در این مطلب اشاره ای کوتاه به 4 موضوع داغ این روزهای دنیای گیم خواهیم داشت و با نقد مختصری به ایده ی المپیک بازی های الکترونیکی از ضعف نسخه ی جدید Wolfenstein می گوییم. سپس به سراغ روز دوم مراسم گیمزکام 2017 رفته و در پایان خبر نینتندو از ماریو را مرور خواهیم کرد.
المپیک گیمرها
بسیاری از مردم عقیده دارند که ایجاد یک بخش بازی های رایانه ای در المپیک به هیچ عنوان باعث توجه نسل های قبل به این بازی ها نمی شود. از دید من این حرف تا حد زیادی درست است. اگر زمانی قرار باشد به مسابقات بازی های کامپیوتری که شبیه تورنومنت های حرفه ای ورزشی برگزار می شود در اصطلاح esports می گویند. Esports را می توان رقابت حرفه ای بازی های رایانه ای تعبیر کرد. اما ایجاد المپیک بازی های کامپیوتری یا به عبارت دیگر المپیک esports با اینکه در ابتدا ممکن است ایده ی جذابی به نظر بیاید اصلا کار آسان و حساب شده ای نیست. مهم ترین مشکل موجود بر سر راه انجام چنین کاری این است که با چه استانداردی و از کدام بازی ها استفاده شود. رقابت ها باید در Counter Strike باشد یا League Of Legends؟ شاید هم یک بازی کارتی مانند Hearthstone یا حتا PlayerUnknown’s Battlegrounds ؟ بازی های الکترونیکی از نظر ساختار و محتوا آنقدر با هم تفاوت دارند که نمی توان به هیچ استانداردی در تقسیم بندی آن ها رسید. تقسیم بندی ها مختلفی برای بازی های الکترونیکی وجود دارد که هیچ کدام دقیق نیستند. تقسیم بندی بر اساس ژانر؛ سرگرم کننده، اکشن، ترسناک و… . تقسیم بندی بر اساس سبک؛ سوم شخص، اول شخص، نقش آفرینی، استراتژیک و… . داستان به این سادگی ها نیست. بیشتر بازی ها ترکیبی از سبک ها و ژانرهای مختلف هستند. تعداد زیادی بازی هم هست که در هیچ تقسیم بندی یا ژانری جای نمی گیرد. بازی های tower defence، شوتر از بالا به پایین، بازی های بدون رقابت، بازی هایی مانند سیمز و … .
من مانند برخی از کاربران اینترنت که در توییتر مسابقات بازی های کامپیوتری را مسخره می کنند عقیده ندارم که esports اشتباه است. اما به وجود آوردن المپیک esports کاری نیست که به راحتی به سراغ آن برویم تا ببینیم نتیجه چه می شود.
Wolfenstein The New Order
اگر از آن دسته از گیمرهایی که وقت زیادی را صرف Wolfenstein The New Order می کنند بپرسیم این بازی چه چیزی دارد که آن را به یک گیم خوب تبدیل کرده، احتمالا یا پاسخی ندارند که بدهند یا چند جمله ی بی سر و ته را کنار هم می گذارند و تحویل ما می دهند. گیم پلی Wolfenstein The New Order به شدت خسته کننده و کسالت اور است. در حقیقت گیم پلی این بازی به سبک قدیمی طراحی شده است. هنگامی که Titanfall ، Halo یا Doom بازی می کنیم، گیم پلی بازی همواره دسته کم 2 یا 3 راه جلوی پای ما می گذارد که با استفاده از آن ها به طور مداوم دشمن را بکشیم و در حرکت باشیم. در حالی که گیم پلی Wolfenstein بیشتر ما را به خمیازه کشیدن وادار می کند. در Wolfenstein بازیکن حس می کند وارد گیم های دهه ی 90 شده است و باید با پنهان شدن پشت یک مانع ناگهان بیرون بپرد و به سمتی که از دشمن در ذهن داشته شلیک کند. در مورد غول های بازی وضع از این هم بدتر است. آن ها بدون هیچ استراتژی خاصی مقاومت بالایی نسبت به صدمه دارند و برای انداختن آن ها باید گلوله های بسیاری شلیک کرد.
گیمزکام 2017
گیمزکام را می توان نسخه ی اروپایی فستیوال E3 دانست. گیمزکام 2017 تا به این جای کار عناوین بزرگی را روی پرده های نقره ای نمایش داده، اطلاعات جدید در مورد آن ها منتشر کرده، خبر از نسخه ی بعدی آن ها داده و تریلر جدیدی برایشان نمایش داده است. اما هنوز نمی توان گفت دمای گیمزکام 2017 به اندازه ی داغی ویژه ی فستیوال گیمزکام رسیده است. در روز دوم به جز Mario Odyssey و Battlefront 2 چندان خبری در مراسم نبود. البته برخی از منابع خبر داده اند که مایکروسافت می خواهد برای نخستین بار امکان استفاده از Xbox One X را در این مراسم مهیا کند که البته محدود و به صورت آزمایشی است.
ماریو و خرگوش ها
ماریو و هرچه که مربوط به آن است شبیه نمک دنیای گیم است. اما در چند سال اخیر، نینتندو این بازی را به نمک فستیوال های گیم هم تبدیل کرده و در هر کدام از آن ها خبری یا نسخه ی جدیدی از این بازی منتشر می شود. در گیمزکام امسال هم نینتندو با فصل جدیدی از Mario + Rabbids برای کنسول نینتندو سوییچ آمد. البته مشخص نیست این تصمیم از سوی Nintendo گرفته شده یا Ubisoft اما طرفداران به نظر راضی می آیند.
وقتی صحبت از محتوای قابل دانلود یا DLC می شود، نینتندو واقعا در این زمینه فوق العاده کار کرده و پچ های به یاد ماندنی ای برای Breath Of The Wild و Mario Kart 8 منتشر کرده. اما نمی توان عین همین حرف را در مورد Ubisoft زد. نینتندو با این حرکت نشان داده که اعتماد زیادی به عنوان ماریو دارد. حالا طرفداران منتظر ماریوی مسلح هستند تا شاید آن را به کلکسیون خاطره های خود از ماریو اضافه کنند.
