پیش بینی درد از طریق هوش مصنوعی می تواند به پزشکان کمک کند تا اطمینان حاصل نمایند که بیماران در رابطه با اعلام میزان درد خود، زیاده روی یا کوتاهی نمی کنند.
قانون اول رباتیک اسحاق اسموف می گوید که یک ربات ممکن نیست به انسان آسیب برساند یا از طریق بی عملی اجازه دهد که یک انسان آسیب ببیند. اما این ها بدین معنی نیست که یک کامپیوتر نمی تواند به ما بگوید آیا یک فرد در معرض درد قرار دارد، یا خیر. همچنین پس از آن کامپیوتر می تواند به درستی سطح درد را به اندازه های عینی مانند کتاب های علمی کامپیوتری نوشته شده توسط نویسنده “از پنجاه سایه های خاکستری”، نگاشت دهد و رتبه بندی نماید.
این کار توسط محققان در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) انجام شده است. آنها یک هوش مصنوعی ایجاد کرده اند که قادر است میزان درد یک فرد را با نگاه کردن به یک تصویر، پیش بینی نماید. سامانه ای که تحت عنوان “DeepFaceLIFT” نامیده می شود، یک الگوریتم یادگیری ماشین است که روی فیلم هایی از افراد کار می کند که فرد، در حال لرزیدن است یا علائم دیگر ناراحتی از خود نشان می دهد. با استفاده از این فیلم ها می توان ظرافت های مختلف در کوچک ترین حالات چهره شخص را فرا گرفت، که بدین ترتیب می توان سطح دردی را که آن ها متحمل می شوند، برآورد کرد. البته در کنار میزان دردی که خود فرد اعلام کرده است. این الگوریتم را می توان بر اساس سن، جنسیت و چهره فرد اصلاح کرد. و در نتیجه بسیار دقیق تر از پروژه های تحقیقاتی یکپارچه است که در گذشته استفاده می شده و برای تمام افراد، تنها از یک الگوریتم ثابت استفاده می شده است.
پروژه یادگیری ماشین MIT ممکن است به نظر سادیسمی (از رنج دیگران لذت ببرد) باشد. اما در اپلیکیشن های دنیای واقعی کاربردهای بالقوه مفیدی دارد. در حال حاضر اصطلاح “استاندارد طلایی برای اندازه گیری درد” نام برده به معیار درد با مقیاس دیداری-آنالوگ (VAS) اتلاق می شود. با وجود این که این معیار بسیار مفید است، اما توسط خود بیمار گزارش می شود که به صورت ذهنی و وابسته به زمینه است و دامنه آن می تواند به طور قابل توجهی میان افراد مختلف متفاوت باشد. احتمال آن که یک الگوریتم، جایگزین این سامانه های خود گزارش ده شود، بنا به دلایل مختلفی بسیار کم است. (تصور کنید به یک بیمار در بیمارستان گفته شود شما داروهایتان را مصرف نکرده اید، زیرا به گفته کامپیوتر حالات درد درستی نشان داده نمی شود.) با این حال این الگوریتم ها می توانند یک ابزار بالینی مفیدی باشند که به واسطه ی آن، میزان درد توسط بیمار هدف مند تر و دقیق تر گزارش شود. این روش به خصوص زمانی با ارزش خواهد بود که پزشک تشخیص دهد آیا بیمار در مورد میزان درد خود راست می گوید یا خیر.
هنوز کارهای بسیاری در مورد این پروژه انجام نشده است. اما ما امیدواریم که در نهایت به یک برنامه تلفن همراه تبدیل شود که توسط پزشکان قابل دسترس باشد.
اخیراً مقاله ای که این پروژه را شرح می دهد، در مجله علمی (ژورنال) تحقیقات یادگیری ماشین منتشر شده است.
