وزارت جنگ محسوب می‌شد، مسئول نگهداری و حراست از این پهنه آبی بود و می‌خواست که این پل را مانند زنبور عسل به رنگ مشکی و زرد بزند تا از دور قابل دیدن باشد. بائویر در ادامه می‌افزاید:

آن موقع که پل گلدن گیت در دهه 1930 برپا شد، فولادی که برای احداث این پل آورده بودند یک لایه روکش سرب قرمز رنگ رویش داشت. اروینگ و گرترود مارو (Irving and Gertrude Morrow) زن و شوهر معماری بودند که این رنگ متضاد با منظره اینجا را دوست داشتند.

در نهایت پل را رنگ کردند تا به رنگ نارنجی جهانی برسند که شبیه رنگ سرب قرمز است.

راسل می‌گوید:

وقتی درحال رنگ‌کاری هستیم مردم ازما می‌خواهند که کفش‌ها یا کت‌های شان را رنگ بزنیم. درخواستی که بیشترشان دارند.

می‌توانیم خانه‌هایمان را این رنگی کنیم؟

هرچند که نمی‌دانیم واکنش خانواده‌تان به این رنگ نارنجی جهانی روی در و دیوار خانه چیست (مهم نیست همسایه‌ها چه نظری داشته باشند) اما اگر واقعا دوست دارید می‌توانید خانه‌هایتان را این رنگی درآورید. فرمول این ترکیب رنگی را می‌توانید بصورت رایگان از وب‌سایت پل گلدن گیت بردارید و رنگ موردنیازتان را از رنگ فروشی محل‌تان تهیه کنید.

کوزولیچ-شوارتز می‌گوید:

کافی است که جدول رنگی را از وب‌سایت دانلود کنید و به رنگ فروشی نشان دهید تا ترکیب مدنظرتان را تهیه کند. حالا می‌توانید هر چیزی که دلتان خواست را به رنگ نارنجی جهانی بزنید.

آیا هر سال کل پل را رنگ می‌زنند؟

خیر. هر ساله کل پل رنگ‌آمیزی نمی‌شود و لزومی هم به این کار نیست. البته درست است که رویه بالایی با روکش‌های نارنجی بین المللی جدید دوباره بطور کامل رنگ شده است.

چه چیزهایی باید رنگ آمیزی شوند؟

کوزولیچ-شوارتز می‌گوید که مهندسان پل هردو سال یکبار سانتی متر به سانتی متر پل را بررسی می‌کنند.

به این ترتیب برنامه کاری مشخصی برای رنگ آمیزی قسمت‌های مورد نیاز بدست می‌آید.

همچنین این روش به نگه‌داشتن پل در شرایط مناسب نیز کمک می‌کند. بعد از بررسی‌ها و رسیدن به یک برنامه کاری، نقاشان از همان ابتدا می‌دانند که کدام قسمت‌های پل باید رنگ آمیزی شود. بعد آهنگرهای پل اقدام به برپایی داربست می‌کنند. فضایی هم در اختیار نقاش‌ها برای تعویض و پوشیدن لباس‌های ایمنی قرار می‌گیرد. پیش از شروع سندبلاست کردن باید قسمت‌هایی که قرار است رنگ بخورند کاملا سنباده کشیده شده و رنگ‌های قدیمی پاک شوند. بعد این قسمت را با لایه‌ای به ضخامت 10 میلی متر بتونه می‌کنند و رویش یک لایه میانه و دو لایه رویه رنگ می‌زنند (این فرایند بسته به بزرگی محدوده‌ای که باید رنگ شود ممکن است چندماهی طول بکشد).

رنگ چند ماه دوام دارد؟

بائویر می‌گوید:

امیدواریم که این رنگ آمیزی‌ها 25 تا 30 سال دوام داشته باشند.

دوام رنگ‌ها بسته به این است که کدام قسمت پل رنگ شده و در معرض چه عناصری قرار می‌گیرد. بائویر می‌افزاید:

بخش‌های خاصی از گلدن گیت هم هستند که رنگ سربی دارند و هنوز نیازی به رنگ شدن ندارند. تا زمانی که یکپارچگی رنگ سربی حفظ شود نیازی به رنگ کردن نیست.

صدایی که در روزهای مه آلود شنیده می‌شود چیست؟

این زنگ صدای منحصربفرد و خاص، بوق مه پل گلدن گیت است که با استفاده از دمیدن 80 پوند فشار هوا در این بوق‌ها 165 دسیبل صدا تولید می‌کند. در فاصله شش مایلی وقتی هوا بقدری مه آلود می‌شود که خدمه کشتی قادر به دیدن پل نیستند، بوق‌ها بصدا در می‌آیند.

البته این بوق‌ها فقط بعنوان سیستم پشتیبان هستند؛ خود کشتی‌ها مجهز به سیستم مکان‌یاب جغرافیایی (جی پی اس/GPS) هستند و ناخدا و سکاندارهای کاملا مجربی برای راندن کشتی در خلیج دارند. اما از آنجایی که هرگونه برخورد با این پل هم کشتی را نابود می‌کند و هم به پل صدمه می‌زند استفاده از این بوق‌ها شرط عقل است.

آرون کوزلوسکی (Aaron Kozlowski) مهندس عملیاتی یکم پل گلدن گیت می‌گوید:

گاهی مه روی این پل بقدری غلیظ می‌شود که تا فاصله 15 پایی جلویتان هم قابل دیدن نیست. در چنین شرایطی بوق‌های مه درحالت آماده باش قرار می‌گیرند؛ تا زمانی که یکی اعلام کند که مه از بین رفته است.

کارکنان پل یکبار هم تصمیم گرفتند که از سیستم‌های اتومات برای روشن کردن بوق‌های مه استفاده کنند اما نمک موجود در هوا تجهیزات را خراب کرد و سیستم از کار افتاد.

بخش نجات پل زیر نظر کیست؟

مسئولیت عملیات امنیت و نجات گلدن گیت با مک وی و آهنگرانش است که به اصطلاح «کابوهای آسمان» نامیده می‌شوند. مک وی می‌گوید که در این هفده سال بقدری جان افراد را نجات داده است که حسابش ازدست در رفته است. اگر از دست ماموران پلیس کاری برنیاید آنوقت آهنگران را برای نجات افراد می‌فرستند.

نردبانی را روی پل قرار می‌دهیم و از روی نردبان به آرامی نزدیک کسانی می‌شویم که قصد خودکشی و پرت کردن خودشان از روی پل را دارند، شروع به حرف زدن با آن‌ها می کنیم و سعی می کنیم آن‌ها را بسمت نردبان بکشانیم.

در شهریور (سپتامبر) سال 2018 سیستم جلوگیری از خودکشی روی پل نصب شد که به آن شبکه امنیت نیز می‌گفتند تا مردم را از پریدن از روی پل گلدن گیت نجات دهد. مقامات پل می‌گویند در حالیکه این سیستم بمنظور گرفتن افرادی طراحی شده بود که قصد پریدن دارند، اما همان وجود و حضورش روی پل بعنوان یک عامل بازدارنده عمل کرد. پیش بینی می‌شود که عملیات ساخت این سیستم تا سال 2021 تمام شود.

آیا واقعا شعری برای این پل سروده شده است؟

در حقیقت ژوزف پی. استراوس (Joseph P. Strauss) دو شعر برای این پل سروده است؛ کسی که در سال 1921 اولین طرح‌های مقدماتی برای پل گلدن گیت را زده بود و بعنوان مهندس اصلی حین عملیات احداث این پل کار می‌کرد. او در مراسم افتتاحیه رسمی عبور خودروها از روی این پل در روز 7 خرداد (28 می) شرکت کرد، اما خرداد سال بعد بخاطر انسداد شریان قلبی در لس آنجلس درگذشت. بعد از آنکه احداث پل به پایان رسید وی دو شعر «کار بزرگ انجام شد» و «پل گلدن گیت» را سرود. می‌توانید این دو شعر وی را در وب‌سایت پل گلدن گیت بخوانید.

اگر روزی از این پل دیدن کردید

اگر روزی به خلیج سانفرانسیسکو سفر کردید براحتی می‌توانید پیاده یا با دوچرخه از روی پل گلدن گیت رد شوید. می‌توانید سوار قایق موتوری‌های خود پل شوید که یک دور، دور تنگه می‌زنند.