بهترین فیلم های ترسناک مخصوص شب هالووین – قسمت دوم

به مناسبت هالووین 2018 ترسناک ترین فیلم های تاریخ را فهرست کرده‌ایم. برای مشاهده قسمت دوم از فهرست بهترین فیلم های ترسناک با پلازا همراه باشید.

ژانر وحشت یکی از پرمخاطب‌ترین ژانرهای سینمایی است و کمتر کسی پیدا می‌شود که از فیلم ترسناک خوشش نیاید. اگر شما هم جزو طرفداران این ژانر مهیج هستید، حتما می‌خواهید بدانید که ترسناک ترین فیلم‌ های تاریخ کدام‌ها هستند. در این مقاله که به مناسبت هالووین 2018 و در ادامه مقاله‌ای دیگر نوشته شده  شما را با بهترین فیلم های ترسناک  مخصوص شب هالووین  (قسمت اول ) آشنا می‌کند.

آنچه در این مقاله می‌خوانید:

بهترین فیلم های ترسناک شب هالووین

لازم است این نکته را ذکر کنیم که در ادامه ممکن است به داستان فیلم‌ها اشاره شود و بخشی از ماجرای آنها لو برود.

15. فیلم Rosemary’s Baby محصول سال 1968

این اثر خوش ساخت رومن پولانسکی در سبک ترس روانی، همانند یک کلاس دکتری پیرامون ترس و تنش در سینما است. تک تک زوایا و جنبه‌های آن، حتی لحظات عادی خانوادگی، القا کننده ترس و حسی شوم نسبت به آنچه در شرف رخ دادن است، به نظر می‌رسند. این فیلم در عین حالی که به نحوی استوار و قوی به واقعیت زندگی و ترس‌های ذاتی یک والدین می‌پردازد، جنبه‌ای شیطانی را نیز درباره نیروهای شری که علیه زوجی جوان، با بازی بی نظیر میا فارو و جان کاساوتیس کار می‌کنند، در بر دارد. وقتی آنها تصمیم به تشکیل خانواده می‌گیرند، مسیر آنها به سمت سیاهی و بدیمنی کشیده می‌شود. هیچ خشونت واضح و یا صحنه‌های خونی در این فیلم دیده نمی‌شود، اما کاری که با مخاطب می‌کند این است که فشار و تنش را تا رسیدن به آستانه انفجار در او بالا می‎برد.

14. فیلم The Fly محصول سال 1986

هرچند که حوزه کاری دیوید کراننبرگ در این اواخر، لحنی ملایم‌تر پیدا کرده و مناسب تمام افراد است، اما این کارگردان در اوایل کار خود به ارائه مجموعه‌ای از باشکوه‌ترین فیلم‌های ترسناک فیزیکی آزاردهنده‌ای را که نوارهای وی اچ اس از پسشان برمی‌آمدند، پرداخت. بنابراین باوجود اینکه تقریبا تمام فیلم‌های ترسناک او را باید دید، اما در این بین فیلم The Fly، که دومین و برترین بازسازی از داستان کوتاه جرج لانگلان به شمار می‌رود، اثری است که در طی سالیان، بیش از همه درخشیده است. در این فیلم شاهد بهترین عملکرد جف گلدبلوم در دوران کاری‌اش در نقش دانشمند جوانی به نام ست براندل هستیم، که سعی می‌کند تا هم رابطه‌اش با ورونیکا (با بازی جینا دیویس) که خبرنگار یک مجله است و هم درگاه‌های انتقالی‌اش را حفظ کند. سیر رو به زوال داستان فیلم از نقطه نظر یک اثر علمی تخیلی آغشته به خون، براندل را از بالاترین جایگاه انسانی به اعماق جهنمی می‌کشاند که تک تک چیزهایی که از او یک آدم ساخته بود را از او می‌گیرد. مادامی که مردم هوس رفتن به سراغ منتهای افراطی را کنند، فیلم The Fly با بعضی از بهترین افکت‌های عملی به عنوان هشداری وحشتناک باقی می‌ماند.

دستیار صوتی گوگل , هالووین شمارا ترسناک تر میکند 

13. فیلم Freaks محصول سال 1932

این فیلم 90 دقیقه‌ای که بمراتب تاثیرگذارتر از تمام اپیزودهای فصل چهارم سریال American Horror Story تحت عنوان Freak Show بود، یکی از آزاردهنده‌ترین فیلم‌های ترسناکی است که در تاریخ سینما ساخته شده است. بسیاری از کاراکترهای این فیلم بازیگران فرعی بودند که به نوعی به خاطر وحشت‌زده و چندش‌آور بودن از دیدن آنچه نمایش داده می‌شد مورد سرزنش قرار می‌گرفت (البته هیولای اصلی جدای از آنها بود). فیلم Freaks با دیالوگ معروف «یکی از ما! یکی از ما!» در دوره Pre-Code هالیوود ساخته و اکران شد؛ هرچند که محصول نهایی همچنان سوژه سانسوری سنگین بود. به خصوص زمانی که صحنه پیچش معده و ذوب شدن دست سانسور شدند. شاید ترسناک‌ترین موضوع این باشد که علی رغم اینکه این فیلم گوهری حقیقی در بحث کارگردانی است، اما مسیر کاری تاد براونینگ را کاملا منحرف کرد؛ البته اگر خلق اثر Dracula با همکاری بلا لوگوسی، درست یک سال قبل از آن را در نظر نگیریم.

12. فیلم Halloween محصول سال 1978

قبل از آنکه فیلم‌های اسلشر به قدری بی کیفیت شوند که هر ده‌تای آنها یک قران هم نیارزد (که البته گاهی همین ده تا هم زیرمحموعه یک فرنچایز هستند)، جان کارپنتر با اولین اثر در این سبک، این زیرژانر را خلق کرد. با بودجه‌ای که حتی در همان زمان هم خیلی کم بود، فیلم بهترین فیلم های ترسناک  مخصوص شب هالووین ذره ذره آنرا به نمایش کشید. از ماسک نمادین مایکل مایر گرفته تا قطعه پیانو کارپنتر. این فیلم همچنین زمینه را برای بسیاری از استعاره‌های آینده، همانند قاتلی که از تیمارستان فرار کرد و یا دختری که در انتها تبدیل به نقش اصلی شده بود، و توسط جیمی لی کورتیس که بعدها به ملکه جیغ شهره یافت ایفا شد، مهیا کرد. این فیلم همچنان می‌تواند آدم را از آنچه ممکن است در پشت بوته‌های حیاط همسایه و یا طبقه بالای خانه، در آن گوشه‌ای که همیشه مخفی می‌ماند پنهان شده باشد، بترساند. فیلم Halloween نه تنها بهترین اثر در میان فیلم‌های این فرنچایز و حتی بازسازی‌ها است، بلکه نقطه عطف دوران شکوهمند کارپنتر نیز محسوب می‌شود. تماشای این فیلم قدیمی در هالووین 2018 خالی از لطف نخواهد بود.

11. فیلم The Cabinet Of Dr. Caligari محصول سال 1920

وقتی که بحث بهترین تجارب سینمایی به میان می‌آید، کمی عجیب است که یکی از برجسته‌ترین آثار در این میان، حدود یک قرن قدمت داشته و فاقد دیالوگ است. این فیلم که از کابوس‌های کارگردان آلمانی رابرت واینر، که گفته می‌شود از پارانویا رنج می‌برد منشا گرفته و در عین حالی که یکی از پایان‌های پیچش‌های اولیه فیلم را بکار می‌گیرد، با سیری تدریجی از ایجاد و انتقال ترس و اضطراب، داستان هیپنوتیستی را روایت می‌کند که از مرد دیگری برای ارتکاب قتل استفاده می‌کند. این فیلم از هر لحاظ متحیرکننده ظاهر شد، اما آن چیزی که یک تنه باعث ماندگاری آن شد، بدون شک طراحی صحنه بی‌اندازه برجسته، زنده و درعین حال مجزا و متمایزی است که تنها از عناصر معدودی از ثبات و پایداری وابسته به جاذبه، در چارچوبی مملو از زوایای تحریف شده، لبه‌های تیز و دندانه‌دار و شکل‌های عجیب و نامتعارف بهره برده است. این موردی است که باوجود سیاه و سفید بودن فیلم، برای چشمان مخاطب در حکم رنگین کمانی از دیوانگی است. همچنین مدت زمان نسبتا کوتاه آن نیز دلیل دیگری برای تماشای مجدد و پیدا کردن جزئیاتی است که بار اول از قلم انداخته‌ایم.

10. فیلم Audition محصول سال 1999

این فیلم که نقطه عطف حرفه پربار کارگردان ژاپنی تاکاشی میکه به شمار می‌رود (هرچند که در این میان فیلم One Missed Call نیز شایسته توجه فراوان است)، اثر استادانه مدرنی است که نظیر ندارد. فیلم Audition که با روندی آهسته به نقطه اوجی فراموش نشدنی می‌رسد، داستان مردی (با بازی ریو ایشیباشی) را روایت می‌کند که همسرش فوت شده و به طریق میهن پرستی متعصبانه‌ای سعی در یافتن همسری جدید و موفق شدن در مقابل رقیب فریبنده و تقریا برنده‌اش، آسامی (با بازی آیهی شینا) دارد. اما با پیشرفت فیلم متوجه می‌شوید که داستان در اصل درباره آسامی و تکه‌های از شکل افتاده پازلی است که زندگی پر پیچ و خم او را تشکیل می‌دهند. Audition از آن دسته فیلم‌هاست که باید آن را با دانشی هرچه کمتر، اما با درک اینکه چطور وقایع از حالت دیوانه‌وار و احمقانه‌ای که دارند به سرعت به دردناک شدن و تکان دهنده بودن سوق پیدا می‌کنند، تماشا کرد. این فیلم رمان ریو موراکامی را به جایگاه رفیعی رسانده و به مراتب اثرگذارتر و ماندگارتر از آثار سبک وحشت ژاپنی که به دنبال آن روانه سینماها شدند ظاهر شد.

9. فیلم The Silence Of The Lambs محصول سال 1991

برخی از افراد عقیده دارند که این شاهکار جاناتان دمی درواقع یک فیلم ترسناک به شمار نمی‌رود، اما آنها قبل از تایید دوباره نظرشان، باید مدتی را در خانه بوفالو بیل سپری کنند! اعمال این کاراکتر کنترل نشده و جنون‌آمیز است، اما در آخر به طرز قابل پیش بینی همانند تبه‌کار یک فیلم بد رفتار می‌کند. این درحالی است که کاراکتر آدم‌خوار افسانه‌ای آنتونی هاپکینز، هانیبال لکتر، شخصیتی آرام و صمیمی را نشان می‌دهد که می‌تواند در کسری از ثانیه به بدترین خشونت‌هایی که انسان‌ها می‌توانند بر سر یکدیگر بیاورند تبدیل شود. همچنین ضدیت به خوبی متعادل شده این کاراکتر در مقابل بازی حرفه‌ای جودی فاستر در نقش کلاریس استارلینگ ترکیبی بی‌نقص را ارائه می‌دهد، که بازی موش و گربه آنها تا زمان رسیدن به نقطه اوج وحشتناک و خشونت‌بار خود در تاریکی ادامه دارد. بدون نیاز به بررسی و مقایسه سایر فیلم‌های مربوط به هانیبال لکتر، Silence of the Lambs ترکیبی بی نظیر از ترس روانی و فیزیکی بوده، و تنها فیلمی در ژانر وحشت به شمار می‌رود که موفق به کسب جایزه اسکار بهترین فیلم، در کنار بسیاری جوایز دیگر شد.

8. فیلم Psycho محصول سال 1960

آلفرد هیچکاک در طی دوران فعالیت حرفه‌ای خود، بارها به «استاد تعلیق» ملقب شد، اما در زمان ارائه فیلم Psycho در سال 1960 بود که این عنوان از همیشه برازنده‌تر بود. افسانه نورمن بیتس تا به امروز مورد جعل، شبیه سازی، دست اندازی و شوخی و حتی بازسازی فریم به فریم قرار گرفته است، اما هیچ یک از انها ذره‌ای از قدرت وهم اور و مخوف Psycho کم نکرده است. زمانی که ماریون کرین (با بازی جنت لی) هزاران دلار پول رئیس خود را دزدیده و پا به فرار می‌گذارد، از بدترین متل ممکن سر در می‌آورد. هیچکاک با استفاده از صحنه سازی و فضای نوآر (Noir) به صورت موذیانه‌ای انتظارات را تحلیل داده و با دقت بالایی یک روایت هیجان انگیز روانکاوانه عمیق را شکل می‌دهد که ترس‌ها، تمایلات و روان انسان را آنالیز می‌کند. درکنار تمام این زمینه و فضاسازی‌ها، این فیلم همچنین تنش‌زا و وحشت‌آور است، به طوری که صحنه دوش گرفتن در فیلم همچنان به عنوان یکی از ترسناک‌ترین لحاظات تاریخ سینما به شمار می‌رود.

7. فیلم Night Of The Living Dead محصول سال 1968

وقتی به زامبی‌ها فکر می‌کنیم، آنچه ناخوداگاه به ذهن می‌آید دسته‌ای از جنازه‌های سرگردان، با درجات مختلفی از تحلیل و پوسیدگی است که اگر یکی از آنها شما را گاز بگیرد کارتان تمام است، شما تبدیل به یکی از این عوضی‌های گرسنه مغز می‌شوید. این تصویر تا حد زیادی مدیون فیلم Night Of The Living Dead جرج رومرو است. تا قبل از ارائه این تعبیر از رمان ریچارد متیسون به نام I Am Legend، زامبی‌ها صرفا موجوداتی تخیلی، نامفهوم و شبح‌مانند بودند. این فیلم نه تنها تغییری ماندگار درباره تصویری که با شنیدن واژه زامبی در ذهن ایجاد می‌شود را به وجود آورده و با اثری مستقل زامبی مدرن را خلق کرد، بلکه داستانی رعب‌آور را همراه با انتقادهای تندی نسبت به تمام مسائل، از سیاست‌های نژادی آمریکا تا پارانویا جنگ سرد در جریان جنگ ویتنام روایت می‌کند، که برای فیلمی درباره آدم‌خوارهای گرسنه، دارای عمقی نادر و قابل توجه است.

6. فیلم Nosferatu محصول سال 1922

در تاریخ سینما، دراکولا سابقه داستانی طولانی مدتی دارد که در سال 1922 با این اثر از فردریش ویلهلم مورنائو آغاز شد. فیلمی که پس از گذشت چیزی بیش از 90 سال، یکی از ترسناک‌ترین، مرموزترین و حتی شاید یکی از بزرگترین نمایش‌ها از این ومپایر معروف در دنیا است. از آنجایی که استودیو سازنده فیلم قادر به حفظ حقوق رمان برام استوکر نبود، این فیلم با تغییر جزئیات و اسامی، داستان اسرارآمیز کنت اورلاک و مامور مشاور املاک او، به همراه همسرش را دنبال می‌کند. ماکس شرک با بازی در نقش اورلاک و افسانه شبح‌‍وار و در سایه منحصر به فرد خود، یکی از مخوف‌ترین حضورها بر پرده سینما به شمار می‌رود که لرزه بر اندام مخاطب می‌اندازد. این فیلم با کنتراست‌های پرقدرت مورنائو، جلوه‌های هنری و تصویربرداری نمادینی که داشت، یکی از آثار اولیه و تعیین کننده سینما اکسپرسیونیسم قرن بیستم آلمان بود که جایگاه خود را در ژانر وحشت، فیلم‌های نوآر (Noir) و فراتر از آنها در طی دهه‌ها حفظ کرده و تاثیرگذاری آن تا به همین تاریخ ادامه داشته است.

5. فیلم The Texas Chain Saw Massacre محصول سال 1974

چطور می‌توان یک مرد دیوانه اهل تگزاس که ماسکی درست شده از پوست انسان را پوشیده و یک اره برقی با خود حمل می‌کند، و از قضا عضو یکی از روانی‌ترین خانواده‌های از هم پاشیده و آدم‌خواری است که تا به حال دیده‌اید را دوست نداشت؟ البته اگر شما یکی از نوجوان‌هایی باشید که با صورت‌ چرمی و دارودسته‌اش در ساخته سال 1974 توبی هوپر برخورد داشته است، احتمالا طرفدار آن نباشید! اما برای آنهایی که دوستدار ژانر وحشت هستند، تنها چند مورد کوچک برای انتقاد وجود دارد. این فیلم در ابتدا با استقبال چندانی مواجه نشده و به عنوان رقت انگیز از آن یاد شد، اما به مرور زمان تبدیل به جریان مورد علاقه طرفداران این ژانر شده و به صورت مشروع و رسمی، به یک اثر کلاسیک ترسناک ارتقا یافت. فیلم The Texas Chain Saw Massacre با وجود خشونت، خونریزی، تکان دهنده و آزار دهدنه بودن و درواقع تجاوز چندمرحله‌ای از حدود شناخته شده آنها، با ایجاد موقعیت‌هایی برای بهره ‌برداری، زمینه‌های مواردی چون خشونت، سرمایه‌داری، سیاست‌های جنسیتی و مواردی از این قبیل را جست‌وجو می‌کند. البته نیاز به اشاره نیست که این فیلم یکی از بزرگترین آثار اسلشر است که نوارهای سلولوئید به خود دیده‌اند.

4. فیلم Alien محصول سال 1979

ترساندن مردم با یک آدم فضایی هشت فوتی مجهز به سلاح‌های کشنده و دندان‌های برنده، یک دهان اضافه و اسید به جای خون کار آسانی است، اما این ساخته رایدلی اسکات چیزهایی بسیار فراتر از یک طراحی فوق العاده موجودی بیگانه را ارائه می‌دهد. بحث بی پایانی که همواره پیرامون این فیلم وجود دارد این است که آن را علمی تخیلی بنامیم یا ترسناک؛ اما از هر نظری که به فیلم نگاه می‌کنید وحشت برانگیز است. اسکات با هر سختی شده توانست تا ذره ذره وحشت و تنگناهراسی را از قسمت‌های نسبتا معدود در حرکت فیلم بیرون کشیده و حاله‌ای از شگفتی و تعلیق را نسبت به آنچه باقی می‌ماند ایجاد کند، که دهه‌ها پس از انتشار تبدیل به یکی از آزاردهنده‌ترین و ترسناک‌ترین فیلم‌هایی شد که ساخته شده است. در نهایت همه اینها در سایه کاراکتر الن ریپلی سیگورنی ویور، یکی از بهترین نقش اول‌های تاریخ که در عین سرسخت و قوی بودن، همچنین به عنوان زنی به انتها رسیده در موقعیتی مفرط، شکننده و وابسته است، می‌درخشند.

3. فیلم Jaws محصول سال 1975

زمانی که فیلمی یک نسل را تا حدی می‌ترساند که آنها را از آب‌های اقیانوس دور نگه داشته و جوی ترسناک و منحوس را پیرامون ورزش‌های آبی به وجود می‌آورد، حتما فیلم ویژه‌ای است. این ساخته استیون اسپیلبرگ نه تنها از شروع کننده‌های حوزه بلاک‌باستر مدرن بود، بلکه تا به امروز یکی از قوی‌ترین فیلم‌های ژانر وحشت نیز به شمار می‌رود. برای احساس ترس و تنش این فیلم، الزاما نیاز به دیدن کوسه‌ها ندارید. این موضوع تا حدی استراتژیک و تا بخشی  بخاطر مشکلات تکنیکی حاکم در رابطه با موجود مکانیکی ساخته شده بود. اما صحنه بیرون آمدن هیولای عضیم الجثه سفید، درحالی که کاراکتر کلانتر برودی روی شایدر، پشت سر او مشغول صحبت بود، یکی از ماندگارترین تصاویر ثبت شده، نه تنها در این ژانر، بلکه در کل سینما است.

2. فیلم Exorcist محصول سال 1973

زمانی که در داستان این اثر ویلیام فریدکین، لیندا بلیر، با بازی تعیین کننده حرفه‌اش، در نقش رگان مک‌نیل دوازده ساله، شروع به نشان دادن رفتاری عجیب و رعب‌آور از خود می‌کند، مادر بازیگرش (با بازی الن برستین) هر راهی که به ذهنش می‌رسد را امتحان می‌کند. او که بین علم و مذهب و آگاهی و خرافه درحال نابودی بوده و آستانه تحملش دیگر رو به اتمام است، به اخرین امیدش، کشیش کم ایمانی به نام دیمین کاراس، برای بیرون راندن شیطانی که وجود دختر کوچکش را تسخیر کرده است روی می‌آورد. فیلم Exorcist فرم سنتی مذهب را در مقابل عقایدی مدرن‌تر قرار داده، و ماهیت ایمان را در کنار ترس‌های ذاتی والدین را بررسی می‌کند. به علاوه سرشار از تنش‌زایی‌های استادانه، تصاویر کفرآمیز، معنویت و روحانیتی عمیق و بازی‌های فوق العاده‌ای است که رعب و وحشت را تقویت می‌کند. امکان ندارد که از این فضای عصبی و تسخیر شده بشنوید و از ترس به خود نلرزید.

1.فیلم The Shining محصول سال 1980

از میان تمام داستا‌ن‌های تکان دهنده‌ای که استاد وحشت، استفن کینگ به رشته تحریر درآورده است، تنها مواردی معدود موفق به انتقال چنین تاثیرگذاری به اجرای آن درمقال دوربین شده‌اند و این دستاورد تنها بخش کوچکی از مجموعه عواملی است که این ساخته استنلی کوبریک را در صدر تمامی فیلم‌های ترسناک قرار می‌دهند. کوبریک با بالابردن ریسک و تنش جنبه ماوراء الطبیعه کاراکتر وابسته به الکلی که کینگ خلق کرده بود، او را به سمت جنون برد. این کارگردان همچنین با دقت بالایی هر بخش دیوانه کننده این داستان کلاستروفوبیک (تنگناهراس) را، که درباره یک نویسنده و خانواده‌اش است که از هتلی بسیار ویژه مراقبت می‌کنند، برداشته و آن را با دیگری ادغام می‌کند تا زمانی که به شبیه سازی فرش نمادین و معروف هتل اورلووک می‌رسد. از چنین نقطه نظری بود که مواردی چون رفتار جنون آمیز بدون کنترل کاراکتر جک تورنس (جک نیکلسون) ، وندی زجرکشیده شلی دووال، دوقلوهای سارق خواب، آسانسورهای فوران کننده خون، راهروهای بی انتها، یک بازدید بی‌اندازه دور از عقل از اتاق 237، مارپیچ باغ و کلمات وارونه‌ای که آینه‌ها را به منشاء خطر تبدیل می‌کردند شکل گرفتند. البته دیگر به قهرمانی و شجاعت اسکتمن کراترز اشاره‌ای نکردیم. کوبریک با عبور کردن از هر تصمیم ناگهانی درباره اینکه چطور کابوس‌ها الهام بخشیده شوند، به طرز معروفی بازیگران و عوامل صحنه خود را در مسیر خالص سازی و برطرف کردن کوچکترین ایرادات قرار داد؛ تا زمانی که به کمال مطلوب خود رسید و این کمال مطلوب چیزی نیست جز اثر بی نقص فیلم The Shining که با تصویری موهوم و عجیب، که از تبری فرورفته در کمر هم فلج کننده‌تر است، به اتمام می‌رسد.